Το τέλος της μικρής μας πόλης…
Εδώ και καιρό πατριώτη, επισημαίνω πως ο Δήμαρχος Αρταίων, ή ο Περιφερειάρχης Ηπείρου, ή από κοινού, έστω, πρέπει να εκδηλώσουν πρόταση ενδιαφέροντος για το στρατόπεδο, για το ΚΕΥΓ Άρτας, που ουσιαστικά είναι άνευ αντικειμένου…
Εδώ και καιρό, προειδοποιώ, πως κάποια κυβέρνηση, όταν θα στριμωχτεί απ’ τις προσφυγικές ροές, θα ενδιαφερθεί για το ΚΕΥΓ, αφού στις εγκαταστάσεις του μπορούν να στεγασθούν χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες…
Εδώ και καιρό, προτείνω το ΚΕΥΓ να μετατραπεί σε Διοικητήριο, όπου θα στεγασθούν ΟΛΕΣ οι δημόσιες υπηρεσίες, από τα Δικαστήρια, μέχρι την Αστυνομία, την Πυροσβεστική, το ΙΚΑ, τη Δ.Ο.Υ. και τα λοιπά… και τα λοιπά…
Φωνή βοώντος… ουδείς έδειξε διάθεση να εξετάσει το θέμα αυτό, που πιστεύω ότι αποτελεί τη «λυδία λίθο» για επανεκκίνηση της τοπικής μας κοινωνίας σε άλλους δρόμους, με άλλα πρότυπα, οικονομικά και κοινωνικά…
Φευ… οι δημόσιες υπηρεσίες στην Άρτα, αποτελούν τις ιερές αγελάδες, που κάποιοι συμπολίτες μας αρμέγουν εδώ και χρόνια… κοντά σε αυτούς και οι πολιτικοί μας, που δεν τολμούν να σπάσουν το απόστημα, να δουν το συμφέρον των πολλών…
Τελικά, έφτασε και η… ώρα μας, που λένε. ΤΟ ΚΕΥΓ, είναι στη λίστα των Υπουργείων για να γίνει hot spot… αργά ή γρήγορα, θα μετατραπεί σε κλειστό hot spot, αφού έχει όλα τα… «προσόντα»! θέλουμε δεν θέλουμε, αφού όλοι «οφείλουμε» όπως λένε στη κυβέρνηση, να αναλάβουμε το «κόστος» του προσφυγικού… το τέλος της μικρής μας πόλης, πλησιάζει…
Το τέλος της μικρής μας πόλης, πατριώτες, είναι μία συλλογή διηγημάτων του (Γιαννιώτη) Δημήτρη Χατζή… Σύμφωνα με τον Λίνο Πολίτη τα διηγήματα της συλλογής «δίνουν κυρίως έναν κόσμο που φθίνει, επειδή έχουν αλλάξει οι οικονομικές και οι κοινωνικές συνθήκες».
.»Ο κοινός θεματικός άξονας –λέει ο Πολίτης- είναι η μικρή επαρχιακή πόλη και οι διαδικασίες μετασχηματισμού της μέσα από κοινωνικές, ιστορικές και οικονομικές αλλαγές. Στην πραγματικότητα είναι ο χαρακτήρας της επαρχιακής πόλης των Ιωαννίνων, που στον μεσοπόλεμο, αλλοτριώνεται σταδιακά είτε υπό την επίδραση της ανάπτυξης νέων μεθόδων βιοτεχνικής και βιομηχανικής παραγωγής, είτε υπό τη δημογραφική κοινωνική πίεση στον καιρό του πολέμου…
Νομίζω πως η Άρτα του σήμερα, είναι σαν τα Γιάννενα του ’60… είναι στο μεταίχμιο, αν θα υποχωρήσει κι άλλο, ή αν θα κάνει στροφή σε άλλες διαδρομές, σε νέες ευκαιρίες, που ξανοίγονται μετά από 10 χρόνια μνημονιακής καταστολής…
Πύρρεια νίκη
Η «νίκη», όλων αυτών που μας κυβερνούν (δια της ψήφου μας βεβαίως…), στο να παραμείνει το στρατόπεδο της Άρτας, ως δήθεν στρατιωτικό, επειδή «βοηθά την ανάπτυξη», θα αποδειχτεί «πύρρεια»… συγχρόνως θα είναι καταστροφική για ένα μεγάλο μέρος της πόλης μας, αν τελικά μετατραπεί σε στρατόπεδο εγκλεισμού, ανεπιθύμητων προσφύγων…
Διότι, αν καλά διάβασα, στα ρεπορτάζ των Αθηναϊκών εφημερίδων, που τα μεταφέρει η ΗΧΩ, το ΚΕΥΓ (μας), είναι στη λίστα στρατοπέδων που «θα μετατραπούν σε κλειστά κέντρα για μετανάστες οι οποίοι αναμένεται να επιστρέψουν στη χώρα τους»!!!
