Ποιος και γιατί σκοτώνει;

Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος

Πανάρχαιο το φαινόμενο. Μετά την αγροτική κοινωνία η εμφάνιση της ιδιοκτησίας και η γέννηση των τάξεων παρήγαγε -χοντρικά- το δουλοκτητικό σύστημα, που καθορίζεται κυρίως από τη δύναμη. Η δύναμη του κυρίου, του δουλοκτήτη και -ενίοτε του ιδιοκτήτη. Οι Λατίνοι καθιέρωσαν το jusvitaeetnecis, δηλαδή δικαίωμα ζωής και θανάτου. Εξουσία, δύναμη και επιβολή ταύτης επί του αδυνάτου, του θηλυκού, του μαύρου, του μπλε και κάθε, ας το πούμε διαφορετικού… Αφαιρούμε και χαρίζουμε ζωή. Εμείς, οι δυνατοί, οι κατέχοντες την εξουσία, δηλαδή τα μέσα παραγωγής.

Αυτή τη δύναμη την «αγάπησαν» πλείστοι και εξαιτίας της η ανθρωπότητα καταταλαιπωρήθηκε και συνεχώς ταλαιπωρείται. Η δύναμη της αρχαίας Αθήνας που επέπεσεν επί των Μηλίων και τόσων άλλων μέχρι τη δύναμη του κατακτητή, που τόσο βαριά και απάνθρωπα κατέπεσε στους Έλληνες, επί Κατοχής. Και για να είμαστε και λίγο αληθινοί, ας ομολογήσουμε πως δεν είναι αποκλειστική υπόθεση ενός ατόμου. Το σύστημα παράγει βία, επιθετικότητα, πόλεμο και καταστροφή. Μια λέξη. Η εκμετάλλευση.
Δεν έφτανε αυτό. Η δύναμη αυτή επικάθησεν επί της πνευματικής αδυναμίας των ανθρώπων και κατακάθισε στην ψυχή τους, αποδιώχνοντας κάθε έννοια ατομικού δικαιώματος και κάθε προσπάθεια σεβασμού της προσωπικότητας του καθενός. Δεν χρειάζεται ιστορική αναδρομή.

Επιβολή δύναμης δεν είναι η παραπληροφόρηση; Σκόπιμη διάδοση ψευδών ειδήσεων προκειμένου να πετύχουμε την ετεροκατεύθυνση των πολιτών. Η δύναμη του μέσου ασύγκριτη… Ισοπεδώνει συνειδήσεις, πεποιθήσεις, ιδεολογίες, ανθρωπισμό…
Η δύναμη του ισχυρού, η δύναμη του οικονομημένου και φυσικά των αρίστων. Η δύναμη δυστυχώς του άντρα-δυνάστη, αιματοπότη, που σε καθημερινή βάση χειροδικεί σε βάρος της γυναίκας και παιδιών. Πλείστα τα παραδείγματα. Άλλες πέφτουν από τις σκάλες κι άλλες «το πίνουν με το ζουμί τους». Απιθώνουμε τη δύναμη κατά των γυναικών και των παιδιών, των φτωχών, των προσφύγων, των αποκλεισμένων, τν εξαρτημένων και όσους/όσες εμείς θεωρούμε δευτεράτζες.

« Θηρίο τον λένε τον άνθρωπο. Κολοκύθια. Ποιο θηρίο, μωρέ; Έχει το θεριό μαχαίρια; Φκιάνει σκοτώστρες και τουφεκάει;» Μενέλαος Λουντέμης
Χρειάζεται να πάμε εκεί κατά Πακιστάν Συρία, Ιράκ κλπ για να επαληθεύσουμε τον Λουντέμη; Τη δύναμή τους «οι ισχυροί» την μετέτρεψαν σε μπόμπες και τις έριξαν… Τη δύναμή τους λογάριασαν, και την οικονομική τους επάρκεια, διάρκεια κλπ. Τη δύναμή τους χρησιμοποιούν και μας ταΐζουν πλαστικές τροφές, τρελαίνουμε τα ζώα (τρελές αγελάδες) και μας τρελαίνουν κι αυτά.

Μετά ταύτα η δύναμη της ιδεολογικής αφασίας και του εκκολαπτόμενου φασισμού. Εδώ κι αν γίνεται η θεοποίηση της δύναμης για να περάσει «νικητής και τροπαιούχος» η προσωποποίηση της φασιστικής θεωρίας και πράξης, μαζί με τον συρφετό της φασιστικής συμμορίας, που στο διάβα τους «κυνηγούν» τους φτωχοδιαβόλους μετανάστες διακηρύσσοντας την καθαρότητα του αίματός τους και την μολυσματική λειτουργία της σκέψης τους.

Και το χειρότερο: ΔΟΛΟΦΟΝΩΝΤΑΣ …
Χρειάζεται επιμύθιο; Αν, ναι ας πούμε και τούτο. Στην ιστορία της ανθρωπότητας, ό,τι έγινε υπέρ του ανθρώπου δεν δόθηκε δωρεάν. Χρειάστηκαν αγώνες και πάλι αγώνες καθημερινών ανθρώπων, με πρωτοπορία τα νιάτα, χρειάστηκε θυσία αίματος. Ακόμη και το ηλιοβασίλεμα σήμερα έχει μέσα του ως υδατογραφία, ένα κόμπο αίμα… Χρειάζεται να κατανοήσουμε καλά τα λόγια του Μπρεχτ ο οποίος όταν είδε τον κόσμο στις πλατείες των πόλεων να πανηγυρίζει για το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου είπε: «Μην χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος. Η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό».

Ο φασισμός δεν είναι δίπλα μας. Είναι μέσα μας!
Χτυπάει γυναίκες, τις πετάει από τις σκάλες, τις εκπαραθυρώνει, τις σκοτώνει… Τόσο απλά!!!