Συνέντευξη του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

Ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος γεννήθηκε στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Από μικρός έγραφε ποίηση και κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή σε νεαρή ηλικία. Εξέδωσε διηγήματα, νουβέλες, παραμύθια, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα, ενώ έχουν κυκλοφορήσει μελοποιημένοι στίχοι του. Ως αρθρογράφος και δημοσιογράφος, έχει συνεργαστεί με τις περισσότερες ημερήσιες εφημερίδες. Ένα από τα όνειρά του ήταν να γυρίσει τον κόσμο. Όμως η Γη είναι μεγάλη και οι δυνατότητές του μικρές. Έτσι, βρήκε τη λύση διαβάζοντας βιβλία για χώρες μακρινές, γράφοντας ιστορίες και ταξιδεύοντας με τη φαντασία του τις νύχτες, καθώς κοιτάζει τον έναστρο ουρανό. Κι από ψηλά, όπως υποστηρίζει, διακρίνονται τα πάντα… Από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του: Το ταξίδι του Φερεϋντούν (ΒΡΑΧΕΙΑ ΛΙΣΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ 2014 και ΒΡΑΧΕΙΑ ΛΙΣΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ 2014), Το μυστικό του Βελισσάριου και Ο κουρσάρος της Πρώτη

Πώς ξεκινά κάθε φορά το ταξίδι συγγραφής ενός βιβλίου;
Αρχικά μια εσώτερη επιθυμία να αποσυμπιέσω το μυαλό μου απ’ τα άγχη της καθημερινότητας. Αν αυτή η διάθεση συνεπικουρείται και από κάποιο ερέθισμα ώστε να οδηγηθώ στην έμπνευση, τότε δεν μένει τίποτε άλλο από το να δημιουργήσω τον σκελετό της ιστορίας. Τότε αρχίζουν να εισέρχονται στους διανοητικούς θύλακες του εγκεφάλου μου οι ήρωες, αρχικώς δειλά, αλλά στη συνέχεια με θράσος και αδιακρισία. Χτυπούν το ρόπτρο της δημιουργίας και απαιτούν τη θέση τους στις σελίδες που αναπτύσσεται η υπόθεση του έργου.
Ποια ήταν η αφορμή για να γραφεί το βιβλίο «Ο ζωγράφος με τις τρεις πατρίδες», εκδόσεις Καλειδοσκόπιο;
Η προσπάθειά μου περίπου 25 χρόνια να γνωστοποιήσω στους Έλληνες τη ζωή και το έργο του σπουδαίου διακοσμητή του Καπιτωλίου των ΗΠΑ Κωνσταντίνου Μπρουμίδη. Μου τον «σύστησε» ως προσωπικότητα ο Χαράλαμπος Φουρναράκης συμπατριώτης μου από τα Φιλιατρά ο οποίος ζούσε στο Σικάγο. Ήμουν έφηβος όταν μου έδωσε το μεταφρασμένο βιβλίο μιας αμερικανίδας που αναφερόταν στον εξ Ελλάδος καταγωγής ζωγράφο. Όταν ασχολήθηκα με τη δημοσιογραφία τον παρουσίασα σε όλες τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Ο αείμνηστος Λευτέρης Ξανθόπουλος τον γύρισε ντοκιμαντέρ για την Cosmotehistoryστο οποίο παρουσιάζω τα στοιχεία για τον ζωγράφο αυτό. Πραγματοποιήθηκε και μεγάλη εκδήλωση στην Παλαιά Βουλή που διοργάνωσε η ΑΧΕΠΑ, κατά την οποία μίλησα για το θέμα αυτό. Έτσι σκεφτήκαμε με τον εκδοτικό μου οίκο «Καλειδοσκόπιο» να τον προβάλουμε μέσα από ένα παραμύθι και το εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία.

Τρία παιδιά παρακολουθούν την ιστορία του σπουδαίου ζωγράφου, του Κωνσταντίνου Μπρουμίδη. Ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Μπρουμίδης;
Ο Κωνσταντίνος Μπρουμίδης είχε πατέρα τον Σταύρο από τα Φιλιατρά ο οποίος κυνηγημένος από τους Οθωμανούς μετά τα Ορλοφικά κατέληξε στην Ιταλία. Εκεί παντρεύτηκε την Άννα Μπιανκίνι και γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος. Εξελίχθηκε σε σπουδαίο ζωγράφο και δημιούργησε σπουδαία έργα. Κάποια στιγμή που υπηρετούσε στον Παπικό στρατό αρνήθηκε να πυροβολήσει αμάχους σε μια επανάσταση που είχαν ξεσηκώσει τον λαό οι ιδέες του Μαντσίνι και του Γαριβάλδη. Έτσι ο Πάπας τον φυλάκισε με ποινή 25 χρόνια. Μετά από 14 μήνες τον απελευθέρωσε επειδή θυμήθηκε ότι του είχε ζωγραφίσει το πορτρέτο, υπό τον όρο να μην ξαναγυρίσει στην Ιταλία. Πήγε λοιπόν στις ΗΠΑ όπου εκεί μετά από πολλές περιπέτειες διακόσμησε το Καπιτώλιο και μπήκε στο πάνθεον των μεγάλων ζωγράφων.
Ο Μπρουμίδης αντιπροσωπεύει τον Έλληνα δημιουργό που μεταναστεύει στο εξωτερικό και διακρίνεται και στο τέλος μεγαλουργεί. Τι είναι αυτό που τον κάνει να γίνει μεγάλος ζωγράφος;
Το ασίγαστο πάθος του για δημιουργία και η αγάπη του για την ιστορία και τη μυθολογία. Παντού στα έργα του υπάρχουν οι αρχαίοι ήρωες και θεοί. Η ρωμαϊκή και ελληνική μυθολογία απεικονίζεται σε πολλές από τις αίθουσες του Καπιτωλίου. Πιστεύω ότι ενίσχυσε την τάση του για καταξίωση και η νοσταλγία της Ρώμης, όπου εκεί άφησε μια γυναίκα και δύο παιδιά όταν έφυγε διωγμένος. Η μοναξιά πολλές φορές απλώνει το χέρι της στην «εργοθεραπεία», πολύ δε περισσότερο όταν το ταλέντο περισσεύει.

