Της… «Πόπης»!!!
Μαθαίνω πως σε Αυτοδιοικητικό Οργανισμό της περιοχής μας, τον τελευταίο καιρό υπάρχουν τόσες αναταράξεις, που όπως μου έλεγε έμπειρος αυτοδιοικητικός, αν αναλάβουν δουλειά οι Ελεγκτικές και άλλες αρχές, θα γίνει της… «Πόπης»!
Στην απορία μας πως όταν «έγινε της Πόπης», το 1934, είχε προσαράξει επιβατηγό πλοίο που έφερε το όνομα «Πόπη» στη νησίδα Κασίδι και είχαν χαθεί άνθρωποι, επειδή το πλήρωμα κοίταξε να σώσει πρώτα τα κεφαλοτύρια που είχε στα αμπάρια… οπότε ποια είναι η αντιστοιχία του σήμερα; ο πολύπειρος παράγων που έχει γνώση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μίλησε για στοιχεία, τα οποία μπορεί να βυθίσουν ανθρώπους, που μετείχαν σε … παράνομες πρακτικές, πράξεις και παραλείψεις, με «θύμα» το δημόσιο χρήμα…
Παρά τις πιέσεις, δεν θέλησε να μου πεί κάτι άλλο, ει μη μόνον πως «όλα τα ντοσιέ» θα πάνε εκεί που πρέπει!!! Για να δούμε…
Εκπλήξεις…
Το γεγονός πως η ομιλία Τσίπρα στην Άρτα, ήταν εμβόλιμη, αφού η κανονική ομιλία και εκδήλωση για την (νέα) Αριστερά, ήταν για τα Γιάννενα, το φανέρωσε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας: «Είναι μια μεγάλη έκπληξη αυτή που μου επιφυλάσσετε γιατί η Όλγα μου χε πει ότι θα κάνεις έναν απλό χαιρετισμό σε μια μικρή συγκέντρωση αλλά εγώ βλέπω εδώ μέρα μεσημέρι, ότι ο κόσμος είναι περισσότερος από την προηγούμενη φορά που ήταν και εκλογές» είπε ο Τσίπρας στην αίθουσα Σκουφά…
Βέβαια περισσότερος δεν ήταν, αλλά ήταν πολύς, δεδομένων των συνθηκών διοργάνωσης… φαντάζομαι πως η Όλγα, θα του είπε, «πρόεδρε, κάνε ένα πέρασμα κι από την Άρτα, μια σύντομη ομιλία, ένα χαιρετισμό»… αλλά, οι Αρτινοί, πήγαν στον Τσίπρα, το περίμεναν κάτω απ’ την αίθουσα Σκουφά, γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα, τον χαιρέτησαν και μετά…
Πήρε λοιπόν ανάσες ο συμπατριώτης πρώην πρωθυπουργός, και είπε: «Θέλω να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου γι αυτή την θερμή υποδοχή για άλλη μία φορά στην Άρτα, εδώ στην πατρίδα μου. Και θέλω να ξέρετε ότι πάντοτε αυτός ο τόπος είναι στην καρδιά μου, γιατί είναι όχι μόνο ο τόπος της καταγωγής μου αλλά είναι κι ένας τόπος που έχει υπερήφανους ανθρώπους, που αγωνίζονται σκληρά. Ξέρουν να αγωνίζονται, να μάχονται και ξέρουν να τα βγάζουν πέρα σε δύσκολες συνθήκες. Η Ήπειρος ήταν πάντοτε μια από τις πιο υποβαθμισμένες και παραμελημένες περιοχές στη πατρίδα μας. Ίσως η πιο φτωχή περιφέρεια σε όλη την ΕΕ. Αλλά πάντοτε με ανθρώπους που ξέραν να αγωνίζονται, να παλεύουν να τα βγάλουν πέρα στη ζωή».
Σωστός ο πρόεδρος… και περήφανοι είμαστε και φτωχοί, αλλά, το παλεύουμε…
Περί αρμών…
Όμως να επισημάνω, πως αυτή τη φορά, που δεν είχα φωτορεπορτάζ, από τον φίλο μου τον Γιάννη Σίμο, μου έκαναν παρατηρήσεις φίλοι μου κρυπτοΣΥΡΙΖΑίοι, που διαβάζουν την εφημερίδα, στους καφενέδες… «αυτή τη φορά, δεν έβαλες Αλέξη», μου είπαν. «Φοβάσαι τον Κυριάκο;»!
