Το Πουρνάρι σαν απειλή!

Γράφει ο Χρήστος Μέγας*

Απ όταν έγινε το φράγμα στο Πουρνάρι, η Άρτα δεν μετρά παρά μόνο… πρόσθετες πληγές.
-Δεν παίρνει αντισταθμιστικά για το περιβαλλοντικό κόστος που καταβάλει (υγρασία, μικροκλίμα κ.α.).
-Δεν αρδεύεται ο κάμπος, αν και θα έπρεπε να είναι η πρώτη παραγωγική προτεραιότητα.
-Συμβάλει στο να γίνει υφάλμυρος ο Άραχθος, από τις εκβολές του μέχρι το Νεοχώρι, και διαβρωτικός όταν η ΔΕΗ ανοίγει το φράγμα.
-Κυρίως, στέκει πάνω από την πόλη σαν μόνιμη απειλή, χωρίς παρεμβάσεις και έργα υποδομής, με το υδάτινο πάρκο να υπολειτουργεί σαν αυθαίρετη «λούτσα», χωρίς επικαιροποιημένο σχέδιο εκτόνωσης σε περίπτωση κρίσης (βλέπε κρίση 2015).
Η διευθέτηση της κοίτης, η θωράκιση της πόλης και του κάμπου, το άνοιγμα της Άρτας στο παρόχθιο μέτωπο είναι ευθύνη της κυβέρνησης και της ΔΕΗ.

Αλλά οι υπεύθυνοι δεν διεκδικούν το έργο, η ΔΕΗ κωφεύει, η κυβέρνηση δεν το ενέταξε στο Ταμείο Ανάκαμψης!
Αντιθέτως, χρηματοδοτείται η υδροδότηση από τον Άγιο Γεώργιο (Λούρο), παραμένει αποκλεισμένη η «στεφάνη» της λίμνης χωρίς οδική πρόσβαση, ολόκληρη η κοίτη -κατάντη του φράγματος- είναι δεσμευμένη σαν… πεδίο βολής!
Κυρίως όμως το Πουρνάρι και οι απειλές που εμπεριέχει λόγω έλλειψης έργων διαχείρισης πιθανής κρίσης και διευθέτησης της κοίτης για μια αστική-περιβαλλοντική-αγροτική-τουριστική εκμετάλλευση, αποτελεί πρόσχημα για μόνιμη υστέρηση της περιοχής διαρκή υπανάπτυξη του Νομού.
Δεν αποδίδεται η παρόχθια ζώνη, δεν κατασκευάζεται νέα γέφυρα (Κεραμάτες, Βλαχέρνα).
Κοντολογίς, η Άρτα είναι όμηρος κακών επιλογών, αδιάφορων πολιτικών και μοιραίων τοπικών παραγόντων.
Θα το ανεχτούμε κι άλλο;

*Ο Χρήστος Μέγας είναι Δημοσιογράφος υποψήφιος βουλευτής Άρτας με το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής