Τα κομμάτια φωτιάς της Ολυμπίας Κανιώτη

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου

Μια αγρινιώτισσα λυρική φωνή μας θυμίζει την γυναικεία παράδοση μιας μακροχρόνιας ποίησης λυρισμού και βαθιά συνδεδεμένης με την καρδιά και την λεπτότατη ευαισθησία μιας εξαιρετικής γραφής. «Αθόρυβα βήματα προσπερνούν τους χτύπους της καρδιάς. Στιγμές που χάνονται μέσα στην ομίχλη του χρόνου.» Αυτό καταγράφει η ποίησή της. Τα ομιχλώδη τοπία της γυναικείας ψυχής που συχνά, επειδή είναι τόσο ευάλωτη και λεπτή πληγώνεται και τα θραύσματα χτυπούν ύπουλα και βαθιά για καιρό. «Άνοιξα τo παράθυρο και άφησα το φως να μπεί στην ψυχή».

Έτσι λειτουργεί η ποίηση με χαραμάδες φως με έντονα συναισθήματα και συμβολικά βαρύτιμες λέξεις που μπορούν να μας μεταφέρουν με μεγάλες διαδρομές, «Κουρασμένη ψυχή, στο μακρινό ταξίδι των δακρύων της». Εκεί βρίσκεται και η πραγματική αρχή, στην πηγή των δακρύων της. Λυρικές στιγμές « Μια αίσθηση χαμένη, γυρεύει διαδρομή, στον χάρτη του νου». Η δική της προσωπική τοπογραφία που είναι ο νους, η ψυχή και «Οι ζωές μας όμως είναι δεμένες και οι μάχες με τη μοναξιά πάντα κερδισμένες» στην προσμονή μιας επιστροφής. Μόνο μια γυναίκα ξέρει την αξία και την βαρύτητα ενός στίχου σαν κι αυτού, «-Θα στέκω άγρυπνος φρουρός στο κάστρο της καρδιάς σου. Να σκοτώνω τους καημούς της φυλακισμένης μοναξιάς σου.» Μια λυρική διαδρομή που αγαπήσαμε και απολαύσαμε από της «Φωτιάς κομμάτια» της Ολυμπίας Κανιώτη από τις εκδόσεις Ανάτυπο.