Ρε πατριώτες, τι να φοβηθώ… ο Κυριάκος, πάει καλά, το δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις των μεγάλων καναλιών… ειδικά τώρα που στο μπλοκ των υποστηρικτικών ΜουΜουΕ, προστέθηκε και το MEGA, υπό την ιδιοκτησία Μαρινάκη, ο Αλέξης θα πολεμάει με λιανοντούφεκα κι ο Κυριάκος με βαρύ πυροβολικό, Απάτσι, πυραύλους αέρος-αέρος και δεν συμμαζεύεται…
Εδώ πέρα μέχρι κι ο Σαββόπουλος, ο γνωστός Νιόνιος της Αριστερής ιντελιγκέντσιας, κάτοικος της Φιλοθέης εδώ και πολλά χρόνια, έδωσε το «παρών» στην κοπή της πίτας του δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού και με πολλή χαρά δέχθηκε να τού απονείμει την τιμητική πλακέτα ο επίσης παριστάμενος, ως βουλευτής Βορείου Τομέα της Β’ Αθηνών, ο υπουργός Ανάπτυξης, Άδωνις Γεωργιάδης!
Κατά τα λοιπά, ο Τσίπρας αναζητούσε να ψηλαφήσει τους «αρμούς της εξουσίας», αλλά ως «πρώτη φορά Αριστερά» δεν τους βρήκε… θα τους αναζητήσει όμως ως… «δεύτερη φορά Αριστερά»! Πρόεδρε, τους αρμούς της εξουσίας, δεν τους βρήκες, επειδή τους είχαν καλύψει «σοβατζήδες», τύπου Νιόνιου, Αφροδίτης Μάνου, μη πω κι άλλα ονόματα και σηκωθεί η τρίχα του Σκουρλέτη, που τον νανούριζαν με το «βροντάει ο Όλυμπος αστράφτει η Γκιώνα» και τον τάιζαν με το «η Μαργαρίτα η Μαργαρώ»…
Οι κραυγές…
«Ας μην είμαστε υποκριτές: δεν υπήρξε κυβέρνηση που δεν επιδίωξε να ελέγξει θεσμούς, οργανισμούς και όργανα (δικαιοσύνη, στρατός, αστυνομία κ.α.) με πολιτικά ομοδόξους. Όλοι το ξέρουν. Και προπάντων όσοι…
ανατρίχιασαν με την φράση του Τσίπρα για τους αρμούς του κράτους: το κράτος είναι γέρας για τα κόμματα που κυβερνούν. Βραβείο, δηλαδή, με διπλή υπόσταση: το μεν για να υλοποιηθεί συγκεκριμένη πολιτική από ανθρώπους με την ίδια ιδεολογική αντίληψη ,το δε για να ικανοποιηθεί η εκλογική πελατεία με το βόλεμα «δικών μας ανθρώπων»… τάδε γράφει ο Γιάννης Τριάντης, στο newpost.gr
Και παρακάτω: «Σχετικά με την κυβερνησιμότητα: ο Τσίπρας ήξερε ότι το περιθώριο των κυβερνητικών επιλογών ήταν ελάχιστο, λόγω Μνημονίου το οποίο υπέγραψε. Επομένως, σε τι απέβλεπε όταν δέχθηκε να κυβερνήσει υπό τον δυναστικό ζυγό του Μνημονίου; Αν ήθελε να αποδείξει ότι η Αριστερά μπορεί να λογίζεται κυβερνώσα δύναμη, δεν έχει νόημα να επικαλείται εκ των υστέρων τις δυσκολίες που συνάντησε η κυβέρνησή του, επειδή δεν ήλεγχε τους αρμούς της εξουσίας. Διότι, υπέρτατη εξουσία στα μνημονιακά χρόνια ήταν το Μνημόνιο και οι δανειστές. Κι αυτό το είχε δεχτεί».
