Γράφει ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ Β. ΤΖΟΚΑΣ
Έφυγε από την ζωή και τους λείπει σε όλους που τον γνωρίσανε, ο Τζουμερκιώτης Ποιητής ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. ΤΡΙΑΝΤΟΣ, ετών 83, μέλος της Ένωσης, της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων, μετά από μία μακρόχρονη ασθένεια. Στις 13 Φλεβάρη 2025 στις 1:30 το πρωί στο νοσοκομείο ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ. Η περιπέτεια της υγείας του άρχισε τον Γενάρη του 2008, με την επάρατη ασθένεια στην αριστερή γνάθο που μέχρι τελευταία έγραφε κείμενα.
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. ΤΡΙΑΝΤΟΣ γεννήθηκε στην Πλατανούσα – Τζουμέρκων – Ιωαννίνων, στις 15 Δεκεμβρίου 1942 πατρίδα του κατατρεγμένου ποιητή της αντίστασης Γιώργου Κοτζιούλα και του Μουσουργού Δημήτρη Δραγατάκη.
Οι προτομές τους είναι τοποθετημένες στην πλατεία του χωριού και έγιναν πολλές τιμητικές εκδηλώσεις για αμφότερους. Με τον θάνατο του Δημήτρη Γ. Τριάντου, εμπνευσμένου Ποιητή, τον περιμένουν να στήσουν την προτομή του. Ο Δημήτρης, ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος, καλοσυνάτος όσο ζούσε, δεν έλεγε κακό λόγο για κανέναν συγχωριανό του, Ηπειρώτη και ευρύτερα, όσοι τον γνώρισαν έχουν να το λένε. Πρόσφερε πάρα πολλά στον τόπο του και στα σωματεία που ήταν μέλος με την απλόχερη καρδιά του. Ιδιαίτερα η Αδελφότητα Πλατανουσιωτών έχουν να το λένε, με πολλά αντικείμενα και παραδοσιακές στολές για το ανδρικό και γυναικείο χορευτικό τμήμα του.
Ανεπανάληπτες έχουν μείνει πνευματικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις -προσφορά του ποιητή Δημήτρη Γ. Τριάντου- τον Αύγουστο μήνα στην Πλατανούσα με την παρουσίαση των βιβλίων του, προσέφερε σε όλους και φιλοξενούσε από όλα τα Τζουμέρκα και την Αθήνα και όχι μόνο. Στήνονταν τραπέζια με ψητά και έρρεε άφθονο πιοτό. Αυτός ήταν ο Δημήτρης Γ. Τριάντος από το 2006,7,8,9 για 4 συνεχή χρόνια και γλεντούσαν με μουσικά συγκροτήματα όλοι. Το παράπονό του ήταν όταν πήγε ο καθηγητής πανεπιστημίου Σπύρος Βρεττός, στην πλατεία του χωριού του να το βρει και να το καταγράψει για τα βιβλία του, <δεν τον γνώριζε κανείς>. Ιδού το κατάντημα των σεμνών δημιουργών, όπως ο Δημήτρης Γ. Τριάντος!. Ας είναι. Αυτός υπήρξε ευτυχισμένος με τα πολυσέλιδα βιβλία του: 1) «Αφιέρωμα στα 21 αδικοχαμένα παιδιά των Τεμπών» (από το Μακροχώρι – Ημαθίας) Αθήνα 2004, 2) «Ειρήνη» (Ποιήματα) Πρόλογος Χάρη Πάτση (Αθήνα 2005), 3) «Η Δάφνη» ποιήματα, πρόλογος Λευτέρη Β. Τζόκα, 4) «ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ» (ποίηση-πηγές-επικοινωνίες) Αθήνα 2007 σελίδες 318 5) «Μάνα-Ο ομφάλιος λώρος της ζωής και του θανάτου», Αθήνα 2008 σελίδες 142 6)
«Στη σκιά του Ξηροβουνίου – Ποιητικά – Ιστορικά – Λαογραφικά κείμενα», Αθήνα 2009, σελίδες 158, 7) «Χελιδονάκια χωρίς φτερά – Ποίηση – Ιστορία» Α΄ Βραβείο Ποίησης και Εικονογράφησης, έτος 2017 Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, Αθήνα 2007, σελίδες 276, εξώφυλλο Αλέκος Φασιανός, οπισθόφυλλο Ορέστης Λαβένης (θέμα: τα χελιδόνια).
