Συνέντευξη του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη στον Χρήστο Ζηκούλη για το συλλογικό τόμο του Ολυμπιακού
Ξεκινώντας τη συνέντευξή μας, κ. Ιντζέμπελη, θα ήθελα να σας ρωτήσω ως επιμελητή του βιβλίου πώς γεννήθηκε η ιδέα συγγραφής του, αλλά και πώς πραγματοποιήθηκε η επιλογή των συγγραφέων που συμμετείχαν στο εν λόγω πόνημα.
Φέτος κλείνουν εκατό χρόνια από την ίδρυση του Ολυμπιακού. Σε αυτό το πλαίσιο σκεφτήκαμε στις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική να εκδώσουμε ένα συλλογικό τόμο στον οποίο συγγραφείς και δημοσιογράφοι θα μοιράζονταν με τους αναγνώστες προσωπικές ιστορίες για την αγαπημένη τους ομάδα τον Ολυμπιακό. Όσοι συμμετέχουν στη συλλογική έκδοση είναι Ολυμπιακοί από…κούνια
Οι 44 ιστορίες που περιέχονται στο βιβλίο συνθέτουν ένα παζλ που επιχειρεί να αποτυπώσει συναισθήματα σχετικά με τον Ολυμπιακό. Αν σας ζητούσα από αυτές, πέρα βέβαια από τη δική σας, να επιλέξετε κάποιες που προκάλεσαν και σε σας τον ίδιο τα πιο έντονα συναισθήματα κατά την ανάγνωσή τους, ποιες θα επιλέγατε και γιατί;
Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι σίγουρα αποτελούν ένα παζλ συναισθημάτων για τον Ολυμπιακό. Είναι γραμμένες με τρυφερότητα και μας ταξιδεύουν από το χθες στο σήμερα. Αδυνατώ όμως να επιλέξω μία ή περισσότερες, όπως ένας γονιός δεν ξεχωρίζει ποιο από τα παιδιά του αγαπά πιο πολύ. Έτσι λοιπόν θα απαντήσω πως μου αρέσουν όλες τις ιστορίες. Πραγματικά τις απόλαυσα: πρέπει δε να σας πω ότι στις τηλεφωνικές συνεννοήσεις μου με τους συγγραφείς έκαναν σαν παιδιά! Γεγονός είναι ότι τα αυτοβιογραφικά κείμενα της συλλογής παρουσιάζουν ποικιλία και ιχνηλατούν την πορεία του Ολυμπιακού πέρα από το αθλητικό, σε ένα κοινωνικό και ιστορικό πλαίσιο και αυτό θεωρώ ότι κάνει τις αφηγήσεις πολύ πιο ενδιαφέρουσες.
Ο κύριος άξονας του βιβλίου είναι ο συναισθηματικός αντίκτυπος που έχει βιώσει καθένας από τους/τις συγγραφείς μέσα από γεγονότα που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τον Ολυμπιακό. Πώς θα σχολιάζατε το γεγονός ότι το συγκεκριμένο σωματείο αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία τόσο έντονων -κάποιες φορές- συναισθημάτων;
Όλα τα σωματεία προκαλούν ένα συναισθήματα στους φιλάθλους τους, όποιο κι α είναι το χρώμα της φανέλας που αγαπούν. Οι συγγραφείς έγραψαν με οδηγό τα βιώματά τους. Όπως κι εσείς επισημάνατε, στη λογοτεχνία παίζει μεγάλο ρόλο το συναίσθημα ενώ αναμφίβολα το ποδόσφαιρο είναι ένα αγώνισμα ευεπίδεκτο σε πάθη. Κάποτε ο
Στυλιανός Παττακός, την περίοδο της δικτατορίας, σε μια αναμέτρηση του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο διέκοψε το ματς και φώναξε στον Νίκο Σιδέρη ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού:
-Νίκο, του είπε, να παίξετε πιο ήρεμα…
Και ο Σιδέρης του απάντησε:
-Μα κύριε υπουργέ, το ποδόσφαιρο είναι σκληρό παιχνίδι και το παίζουν άνδρες.
Στο ποδόσφαιρο υπάρχει ένταση και πάθος γιατί το διακύβευμα είναι να μην αδικηθεί η αγαπημένη σου ομάδα.
Αναμφισβήτητα, ο Ολυμπιακός αποτελεί μια ιστορική ομάδα. Θεωρείτε πως υπάρχουν ίσως κάποια στοιχεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες ποδοσφαιρικές ομάδες;
Ο Ολυμπιακός είναι μία ιστορική ομάδα με διαδρομή εκατό ετών. Έχει κατακτήσει πολλούς τίτλους, τους περισσότερους στο Πρωτάθλημα και στο Κύπελλο. Είναι η πρώτη ομάδα που κατέκτησε πέρυσι δύο ευρωπαϊκούς τίτλους. Είναι ένα σωματείο νοικοκυρεμένο και έχει οργάνωση. Αυτά είναι στοιχεία που διακρίνουν εύκολα οι φίλαθλοι.
Διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο νιώθει να ταξιδεύει μέσα στον χρόνο με «όχημα» την ομάδα του Ολυμπιακού. Θεωρείτε πως υπάρχει κάποια ειδοποιός διαφορά μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος ως προς την ιδέα που εκπροσωπεί η συγκεκριμένη ομάδα;
Στο παρελθόν ο Ολυμπιακός πέτυχε πολλά. Σήμερα, έχει καλύτερο γήπεδο, προπονητικό κέντρο, προετοιμάζει νέους ποδοσφαιριστές ενώ συνεργάζεται με προπονητές και ποδοσφαιριστές διεθνούς κύρους. Η σημερινή διοίκηση έχει κατακτήσει όχι μόνο εγχώριους τίτλους αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο το ConferenceCup και το YouthLeague. Είναι λοιπόν ένας αθλητικός σύλλογος που εξελίσσεται στον χρόνο και ανεβάζει τον πήχη των προσδοκιών των φιλάθλων του.