.»Τελικά, εκείνο που στοίχισε εκλογικά στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν το υπαρκτό μπλόκ των εσωτερικών εχθρών του. Ήταν το Μνημόνιο. Τις εκλογές δεν τις είχε κερδίσει «ο αριστερός ριζοσπαστισμός» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η οξύτατη αντιμνημονιακή επιλογή του και η ηγετική φυσιογνωμία του Τσίπρα. Όσο για τον δρόμο της επανάκαμψης, δεν είναι στρωμένος με άνθη…» λέει ο Τριάντης.
Νομίζω πως ο Τσίπρας, πρέπει να αναμερίσει –για λίγο έστω- τα άπαντα του Ανδρέα και να αρχίσει να μελετά και ολίγον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον και Εθνάρχη επιλεγόμενο… εκείνος είπε δύο ιστορικές φράσεις: η πρώτη «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο» και η δεύτερη «υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται…».
Τι κάθεσαι, λοιπόν, και λες για «αρμούς εξουσίας» και για «δεύτερη φορά αριστερά», σε μια κομματική σύναξη, που –όπως έδειξαν οι ψηφοφορίες- θέλει να σε ποδηγετήσει, θέλει να σε έχει υπό την καθοδήγηση του «Πολίτμπιρο», με Σκουρλέτη, Βούτση, Φίλη, Βίτσα και τα λοιπά τρίματα των συνιστωσών; Για να σε λιανίζουν οι Πορτοσάλτες;
Νοσταλγία…
Διότι, όλα αυτά τα στελέχη του παλιού ΣΥΡΙΖΑ, νομίζουν πως είναι η μετεμψύχωση των Τρότσκι, Στάλιν, Κάμενεφ και Κρετσίνσκι… θα μου πεις, εδώ πέρα, ο Κεγκέρογλου, νομίζει πως είναι μετεμψύχωση του Γιαννόπουλου και η Νάντια Γιαννακοπουλου, της Μελίνας… σωστό κι αυτό…
Ένα περίεργο πράγμα συμβαίνει, πατριώτες… όταν πάς σε συνάντηση με ΚΙΝΑΛέους, όλοι μιλάνε για το ΠΑΣΟΚ! Το ΠΑΣΟΚ, έτσι, το ΠΑΣΟΚ αλλιώς, το ΠΑΣΟΚ ετούτο… ρε σύντροφοι, εδώ πέρα, είστε σε άλλο κόμμα… πάει ο ήλιος, πάν τα σύμβολα, πάν οι σημαίες… δεν την αντιλαμβάνομαι αυτή τη νοσταλγία, σε ένα κόμμα, που επιτέλεσε τον ιστορικό του ρόλο, αλλά τα στελέχη του το απογύμνωσαν από ιδεολογία και αρχές…
Θα έλεγα λοιπόν, γυρίστε σελίδα… αν είστε ικανοί, γράψτε ξανά τα κείμενα, πάρτε αποφάσεις με ποιους είστε, ποιους θέλετε να σας ψηφίζουν και πείτε ανοιχτά, χωρίς φόβο, τις σημερινές σας απόψεις… κάντε το όπως η Φώφη, που κράτησε ζωντανό το χώρο του κέντρου, και βλέπει κάποιους «ερμαφρόδιτους» πολιτικά, να τρέμουν με την ιδέα, μη πει κάτι, που μπορεί να το λέει κι ο ΣΥΡΙΖΑ… ενώ, χαίρονται, αν «πουσάρει» τον Κυριάκο…
Θα θυμίσω λοιπόν, σε όλους αυτούς τους –δήθεν ή και αληθινούς- νοσταλγούς του ΠΑΣΟΚ πως ο ηγέτης του ο Ανδρέας Παπνδρέου, ήταν ΚΑΙ αντι-δεξιός ΚΑΙ αντι-Μητσοτακικός… δεν έδινε ούτε στη δεξιά, ούτε στην αριστερά, λογαριασμό… και φυσικά, στο παλιό ΠΑΣΟΚ, δεν θα τολμούσε ΠΑΣΟΚος βουλευτής να υποδεχτεί τον Μητσοτάκη ως πρωθυπουργό, στη Κρήτη, όπως έκανε με τον Κυριάκο, ο Κεγκέρογλου… θα τον είχε «αποκεφαλίσει» ο Παγουρόπουλος!!!
