Πρώτη φορά τόσο νωρίς ο τρύγος
Γράφει : ο
Νίκος Σόκολος
Η συνεχιζόμενη καλλιέργεια της αμπέλου, και η διαχρονική παραγωγή οίνου, είναι από τα σημαντικότερα ευχαριστιακά είδη, στην λειτουργική παράδοση, και στην εκκλησιαστική ζωή, αλλά και ένας από τους σημαντικότερους τομείς της Ελληνικής οικονομίας, για την ανάπτυξη και την προώθηση των παραδοσιακών προϊόντων.
Κυρίως σε μια εποχή, που η συνεχιζόμενη ανομβρία, σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες και τους καύσωνες, είχε σαν αποτέλεσμα την μειωμένη παραγωγή σταφυλιού, αλλά και γιατί γνωρίσαμε πρωτόγνωρες συνθήκες, γεγονός που δημιούργησε τις προϋποθέσεις εκείνες, ώστε να ξεκινήσει για πρώτη φορά τόσο νωρίς ο τρύγος, παρακολουθώντας την εξέλιξη της διαδικασίας του, ήδη από τις αρχές Αυγούστου, μέχρι τώρα.
Το κόψιμο και το μάζεμα των ώριμων σταφυλιών από τα αμπέλια, σημαίνει όχι μόνο την κορύφωση του αμπελουργικού έργου, αλλά και την ιδιαιτερότητα της χρήσης του οίνου, κυρίως αυτό που προορίζεται για την Εκκλησία και την Θεία κοινωνία, κυρίως με αυτό που έχει σχέση με την σύγχρονη οινική αναγέννηση , και με το αποτέλεσμα των εξελίξεων που ήδη αρχίζει να φαίνεται στην Ελληνική αγορά.
Και επειδή το γεγονός αυτό, έχει ανατρέψει τους σχεδιασμούς των αμπελουργών και των οινοποιών, ειδικά όταν δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στην έννοια της ποιότητας, και στην μακρά ιστορία του Ελληνικού κρασιού, τότε αναπόφευκτα χάνεται η κατανάλωση του, ο δυναμικός ανταγωνισμός, και οι εξαιρετικές ποικιλίες που δίνουν κρασιά υψηλής ποιότητας και ιδιαίτερης γεύσης.
Πρώτη φορά τόσο νωρίς ο τρύγος, και η μειωμένη παραγωγή, προβληματίζει τους αμπελουργούς και τους οινοποιούς, ειδικά όταν πρέπει να υπάρξει θέσπιση εθνικού στρατηγικού σχεδίου, για την βιωσιμότητα του Ελληνικού αμπελώνα, σε ακραίες καιρικές συνθήκες.
Επίσης χρειάζεται ακόμα ένα νέο στρατηγικό σχέδιο, για την διάσωση του Ελληνικού Αμπελώνα, στις αστικές, περιαστικές και τουριστικές περιοχές.
Εξάλλου στο ημερολόγιο των Αμπελουργών, όλοι οι μήνες του έτους, έχουν ιδιαίτερη σημασία, για την καλλιέργεια, την λίπανση, το κλάδεμα, την ανάλυση του εδάφους, στο οποίο οι ελλείψεις ορισμένων θρεπτικών στοιχείων, συνδέονται με την πτωτική τάση της παραγωγής, με τα προβλήματα ποιότητας, με τον βιολογικό κύκλο του αμπελιού, αλλά και με τον ίδιο τον πολλαπλασιασμό της Αμπέλου.
Στην Ελλάδα οι μεγαλύτερες εκτάσεις αμπελιών, βρίσκονται στην περιφέρεια της Πελοποννήσου, στην περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας, στην Στερεά Ελλάδα και στην Κρήτη, οριοθετώντας θα λέγαμε την εδαφική επέκταση, των οινοποιητικών αυτών περιοχών στα γεωγραφικά αυτά μέρη, ωστόσο οι δρόμοι του κρασιού άλλαξαν, μέσα από την διάκριση των οινοποιείων, σε ιδιωτικά και δημόσια, μέσα από άλλους παράγοντες με τους οποίους θα μπορούσαμε να τονίσουμε τις αλληλεπιδράσεις αυτών των επιχειρήσεων, αλλά και με τις κοινωνικο-οικονομικές σχέσεις των συναλλαγών.
Έτσι εκεί που κάποτε λέγαμε για ισχυρό ανταγωνισμό, μεταξύ των οινοποιείων, και για την βιώσιμη ανάπτυξη τους, σήμερα η θέση τους χαρακτηρίζεται ανάλογα με το είδος της συνεργασίας που επιθυμούν οι επιχειρήσεις να εντάξουν και άλλους φορείς, όπως εστιατόρια, ξενοδοχεία, αλλά και να μοιράζονται άλλες ευκαιρίες, σύμφωνα με τους πόρους και τις αγορές, και με τον πολλαπλό τρόπο λειτουργίας μιας περιοχής, όπως και της ίδιας της οινοποιητικής πολιτικής, η οποία προωθεί πιο πολύ τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, παρά τον δημόσιο χαρακτήρα τους.