Στις 28 Φεβρουαρίου η κοινωνία καταθέτει πρόταση δυσπιστίας
Του Βασίλη Τσίρκα
Μετά τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια για το έγκλημα των Τεμπών και το καθολικό αίτημα για Δικαιοσύνη, είναι κοινή διαπίστωση ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε προφανή δυσαρμονία με τη λαϊκή βούληση και είναι απονομιμοποιημένη στη συνείδηση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Η κοινωνία έκανε σαφές ότι θεωρεί την κυβέρνηση υπεύθυνη και για το έγκλημα και για τη συγκάλυψη. Μια ευθύνη που αρνείται επίμονα να αναλάβει.
Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη είναι αποκομμένη από την κοινωνική πραγματικότητα, εκτεθειμένη ηθικά και απομονωμένη πολιτικά. Σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις, σε ποσοστό πάνω από 80%, οι πολίτες δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση για τη διαλεύκανση του εγκλήματος των Τεμπών. Και σε ποσοστό πάνω από 70% νιώθουν οργή για τη διαφθορά. Τη μεγαλύτερη πρόταση δυσπιστίας την έχουν ήδη κάνει οι πολίτες, οι οποίοι βιώνουν πλέον τις συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής ως κίνδυνο της ίδιας της ύπαρξή τους.
Τα Τέμπη αποτέλεσαν το σημείο καμπής για να εκδηλωθεί και η αποδοκιμασία της κοινωνίας απέναντι στη δικαιοσύνη με ευθύνη της κυβέρνησης. Περίπου το 80% των πολιτών θεωρεί ότι η δικαιοσύνη δεν είναι μόνο αργή, αλλά έχει παύσει να είναι και ανεξάρτητη. Όταν, μάλιστα, έχουν περάσει δύο χρόνια από τα Τέμπη, ελάχιστοι είναι όσοι πιστεύουν ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη.
Η κυβέρνηση είναι αναντίστοιχη με το κοινωνικό αίτημα για δικαιοσύνη στο έγκλημα που συντάραξε την ελληνική κοινωνία. Η κοινωνία δεν ανέχεται πλέον τα μισόλογα, την υποκρισία και τη συγκάλυψη.
Ζητάει καθαρές κουβέντες και πράξεις. Για το παράνομο φορτίο, για το μπάζωμα, για τα τρένα που κινούνταν στην ίδια γραμμή, για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων, για το πόρισμα της ευρωπαίας εισαγγελέα. Όσο κι αν προσπαθούν να κάνουν επικοινωνιακή διαχείριση, δεν θα καταφέρουν να αποφύγουν τις ευθύνες τους.
Η επιχείρηση συγκάλυψης ήδη λειτουργεί ως επιταχυντής εξελίξεων. Και έβγαλε τον κόσμο στον δρόμο. Και θα τον ξαναβγάλει, ακόμα πιο αποφασισμένο, στις 28 Φεβρουαρίου. Η κοινωνία, δύο χρόνια, μετά είπε “φτάνει πια”, αιφνιδιάζοντας ακόμα και την κυβέρνηση που πίστευε ότι ο λαός τής έδωσε συγχωροχάρτι στις εκλογές του 2023.
Δεν είναι, ωστόσο, μόνο η κρίση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου για την οποία εκδηλώνει την αγανάκτησή της η κοινωνία. Οι πολίτες είναι αναγκασμένοι να ζήσουν με έναν μισθό που δεν τους φτάνει και άρα με ισχνότερες προοπτικές για τα παιδιά τους, να πληρώσουν λογαριασμούς που συνεχώς αυξάνονται, να αγοράσουν τα απαραίτητα που ακριβαίνουν. Η αγοραστική δύναμη έχει κατακρημνιστεί στο τελευταίο σκαλοπάτι, ίδιο με της Βουλγαρίας, η οποία όμως αναπτύσσεται ταχύτερα. Το βιοτικό επίπεδο υποχωρεί. Δημογραφικά η χώρα καταρρέει.
Η κρίση και η απαξίωση των θεσμών, του Κράτους Δικαίου, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, εκδηλώνεται στις μέρες μας ως σήψη, κορυφαία πολιτική έκφραση της οποίας είναι το καθεστώς Μητσοτάκη. Σε περιόδους γενικευμένης κρίσης, όπως συμβαίνει στη σημερινή Ελλάδα, απαιτείται να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία από τις επιθέσεις, από τις ύπουλες παρακάμψεις, από την υπονόμευσή της από τα εξωθεσμικά συστήματα διακυβέρνησης.
Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, όπου το ζητούμενο είναι περισσότερη δημοκρατία, επαναθεμελίωση του κράτους δικαίου, επανίδρυση των θεσμών, εμπλουτισμός των κατακτημένων δημοκρατικών θέσεων, η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, είναι κοινωνικά αναγκαία. Αποτελεί αίτημα των προοδευτικών πολιτών και ευρύτερα της κοινωνίας.
Υπάρχουν κοινωνικές δυνάμεις που ασφυκτιούν και περιμένουν με αγωνία μία ισχυρή εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, να ξεπεράσουμε τη φοβική λογική των κομματικών περιχαρακώσεων και να δώσουμε ελπίδα στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, που τα περνά δύσκολα με την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Οι αναγκαίες πολιτικές πρωτοβουλίες για τη σύγκλιση και συνεργασία του προοδευτικού χώρου, για να έχουν νόημα, απήχηση και νικηφόρα προοπτική, θα πρέπει να ξεκινούν από το έδαφος της κοινωνίας και των αναγκών της. Και, προφανώς, να βασίζονται σε προγραμματικές συγκλίσεις και κοινές, ξεκάθαρες απαντήσεις, με προοδευτικό πρόσημο, για όλα τα σημαντικά ζητήματα.
Η κοινωνία λέει όχι στη διαπλοκή, τη διαφθορά και τη συγκάλυψη. Απαιτεί οξυγόνο δικαιοσύνης, δημοκρατίας και διαφάνειας. Δεν υπάρχει διέξοδος διαφυγής για την κυβέρνηση. Η 26η Ιανουαρίου ήταν το πρώτο ταρακούνημα. Η 28η Φεβρουαρίου θα μπορούσε να γίνει η αρχή του τέλους της.
*Ο Βασίλης Τσίρκας είναι δικηγόρος, πρώην βουλευτής, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