Στον πάτο της Ευρώπης από τους φόρους και την ακρίβεια

Γράφει ο Χρήστος Μέγας*

Την 16η θέση στην Ευρώπη των «27» ως προς τα ονομαστικά εισοδήματα… πανηγυρίζει ο πρωθυπουργός.
Αλλά, ως συνήθως, δεν λέει ολόκληρη την αλήθεια: Με αυτά τα ευρώ που λαμβάνει ο Έλληνας, αγοράζει ελάχιστα αγαθά και προϊόντα. Ως προς το διαθέσιμο/πραγματικό εισόδημα, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο, βρισκόμαστε στη δεύτερη θέση από το τέλος, ενώ σε χειρότερη μοίρα είναι μόνο η Βουλγαρία.

Πρόκειται για την κλασική περίπτωση που η «Στατιστική προσφέρεται επιστημονικά να πεις ψέματα» ή, «λέγοντας την μισή αλήθεια, λες ένα καθολικό ψέμα…».

Αλλά, ακόμη και αυτό το, αρνητικό σε κάθε περίπτωση, στοιχείο (δεύτερη θέση μετά τη Βουλγαρία), συνδέεται με το (μέσο) ΑΕΠ: Μέσοι όροι μισές αλήθειες…
Γιατί, ενώ το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα επανήλθε πέρυσι (237 δισ. ευρώ) στα (πραγματικά) επίπεδα του 2009, αποπληθωρισμένα δηλαδή, χρονιά που είχε φτάσει στα 240 δισ., οι μισθοί δεν έφτασαν καν στα ονομαστικά επίπεδα του2008…

Τώρα δε με μικρότερο συνολικό πληθυσμό σε σχέση με 16 χρόνια πριν…

Κατά συνέπεια, το ΑΕΠ επανήλθε μετά την κρίση, το μοιράζονται όμως λιγότεροι (μείωση πληθυσμού), ενώ οι μισθωτοί λαμβάνουν (ακόμη) λιγότερα σε ονομαστικούς όρους απ ότι το 2008…
Μισθούς πριν το 2008…

Συγκεκριμένα, ο μέσος ονομαστικός μισθός (1.336 € πέρυσι σύμφωνα με το ΙΟΒΕ) δεν επανήλθε ούτε καν στα επίπεδα του 2008 (1.350 ευρώ). Δεν μιλάμε καν για αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης!

Πλέον, άλλες εισοδηματικές κατηγορίες βγάζουν περισσότερα, ενώ έχει περιοριστεί δραματικά η συμμετοχή της μισθωτής εργασίας στο ΑΕΠ.

Σύμφωνα δε με τους Financial Time «στη διάρκεια των δεκαπέντε ετών που έχουν μεσολαβήσει από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα εμφανίζεται πλέον ως η δεύτερη πιο φτωχή χώρα της ΕΕ-27, μετά τη Βουλγαρία, με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, μετρούμενο σε όρους κοινής αγοραστικής δύναμης (purchase power parity, PPP)…»

Σύμφωνα με το ΚΕΠΕ «στη διάρκεια της δεκαπενταετούς περιόδου που μεσολάβησε από την κρίση του 2009, η χώρα παρουσιάζει τη μεγαλύτερη μείωση στο ύψος των πραγματικών ωρομισθίων (-23,7%), με δεύτερη την Ουγγαρία (-15%)». Και έτσι «το μέσο ισοδύναμο διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών απέχει κατά 28,38% από το 2010».

Οι εκτιμήσεις του ΚΕΠΕ για το ωρομίσθιο είναι αποκαλυπτικές. Με όρους αγοραστικής δύναμης ο Έλληνας, με το (μέσο) ωρομίσθιό του και όχι τη συνολική ετήσια αμοιβή, αγοράζει λιγότερα προϊόντα από τον Βούλγαρο!
Μας σώζει όμως το γεγονός ότι στην Ελλάδα εργαζόμαστε… περισσότερες ώρες. Έτσι έχουμε (ακόμη) λίγο καλύτερο διαθέσιμο εισόδημα από τους γείτονες, εργαζόμενοι όμως περισσότερο…

Εβδομαδιαία Εργασία
Ελλάδα 42
Βουλγαρία 40,7
Πολωνία 40,4
Ισπανία 37,7
Γαλλία 37,3
Γερμανία 34,9

Η υψηλή φορολογία της κυβέρνησης και η απουσία επενδύσεων συντείνει στην γενικότερη φτωχοποίηση. Όταν αφαιρούνται 11,4 δισ. ευρώ (πρωτογενές πλεόνασμα) το 2024 και πάμε για δεύτερη συνεχή χρονιά με θηριώδη πλεονάσματα φέτος άνω των 10 δισ. ευρώ, αυτά τα χρήματα λείπουν από την αγορά, μειώνουν δραματικά την κατανάλωση, δεν βοηθούν στις επενδύσεις, δεν βοηθούν στη δημιουργία νέων και καλύτερων θέσεων εργασίας ώστε να μείνουν εδώ ή (και) να επιστρέψουν στην πατρίδα τα παιδιά μας.

Θα πει κάποιος ότι είμαστε υποχρεωμένοι σε πλεονάσματα λόγω της διαχείρισης της περιόδου 2004-2009. Όχι αυτού του ύψους όμως, όχι αυτής της ποιότητας/σύνθεσης, όχι τόσους από την κατανάλωση. Φόροι που κάνουν ακόμη πιο αφόρητη την ακρίβεια…

Κινδυνεύουμε να την πάθουμε σαν τον γάιδαρο του Χότζα: Πάνω που συνήθισε να μην τρώει, ψόφησε…
Γιατί πρέπει να μείνουν χρήματα στην αγορά, να υπάρξουν αποταμιεύσεις ώστε να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη. Τότε η κοινωνία θα δει αποτελέσματα και η Διοίκηση θα βρει υγιείς τρόπους αύξησης των φορολογικών εσόδων: από τον αυξημένο κύκλο εργασιών.

Γι αυτό το ΠΑΣΟΚ προτείνει μείωση του ΦΠΑ, τιμαριθμοποίηση των φορολογικών κλιμάκων, ενίσχυση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), ένα καλά χρηματοδοτημένα Σχέδιο Περιφερειακής Ανάπτυξης.

Η ερήμωση της Περιφέρειας και η φτωχοποίηση των μέσων στρωμάτων δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Έχει αιτίες και αυτές πηγάζουν από την κυβερνητική πολιτική των φόρων, της ανάπτυξης για τους λίγους, της τακτοποίησης των ημετέρων, της κομματικής προπαγάνδας.

• Ο Χρήστος Μέγας είναι Δημοσιογράφος, υπ.Βουλευτής Άρτας με το ΠΑΣΟΚ