Για το έργο του δημιουργού Δημήτρη Γ. Τριάντου μίλησαν πολλοί και η έγκυρη κριτική αποτύπωσε με κείμενά της σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά. Δέχτηκε χιλιάδες επιστολές από τους πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, Ιεροσολύμων, Αλεξάνδρειας, Ακαδημαϊκούς, Καθηγητές Πανεπιστημίων, Πολιτικούς και Πνευματικούς Ανθρώπους αλλά και απλούς ανθρώπους, καθώς ο Δημήτρης Τριάντος εκτύπωνε και μοίραζε το έργο του σε όλους αλλά και σε σχολεία, όπου διοργάνωναν, τα Σχολεία και οι Μαθητές, εκδηλώσεις στην Αθήνα, την Ήπειρο και την υπόλοιπη Ελλάδα.
Αυτός ήταν ο ποιητής Δημήτρης Γ. Τριάντος!
Ένας πλούσιος από αγνά αισθήματα και λεβέντης Τζουμερκιώτης, από τους σπάνιους. ΒΡΑΒΕΥΘΗΚΕ με πολλές τιμητικές Διακρίσεις και του απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο Πνευματικής Αξίας Α΄ Τάξεως μετά Διπλώματος, το 2003, από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών. Ακόμη Βραβεύτηκε με το Α΄ Βραβείο Ποίησης της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών στο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό το 2011. Τιμητικά διπλώματα του απένειμαν πολλά Σωματεία και Λογοτεχνικά περιοδικά.
ΞΕΧΩΡΙΣΕ μέσα στην πορεία των 25 χρόνων της ποίησης από άλλους Δημιουργούς, για την εμπνευσμένη γραφή του, το υψηλό ήθος και ύφος του, την Ανθρωπιά του και την Επικοινωνία, που έκανε μόνο φίλους.
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. ΤΡΙΑΝΤΟΣ έζησε μία πολυκύμαντη ζωή. Από την Πλατανούσα, το χωριό του, έφυγε μετά το Δημοτικό Σχολείο το 1954, και στην Αθήνα που ήρθε εργάστηκε σκληρά, πολλές δουλειές, για να καταλήξει στην οικοδομή. Εκεί με πολύ ταλέντο και μεράκι, αγάπη και σεβασμό προς όλους, έγινε ένας αγαπητός κατασκευαστής πολυκατοικιών, που συνεργάστηκε με σοβαρούς μελετητές και Πολιτικούς Μηχανικούς, που τον προτιμούσαν.
Σήμερα πολλά κτίρια φέρουν το όνομά του. Παντρεύτηκε την Κατερίνα Καράμπαλη και έκανε δύο παιδιά και νύφες, με εγγόνια. Ένας σταυροφόρος στον καιρό μας ήσουνα. Ξεχειλισμένος από αγάπη για τον συνάνθρωπο, υπηρετώντας ένα ταλέντο, της ποίησης, για Εσένα που ήρθε σου ήρθε αργά. Σου έλεγα ¨Δος μου το χέρι σου αδελφικά, ακολούθησε με, κάτι έχεις να κερδίσεις, με μία δύναμη εσωτερική, ότι σου έρχεται στο νου να τα αποτυπώνεις στο χαρτί, «εν παντί τόπο και χρόνο», να βγουν βιβλία και θα δεις, ότι θα βρεθείς σε μίαν άλλη σφαίρα που βρίσκεσαι, φίλε». Ήρθες και έγινε ότι έγινε!.. Κάτι έμεινε για τους επίγονους, θ’ανατείλει στον τόπο σου η γαλήνη, η Ειρήνη. Ν’αγκαλιάσουμε τον κόσμο μας, τους Ποιητές, να ζυγώσουμε τον Θεό. Εσύ είσαι με τον Θεό γιατί το άξιζες. Αλλά νωρίς, αν και πάλεψες με τον Χάροντα, Ακρίτας εσύ, στα Μαρμαρένια Αλώνια, σε είδα εγώ, καθώς ερχόμουν στο θάλαμο του Νοσοκομείου, τελευταία. Μόνο δεν μ’άγγιξες και δεν μ’ένιωσες……
Καλό Παράδεισο φίλε Δημήτρη…..