Έκανε την ζωγραφική διακόσμηση του περίφημου Καπιτωλίου. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για αυτό το επίτευγμα;
Το κυριότερο έργο του «Η Αποθέωση του Ουάσιγκτον» βρίσκεται στον θόλο του Καπιτωλίου. Αυτό αποτελεί ένα από τα κυριότερα αριστουργήματα του αμερικανικού λαού, ύψους 65 μέτρων. Διακόσμησε πολλούς χώρους όπως οι αίθουσες «Επί των Πιστώσεων», της «Γερουσίας», «Το δωμάτιο του Προέδρου», της «Κολούμπια» και άλλα πολλά. Βέβαια ζωγράφισε και εκκλησίες με σπουδαίες αγιογραφίες, αλλά και η δράση του στην Ιταλία ήταν σημαντική.
Ποια άλλα μηνύματα μέσα από τους χαρακτήρες του βιβλίου θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες;
Την αυτοβεβαίωση το ανθρώπου η οποία προέρχεται από την προσπάθεια να ακολουθήσει το χάρισμα που του δίνει η φύση. Επίσης την ομορφιά της διαφορετικότητας μέσα από την «πολυπατρία»,ας μου επιτραπεί η αυθαιρεσία του όρου, καθότι σήμερα το ζήτημα είναι φλέγον και απασχολεί εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες ανά τον κόσμο. Κυρίως όμως θα ήθελα να περάσω τη διαφορά μεταξύ δύναμης και εξουσίας, όπου η δύναμη είναι εσώτερη φώτιση και γνώση ενώ η εξουσία τρίτα στοιχεία υλικής προελεύσεως, όπως το χρήμα, οι βαθμοί, οι θώκοι και άλλα πολλά. Ο Μπρουμίδης τίποτε από αυτά δεν είχε, παρά μόνο δύναμη, ταλέντο και γνώση.
Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός εικονογραφημένου βιβλίου;
Η ιστορία να είναι κατανοητή στα παιδιά ή τους μεγάλους και ο εικονογράφος να συμβαδίζει με τον συγγραφέα. Η όσμωση των δύο μπορεί να αποφέρει επιτυχία, μιας και η αλληλεπίδραση μεταξύ λέξεων και εικόνων, εμβαθύνει το νόημα και καθιστά επιπλέον σαφές το περιεχόμενο.

Τη σημερινή εποχή που τα παιδιά βλέπουν τηλεόραση και ασχολούνται με το διαδίκτυο έχουν ελεύθερο χρόνο για να διαβάσουν ένα καλό βιβλίο;
Πάντα θα υπάρχει η ανάγκη αυτή και ο χρόνος. Αν η οικογένεια διαπεράσει από μικρή ηλικία τα παιδιά με την τάση του ξεφυλλίσματος, θα δημιουργηθεί ένα υπόβαθρο. Μπορεί να μην υπάρχει η ομοιότητα με το παρελθόν λόγω της ψηφιακής εξέλιξης, αλλά το ωραίο βιβλίο πάντα θα συγκινεί. Απόδειξη σε μια έκθεση βιβλίου, οι χιλιάδες επισκέπτες και οι αγορές που πραγματοποιούνται.
Όταν ήσασταν μικρός ποιος ήταν ο αγαπημένος σας συγγραφέας που τον είχατε ως πρότυπο;
Λάτρευα και λατρεύω τον Ντοστογιέφσκι, πάνω απ όλους τους συγγραφείς αλλά ουδέποτε είχα πρότυπα. Με συνάρπαζε η ζωή και το έργο του, όπως και του Μπετόβεν. Αυτά τα δύο πρόσωπα, ο ένας ως συγγραφέας και ο άλλος ως μουσουργός, ανέκαθεν με συγκινούσαν.

Ποια είναι τα αγαπημένα παιδικά βιβλία που έχετε στην βιβλιοθήκη σας;
Είχα τους «Άθλιους» του Βίκτορος Ουγκώ και«Ο Κόμης Μοντεχρήστος» του Αλέξανδρου Δουμά», αλλά πλέον όλα τα βιβλία μου σχεδόν, τα έχω δωρίσει σε σχολικές βιβλιοθήκες. Μου αρέσει το ταξίδεμα από χέρι σε χέρι.

Τι θα θέλατε να προτείνατε στους αναγνώστες που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σας;
Να αναζητούμε όλοι μας το ωραίο, όχι στην ποσότητα, την προβολή και το μέγεθος, αλλά στο συναίσθημα που γεννά η πρωτοτυπία και η εκ βαθέων καθαρότητα. Το ξυπνητήρι είναι μεγαλύτερο από το ρολόι χειρός, αλλά το δεύτερο θεωρείται ως αξία πολυτιμότερο.