Γράφει ο Νίκος Δαφόπουλος
Θαυμάζω τη ικανότητα των ανθρώπων να προσαρμόζονται στις ακραίες συνθήκες που βιώνουμε εδώ και δεκαετίες:
Μολυνόμαστε σε φυσικό επίπεδο με χίλιους τρόπους μέσω του αέρα, του νερού και της τροφής.
Βομβαρδιζόμαστε με δυνητικά επιβλαβή τεχνητά (ακόμα και ψυχικά) κύματα.
Είμαστε αγχωμένοι και ανήσυχοι από τα νέα και τις πιθανές επιπτώσεις τους στη ζωή μας και στις ζωές των αγαπημένων μας.
Αναπτύσσουμε φόβους ή ακόμα και ζήλια, αγανάκτηση ή μίσος.
Τα συναισθηματικά σοκ διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς να βλέπουμε το τέλος…
Παρ’ όλα αυτά κρατάμε… Συνεχίζουμε τη ζωή μας με τίμημα κάποια προβλήματα, διαταραχές ακόμα και ασθένειες, σωματικές και ψυχολογικές. Είναι περισσότερο από πιθανό ότι αυτό επηρεάζει και τη γενετική μας (επιγενετικά φαινόμενα) των οποίων οι τροποποιήσεις θα μεταδοθούν στις μελλοντικές γενιές!
Όποια κι αν είναι η περίπτωση, όλες αυτές οι διαταραχές μας εστιάζουν στην υλικότητα και μας κάνουν να χάνουμε από τα μάτια μας το ουσιαστικό: το πνευματικό μέρος που βρίσκεται μέσα μας. Σίγουρα, αυτός θα ήταν ο στόχος αυτών που επιδιώκουν να μας ελέγξουν. Γιατί να το κάνουν αυτό; Μπορούμε να δώσουμε δύο εξηγήσεις:
Όταν αναπτύσσουμε την πνευματικότητά μας, το δονητικό μας επίπεδο και το φως μας αλλάζουμε τις προοπτικές μας και σχετικοποιούμε τα προβλήματα τοποθετώντας τα σε ένα γενικότερο επίπεδο… ένα πιο σφαιρικό όραμα των καταστάσεων. Είμαστε λιγότερο επιρρεπείς στο άγχος, το φόβο, το μίσος και την αγανάκτηση. Αποκτούμε περισσότερη
ανεκτικότητα, κατανόηση και δικαιοσύνη… που είναι καλό για εμάς, και την ψυχοσωματική μας ισορροπία και γενικότερα την υγεία μας.
Όταν αναπτύσσουμε την πνευματικότητά μας, το μυαλό μας ανοίγει και νέες ικανότητες αναπτύσσονται μέσα μας. Γινόμαστε ισχυροί και αυτόνομοι. Σκεφτόμαστε ελεύθερα και ενεργούμε σύμφωνα με τη θέληση και τις επιθυμίες μας. Γινόμαστε όμως και πιο ανθεκτικοί στη ρύπανση που μας επιβάλλεται σε όλα τα επίπεδα!
Γι’ αυτό, ό,τι κι αν συμβεί, ας κρατήσουμε το νοητικό μας φως ,ας ανεβάσουμε τη δόνηση μας, ας κρατήσουμε τις σκέψεις μας ψηλά… και να μην παγιδευτούμε στον φαύλο κύκλο του φόβου και του μίσους.
¨Όταν ο άνθρωπος δεί τον συνάνθρωπό του με στοργή και διάθεση προσφοράς, όταν ο βουλευτής προσπαθήσει να προσφέρει στους εκλογείς που τον ψήφισαν κάθε στήριξη και βοήθεια, όταν ο υπουργός υπηρετήσει τα συμφέροντα της πατρίδας του, όταν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του σκύψουν πάνω από τα προβλήματα με αγάπη και διάθεση να βρεθούν λύσεις, όταν τα εκπαιδευτικό σύστημα στοχεύσει στη δημιουργία νέων με ουσιαστική επαγγελματική κατάρτιση αλλά και ψυχικά ολοκληρωμένους και δημιουργικούς ανθρώπους, όταν η δικαιοσύνη αποφασίζει ελεύθερα και δίκαια χωρίς παρεμβάσεις στρεβλώσεις και καθυστερήσεις, όταν οι άνθρωποι λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα και ζουν για να δημιουργούν και να εξελίσσονται νιώθοντας ασφαλείς και ευτυχισμένοι…όταν το σύστημα υγείας αγκαλιάσει προληπτικά τον άνθρωπο και θεραπεύει ουσιαστικά, όταν η Τρίτη ηλικία έχει τη στοργή, την αγάπη, τη βοήθεια και την οικονομική ευχέρεια για να αντιμετωπίσει τη δύσκολη αυτή περίοδο της μετάβασης, όταν η μητρότητα και να νεαρά ζευγάρια έχουν προγεννητική ενημέρωση, επαγγελματική και οικονομική αποκατάσταση, όταν θα υπάρξει φροντίδα για όλους τους ανθρώπους και δεν υπάρχουν πεινασμένοι που κοιμούνται σε χαρτοκούτια, όταν… όταν… Ε!… Τότε και μόνο τότε θα λέγαμε πως μιλάμε για μια πολιτισμένη κοινωνία ανθρώπινων όντων…
Να θυμόμαστε ότι η αγάπη ξεπερνά τα πάντα!