Στο βιβλίο επιχειρείται μια προσέγγιση του σωματείου «Ολυμπιακός», κύρια μέσα από τον χώρο του ποδοσφαίρου. Γιατί έγινε η επιλογή του συγκεκριμένου αθλήματος;
Μα, από το ποδόσφαιρο δεν ξεκίνησαν όλα για τον Ολυμπιακό, όταν ιδρύθηκε το σωματείο του στις 10 Μαρτίου 1925;
Το ποδόσφαιρο κατά καιρούς έχει δεχθεί ποικίλες κριτικές. Παρ’ όλα αυτά καταφέρνει να συγκινεί και να συνεγείρει τις πλατιές λαϊκές μάζες. Τι πιστεύετε πως είναι αυτό που το διαφοροποιεί ως άθλημα έναντι των υπολοίπων;
Θεωρώ ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα…δημοκρατικό άθλημα υπό την έννοια ότι συγκεντρώνει στις τάξεις του φιλάθλους χωρίς διακρίσεις κοινωνικές ή οικονομικές και τους ενώνει κάτω από την ίδια ιδέα. Σχεδόν σε όλον τον κόσμο είναι το πιο δημοφιλές άθλημα. Κατέχει τα σκήπτρα γιατί συνεγείρει και γοητεύει. Η μπάλα είναι μεγάλη… γόησσα.
Ο ρομαντισμός στον χώρο του ποδοσφαίρου, μολονότι εξακολουθεί να υφίσταται σε μεγάλο βαθμό εκ μέρους των φιλάθλων, φαίνεται να υποχωρεί σημαντικά εκ μέρους των αθλητών που πλέον λειτουργούν περισσότερο βάσει οικονομικών κριτηρίων. Πιστεύετε πως αυτό είναι κάτι «επιλήψιμο» ή πρέπει να το αποδεχθούμε ως μια πραγματικότητα επιβεβλημένη από τις γενικότερες εξελίξεις στον χώρο του αθλητισμού;
Είναι ένα γενικότερο φαινόμενο αυτό που περιγράφετε και ισχύει για όλα τα αγωνίσματα. Δικαιολογημένα το θέτετε και θεωρώ ότι εντάσσεται σε μία γενικότερη συζήτηση που αφορά στην απωλεσθείσα αθωότητα πολλών πραγμάτων, προϊόντος του χρόνου. Κάπως έτσι νοσταλγούμε τις καλοκαιρινές μας βουτιές σε ερημικές παραλίες χωρίς ξαπλώστρες που προσφέρονται έναντι…αλμυρού τιμήματος ή τα παιχνίδια μας όταν ήμασταν παιδιά: διασκεδάζαμε χωρίς πολλές πολυτέλειες στη διάθεσή μας αλλά δε μας ένοιαζε γιατί απολαμβάναμε τη στιγμή.
Οι οπαδικές διαφορές, οι οποίες φτάνουν αρκετές φορές να οδηγούν ακόμη και σε συγκρούσεις, είναι ίσως αναμενόμενο να υπάρχουν σε μια χώρα όπως η Ελλάδα με έντονο το μεσογειακό ταπεραμέντο. Ωστόσο, αν κάποιος συζητούσε με έναν οπαδό του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ και τόσων άλλων σωματείων, θα άκουγε να του διηγείται κι αυτός αντίστοιχες ιστορίες, έντονα φορτισμένες συναισθηματικά. Τελικά, είναι περισσότερα αυτά που χωρίζουν ή αυτά που ενώνουν τους οπαδούς των ομάδων;
Η αγάπη για τον αθλητισμό και το «ευ αγωνίζεσθαι» θα πρέπει να μας ενώνει πέρα από ομάδες και σύμβολα κι ας ακούγεται ουτοπικό όπως το περιγράφω. Το σημαντικό είναι να απολαμβάνουν οι φίλαθλοι καλό ποδόσφαιρο. Και βέβαια, τα παιδιά να παίρνουν το καλό παράδειγμα για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις αλλά και να ενισχύουμε το φίλαθλο πνεύμα τους με υγιείς όρους. Εύχομαι κάποια στιγμή να γιορτάζουμε όλοι μαζί τις νίκες των ελληνικών ομάδων εκτός συνόρων. Να γιορτάζουμε τις διακρίσεις, να βελτιωνόμαστε και παράλληλα να κάνουμε αυτοκριτική για να βελτιώσουμε τους όρους κάτω από τους οποίες διεξάγονται πρωταθλήματα και άλλες συλλογικές διοργανώσεις.
Αν σας ζητούσα, κλείνοντας τη συνέντευξη, να κάνετε μια ευχή για τον Ολυμπιακό, το ποδόσφαιρο και γενικότερα τον αθλητισμό, τι θα είχατε να μου πείτε;
Να απολαμβάνουμε όλοι μαζί το ποδόσφαιρο και τις χαρές που μας προσφέρει. Να έχουμε καλές παρουσίες στα αθλήματα και διαρκώς να βελτιωνόμαστε.
Σας ευχαριστώ θερμά για την ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Δικές μου οι θερμές ευχαριστίες για την ωραία συζήτηση.
https://www.bookia.gr/index.php?action=Blog&post=249048d1-82d5-4f9a-96ea-c549cdb7b75c
