Του Νίκου Μπιλανάκη
Στην ομολογία του, ο 28χρονος βιαστής και δολοφόνος της 60χρονης Αμερικανίδας βιολόγου Σούζαν Ήτον ομολόγησε ότι αφορμή για τις πράξεις που ακολούθως διέπραξε ήταν “η έντονη επιθυμία του να συνευρεθεί ερωτικά με γυναίκα”. Δικαιούμαστε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι κάθε φορά που ο καθού έχει έντονη ερωτική επιθυμία, οφείλουμε να το παίρνουμε στα σοβαρά και να φυλάμε τη μάνα μας, τη γυναίκα μας, την κόρη μας, να φυλάμε ακόμα και τον εαυτό μας από τις ορέξεις του. Οπως ο ίδιος ομολογησε, για να ικανοποιήσει την επιθυμία του αυτή, έπεσε πάνω στη Σούζαν με το αυτοκίνητό του. Το χτύπημα αυτό την
έκανε να πέσει στα γόνατα και του έδωσε τη δυνατότητα ναι ξαναέπεσε επάνω της, χτυπώντας την αυτή τη φορά στο κεφάλι. Εκεινη επεσε στο έδαφος και το οχημα του πέρασε από πάνω της.
Βαρεια τραυματισμενη κ με ακρωτηριασμενο το ένα αυτί της, την έβαλε στο πορτ μπαγκάζ ζωντανη κ την μετέφερε σε άλλη περιοχή. Εκει την βιασε τρείς φορές, στην τελευταία μάλιστα ήταν ήδη νεκρή. Όταν ικανοποίησε την επιθυμία του, πέταξε το πτωμα της από ύψος 7 μέτρων, σε ένα παλαιό ορυχείο να μην την βρεί κανείς.
Ποιος θα μπορουσε να τα κανει ολα αυτα, τα φριχτα κ αποτροπαια.
“Καποιος τρελος θα ‘ναι”, ειπαμε οι περισσοτεροι όταν το μάθαμε.
Και ομως δεν ηταν τρελος, αποφανθηκαν οι ειδικοι ψυχιατροι που τον εξετασαν. Κ ας εκανε τον τρελο! Και το δικαστήριο, τον καταδίκασε ομόφωνα για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, και του επέβαλε ποινή ισοβίων και 13 χρόνων για το κακό που έκαμε. Αυτόν, τον γιό ενός παππά και έγγαμο σύζυγο και πατέρα δύο παιδιών, έναν άνθρωπο της διπλανής πόρτας, έναν άνθρωπο σαν και εμάς.
Είναι λάθος να αποδίδουμε κάθε αποκλίνουσα, ανορθολογική συμπεριφορά στην τρέλα. Ισως ειναι καιρος πλεον να σταματησουμε να εχουμε την ψευδαισθηση οτι η κοινωνια ειναι μια ομογενοποιημενη μαζα, ένας χυλός αδιακριτων μεταξυ τους ανθρωπων ή ομαδων, που μοιαζουν ολοι μεταξύ τους και με εμας, κατέχοντας όλοι ίση απόσταση από τον ορθό λόγο, και οι μονοι διακριτοί, και για αυτό αποσυναγωγοι, ειναι οι τρελοι. Οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι ο ορθός λόγος δεν είναι εγγενής, δεν γενιόμαστε δηλαδή με αυτόν, και για αυτό τον λόγο δεν τον διαθέτουμε όλοι, στον ίδιο βαθμό. Τον ορθό λόγο οφείλει ο καθένας να τον κατακτήσει, σε ένα αγώνα που η επιυχής έκβαση του θα εξαρτηθεί από πλήθος μεταβλητών παραγόντων όπως είναι η εκπαίδευση που θα λάβει κανείς, οι πληροφορίες που θα εκτεθεί και θα κατορθώσει να μετατρέψει σε γνώση και σοφία, το πλήθος των ομάδων στις οποίες θα συμμετέχει αλλά και η ελευθερία και τα ανοικτά σύνορα της κοινωνίας ή των ομάδων στις οποίες θα συμμετέχει κλπ.
Πολλοί ανθρώποι με ανεπαρκή τέτοια διαθέσμα μέσα και πληροφορίες δεν θα κατακτήσουν ισόποσα με άλλους άνθρώπους την ικανότητα να σκέφτονται ορθολογικά και να συμπεριφέρονται αναλόγως. Και στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν τον κόσμο που τους περιβάλλει, θα χρησιμοποιήσουν ατελείς θεωρίες και μυθολογίες. Έτσι, έπραξαν οι άνθρωποι από παλαιοτάτων χρόνων, όταν μη ξέροντας το ηλεκτρικό φανόμενο, έφτιαξαν τον Δία, και τις υπόλοιπες θρησκείες στη συνέχεια, για να εξηγήσουν τους κεραυνούς. Άλλοι έφτιαξαν άλλες μυθολογίες, σαν της έμφυλης διάκρισης και υπερίσχυσης του αρσενικού (πατριαρχία, σεξισμός), της λευκής ανωτερότητας (ρατσισμός), της κατοχής της μόνης αλήθειας από μία θρησκεία έναντι των άλλων (θρησκευτικός φονταμεταλισμός) κλπ. Είναι πάρα πολλοί εκείνοι που δομούν όλη τους της ταυτότητα και ξετυλίγουν όλη τους την ζωή στον καμβά μιας τέτοιας υποκειμενικής μυθολογίας, ορθής για τους ίδιους αλλά ακατανόητης ή λαθεμένης για τους υπόλοιπους. Και είναι πάρα πολλοί εκείνοι, που είναι ικανοί να διαπράξουν απίστευτες ωμότητες μόνο και μόνο γιατί συμπεριφέρονται όπως ορίζει η μυθολογία που υπηρετούν.
Έτσι, όχι σπάνια, βλέπουμε ανθρώπους να διαπράττουν εγκλήματα σε βάρος προσφύγων και μεταναστών, σε βάρος μελών της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, εγκλήματα θρησκευτικά σε βάρος αλλόδοξων (σταυτοφόροι ή τζιχαντιστές), εγκλήματα εκφοβισμού (bulling), εγκλήματα πολιτικά (δολοφονία Φύσσα, δολοφονίες Marfin), εγκλήματα πατριαρχείας από ματσό αρσενικά όπως της Σούζαν και της Ελένης Τοπαλούδη.
Εμείς οι ανθρώποι είμαστε αγελαία όντα και έχουμε ανάγκη να αναγνωρίζουμε το πρόσωπο μας στους καθρέπτες που κρατούν τα άλλα άτομα της αγέλης, να βρίσκουμε την μακαριότητα στις ψευδαισθήσεις ομογενοποίησης που απλόχερα μοιράζει η αγελαία σκέψη. Να γιατί επιμένουμε πεισματικά να υποστηρίζουμε ότι η κοινωνία μας αποτελεί ένα χυλό ομοιόμορφων ανθρώπων και όποιος διαφοροποιείται είναι τρελός. Συνεχίζοντας να πιστεύουμε στην ύπαρξη του τρελού (στον οποίο επίσης αυθαίρετα αποδίδουμε και επικίνδυνες ιδιότητες), καλύπτουμε την άρνηση μας να πιστέψουμε ότι η κοινωνία μας αποτελεί πλέον ένα σύνολο πολλαπλών, διακριτών ατόμων ή ομάδων με διαφορετική δόση ορθολογισμού ο καθένας. Και περισσότερη μοναξιά για όλους. Και αυτήν είναι δύσκολο να την αποδεχτούμε!