Υπό του πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου
εκπαιδευτικού (χημικού)
Η Παναγία η Παρηγορήτισσα και η Αγία Θεοδώρα.
Μία ερμηνεία του Θεομητορικού προσωνυμίου –Παρηγορήτισσα βασίζεται στο συναξάριο της Οσίας Θεοδώρας της Πολιούχου της Άρτας.Η Παναγία παρηγορεί την μοναστική αδελφότητα της Οσίας και τον Αρτινό λαό δίνοντας εξαμηνιαία παράταση στην κοίμηση της Οσίας, προκειμένου να τελειώσει την κατασκευή του σημερινού ναού της Αγίας Θεοδώρας. Ο βιογράφος της Οσίας Ιώβ ο Μέλης γράφει τα εξής:
«Επεί δε και την αυτής προέγνωτελευτήν,δάκρυσινητήσατο τη πανάγνωΘεομήτορι και τω πανενδόξωμάρτυριΓεωργίωεξαμηνιαίον αυτής προς τον Θεόν διαπρεσβεύσασθαιχρόνον προς την του ναού τελείαναπάρτησιν, ό και γέγονε».
Μετάφραση: Όταν πρόβλεψε το τέλος της με δάκρυα ζήτησε από την πάναγνη Θεοτόκο και τον πανένδοξο μάρτυρα Γεώργιο να πρεσβεύσουν στον Θεό, ώστε να της δοθεί χρόνος έξι μηνών για να τελειώσει τον ναό, πράγμα που έγινε.(Από το Συναξάρι)
Ο Δ.Φερούσης στην λογοτεχνική μυθιστορία του με τίτλο: «Θεοδώρα Κομνηνή βασίλισσα και μοναχή», παρουσιάζει ως εξής το γεγονός αυτό.
«Βρισκόμαστε στο 1280μ.Χ. Η Βασίλισσα Θεοδώρα η Κομνηνή, δέκα χρόνια από τον θάνατο του Δούκα Μιχαήλ Β’, ως μοναχή και Ηγουμένη βρίσκεται στην μονή του Αγίου Γεωργίου. Ήδη οικοδομεί και το κεντρικό καθολικό της Μονής το αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο. Όμως η εύθραστη υγεία της, μετά από χρόνια δράσης και μοναχικής ζωής, βρίσκεται σε οριακό σημείο. Όλοι όσοι την αγαπούσαν είχαν καταλάβει ότι ήταν εγγύς το τέλος της θεσπέσιας αυτής γυναίκας, που έκλεινε τόσο διακριτικά και ταπεινά τον κύκλο της επίγειας δράσης της. Μπήκε ο Οκτώβρης και τότε απότομα χειροτέρεψε η υγεία της Ηγουμένης Θεοδώρας. Τα τελευταία λόγια που είπε στην μοναχή Μαρία,που της παραστεκόταν ήταν:
-Κόρη μου Μαρία φεύγω δίχως να τελειώσει ο ναός μας. Παρακάλεσα την Θεομήτορα και τον Άγιο Γεώργιο να με αφήσουν λίγους μήνες ακόμα,ώσπου να τελειώσουμε το έργο.Μα εκείνοι με θέλουν κοντά τους.Ας είναι ευλογημένο το όνομά του.Τους ευχαριστώ.
Από εκείνη την στιγμή το πρόσωπό της στεφανώθηκε από μια αγγελική χλωμάδα και βυθίστηκε σε ατέλειωτο ύπνο.Δίσταζες να πεις αν ήταν πεθαμένη ή ζωντανή.Η ακούραστη, η γενναία και φιλάνθρωπη μητέρα του λαού της Ηπείρου είχε κληθεί να παραβρεθεί στον Μεγάλο Δείπνο του Κυρίου μας, έλεγαν οι μοναχές.Σίγουροι όλοι για την μοιραία στιγμή, οι ιερωμένοι, οι άρχοντες και αξιωματούχοι του Παλατιού είχαν ετοιμάσει τα της κηδείας της πρώτης και της πιο σημαντικής γυναίκας της Άρτας και των Κομνηνοδουκάδων.Πάνω από δύο βδομάδες κράτησε αυτή η κατάσταση…. Και τότε ανατράπηκε ξαφνικά όλο το σκηνικό της επιθανάτιας αναμονής.Η Αγία Ηγουμένη συνήλθε,άνοιξε τα μάτια της και μίλησε.Το πρόσωπο της Θεοδώρας ακτινοβολούσε μια υπερκόσμια λάμψη, ένα παράξενο φως υγείας και μυστηρίου.Ένα αληθινό θαύμα βρισκόταν σε εξέλιξη.Κάλεσε κοντά της τις αδελφές και άρχισε να τους διηγείται:
-Αδελφές μου, η Παναγία Θεοτόκος και ο Άγιος Γεώργιος φαίνεται ότι άκουσαν τις παρακλήσεις μου και αποφάσισαν να με αφήσουν να ζήσω, για να τελειώσω τον ναό μας.Νομίζω ότι μου το είπε καθαρά με σημαδιακό όνειρο η Κυρία μας Θεοτόκος.Ήμουν λέει στα Σέρβια και περίμενα να έρθει ο Δούκας για να πάμε στην εκκλησία να στεφανωθούμε.Όμως αργούσε και εγώ άρχισα να αγωνιώ και να φοβάμαι.Τότε ξαφνικά παρουσιάζεται μπροστά μου μια αιθέρια γυναίκα ντυμένη στα λευκά, με πλησιάζει και μου λέει.» « Θεοδώρα, παιδί μου, ο Μιχαήλ που περιμένεις δεν θα έρθει. Έφυγε στον πόλεμο και θα γυρίσει σε έξι εβδομάδες(σημείωση.Τα γραφόμενα δεν συμφωνούν με το συναξάρι που αναφέρει εξάμηνο και όχι έξι εβδομάδες).
Μη στεναχωριέσαι όμως, γιατί θα γυρίσει οπωσδήποτε».
Ξύπνησα και άρχισα να σκέφτομαι την σωστή ερμηνεία του ονείρου.Φαίνεται ότι θα αποτελειώσουμε μαζί το Μοναστήρι και ύστερα θα με καλέσει κοντά του ο Κύριός μας.
Παράγγειλε ο Μητροπολίτης και χτύπησαν αναστάσιμα όλες οι καμπάνες της Άρτας. Όλοι δοξολόγησαν και πανηγύρισαν για το Θαύμα.Έφτασαν στην Μονή ο Βασιλιάς γιος της Νικηφόρος και η γυναίκα του Άννα. Και την ρώτησαν.
Νικηφόρος: Ποια νομίζεις ότι ήταν η γυναίκα με τα λευκά, που σε παρηγόρησε;
Αγ.Θεοδώρα: Μα είναι φανερό, γιέ μου, είπε η Θεοδώρα.
η Παρηγορήτισσα Θεοτόκος μας.
Νικηφόρος: Τότε να αφιερώσουμε τον μεγάλο ναό της Άρτας σε αυτή .
Αγ.Θεοδώρα: Πολύ θα το ήθελα,γιέ μου.Και μάλιστα να τον αφιερώσεις στον Ευαγγελισμό.
Γιατί είναι ο Σεπτέμβριος ο μήνας της Παρηγορήτισσας;
Η οσία Θεοδώρα κοιμήθηκε οσιακά στις 11 Μαρτίου του 1280.Η εξαμηνιαία παράταση που πήρε η κοίμησή της με τις ικετευτικές πρεσβείες της Θεοτόκου και του Αγίου Γεωργίου αποδεικνύει ότι το θαύμα αυτό συνέβη τον Σεπτέμβριο.Γι΄αυτό ο μήνας αυτός θα πρέπει να αφιερωθεί στην Παρηγορήτισσα Παναγία και στα θαύματά της.
Επιτακτική ανάγκη η καθιέρωση εορτής της Παναγίας της Παρηγορήτισσας.
Ο ναός της Παρηγορήτισσας πανηγυρίζει κάθε χρόνο στην εορτή του Ευαγγελισμού. Με βάση τα όσα αναφέραμε προηγουμένως είναι επιτακτική ανάγκη να καθιερωθεί μέσα στον μήνα Σεπτέμβριο εορτή αφιερωμένη αποκλειστικά στην Παναγία την Παρηγορήτισσα της Άρτας και στα θαύματά της με σχετική ειδική ακολουθία.
Ο μήνας Σεπτέμβριος είναι αρχή του εκκλησιαστικού έτους και η καθιέρωση αυτής της εορτής θα μας υπενθυμίζει όλο τον χρόνο, ότι η πόλη της Άρτας, είναι Θεομητοροσκέπαστη και Παναγιοφρούρητη, όπως την καθιέρωσαν οι προσευχές και οι πρεσβείες της πολιούχου Οσίας Θεοδώρας.
Ὄλβονὡςὑπέρλαμπρον* ναόν Σου θεῖον, Παρθένε,* ἐνἌρτῃκαθορῶμεννῦν,* θείᾳεὐδοκίᾳ Σου,* Κόρη Πάντιμε·* τοῦτον γάρ Σοί ὕψωσεν* Θεοδώρα πρῶτον,* Νικηφόρος ταύτης ἔκγονος* ἐκ δευτέρου ἔκτισεν,* εἰςδόξανΣήνκαί μνήμην μητρός αὐτοῦ·* ὅθεν πάντας σκέπε* ἡμᾶς τούς καταφεύγοντας αὐτῷ* καίαἰτουμένους, Πανύμνητε,* τήνπαρηγορίαν Σου.