Αλλά, όπως κάνουν, Φώφη θα λεν και θα κλαίν…
Νεάντερνταλ…
Είπα Κρήτη και είδα κι εγώ όπως και χιλιάδες άλλοι, αυτό το φονικό πατέρα και γιού σε «live» μετάδοση που έγινε σε κάποια περιοχή της Κρήτης… το σκηνικό παρέπεμπε σε εποχή του 1930, μη πώ και παραπίσω στην εποχή του Γιαγκούλα και του Μπαμπάνη… κάτι σπιτοκάλυβα, σκυλιά δεμένα να γαβγίζουν, αγροτικά να τρέχουν με χίλια… και οι διαφορές, να στέλνουν στο τάφο δύο συνανθρώπους μας…
Ποιες διαφορές; Για λίγα μέτρα γή; για ένα λιβάδι; Για κάνα λοξοκοίταγμα;
Τελικά, όλο αυτό με τη Κρήτη, όλη αυτή η προβολή και το φτιασίδωμα, με τους Βενιζέλους, τους Ξυλούρηδες, με τους λυράρηδες και τους μεγαλοπαράγοντες ολιγάρχες, με τους πολιτικούς νταραβεριτζήδες και την αντιπροσωπεία της «δημοκρατίας» είναι μια «μούφα» που κρύβει από κάτω ένα κόσμο που λες και ζεί στη Σικελία τον προηγούμενο αιώνα…
Τόσοι σκοτωμοί, τόση οπλοφορία και τόσος σκοταδισμός, καλύπτονται από τη «λεβεντιά»; Ποια λεβεντιά, ρε πατριώτες; Ποια λεβεντιά;
La3!!!
Είναι ορισμένα γεγονότα πατριώτη, που σε κάνουν να ψάχνεις να βρείς το νόημα της ζωής… όπως ας πούμε αυτή η είδηση πως κάποιον τον δάγκωσε φίδι και δάγκωσε τη γυναίκα του για να πεθάνουν μαζί!!! Μιλάμε για τεράστια… λατρεία!!!
Ένας άντρας στην Ινδία –λένε- δέχτηκε επίθεση από ένα δηλητηριώδες φίδι και πριν πεθάνει, δάγκωσε τη γυναίκα του στον καρπό της γιατί η τελευταία του επιθυμία ήταν να πεθάνουν μαζί. Ο Shankar Rai δέχτηκε επίθεση από το φίδι ενώ κοιμόταν στο σπίτι του στην Ινδία. Επειδή φοβήθηκε ότι δεν του είχε απομείνει πολύς χρόνος, κράτησε το χέρι της συζύγου του και της είπε ότι ήθελε να μείνουν ενωμένοι και στο θάνατο.
Έτσι, όπως ανέφερε το India Today και αναμεταδίδει το Newsweek, έμπηξε τα δόντια του στο χέρι της συζύγου και έπεσαν και οι δύο αναίσθητοι. «Μου είπε ότι με αγαπούσε πάρα πολύ και ήθελε να πεθάνουμε μαζί και έπειτα πήρε το χέρι μου και με δάγκωσε. Του το επέτρεψα» φέρεται να είπε η γυναίκα του Σανκάρ, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα.
Τελικά, η επιθυμία του Ινδού, δεν ολοκληρώθηκε επειδή η γυναίκα σώθηκε επειδή έλαβε άμεσα θεραπεία και «είναι καλά»… είδες όμως, πατριώτη, τι γυναίκες ζουν σε άλλες περιοχές; Ενώ στις πολιτισμένες χώρες; Ποια θα δέχονταν να τη δαγκώσει ο δηλητηριασμένος σύζυγος;
-Πρόεδρε χαιρετισμούς απ’ τη Ροζίνα!
-Ποια Ρόζα; Τη συνιστώσα;
-Όχι, τη Ροζίνα τη Δήμαρχο!
-Ααααα… θα μου τα πεί η Όλγα