Μιλάμε για το χειρότερο σενάριο, αφού ουσιαστικά θα πρόκειται για φυλακή, που θα κρατά κλεισμένους κάποιους ανθρώπους που έφυγαν απ’ τη χώρα τους και τώρα θα τους γυρίσουν πίσω… σκέψου πατριώτη, δεν μιλάμε για γυναικόπαιδα, ούτε για οικογένειες… για άνδρες που θα απελαθούν μιλάμε…
Κι αυτό που επισημαίνω, δεν έχει να κάνει ούτε με αλληλεγγύη, ούτε με ρατσισμό, ούτε με οτιδήποτε ξενοφοβικό… μιλάω για την δική μας επιβίωση, για τον δικό μας τρόπο ζωής, για τους κατοίκους και το μέλλον τους προβληματίζομαι, σε μια μικρή πόλη, που στην ντόπια μιζέρια, θα προστεθεί και η ξένη… σκέτη «μολότοφ», δηλαδή!
Νομίζω πως υπάρχει καιρός, ο Δήμαρχος με τον Περιφερειάρχη, να σκεφτούν τους Έλληνες Αρτινούς, που μένουν δίπλα και παραδίπλα απ’ το ΚΕΥΓ… νομίζω πως υπάρχει ακόμη καιρός, να διεκδικήσουν το ΚΕΥΓ, για κάτι μεγαλύτερο, από ένα ενεργό στρατόπεδο με 50 φαντάρους κι άλλους τόσους υπαλλήλους…
Δήμαρχος και Περιφερειάρχης, Περιφερειάρχης και Δήμαρχος, οφείλουν να σκεφτούν τη μικρή μας πόλη και να προστατεύσουν τους ανθρώπους της, από τα δεινά που ξεμυτίζουν… μπας και ξυπνήσουν και οι Αρτινοί, που έχουν μια περίεργη απάθεια, σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος… συνήθως εκ των υστέρων και μετά την «απομάκρυνση εκ του ταμείου» ενδιαφέρονται…
Είπα και ελάλησα, πατριώτες… και ο αναμάρτητος, πρώτος τον λίθο…
Επικοινωνία
Κι επειδή κάποιοι ντόπιοι, ζηλεύουν τους Γιαννιώτες, να τους ενημερώσω πως μόλις εκλέχθηκε ο Ελισάφ, όπως διαβάζω στον Μπούρχα, έγινε η πρώτη διαδικτυακή μετάδοση του δημοτικού συμβουλίου των Ιωαννίνων…
«Respect σε αυτό το παλικάρι, το Γιάννη το Λυκογιώργο» έγραφε προχτές ο Μπούρχας… Ο «έξυπνος»… αντιδήμαρχος για όσους δεν τον μάθατε ακόμα, ανέλαβε και έφερε σε πέρας την πρώτη αποστολή: να λειτουργήσει η live streaming μετάδοση του δημοτικού συμβουλίου, μέσω youtube. Και το κατάφερε, προσφέροντας την πρώτη διαδικτυακή μετάδοση του δημοτικού συμβουλίου των Ιωαννίνων στην ιστορία!»…
Ιδού λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν για τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης του δήμου Αρταίων… αντί να ζητούν γραφεία μέσα στο Δημαρχείο, να ζητήσουν live streaming μετάδοση των Συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου… δηλαδή οι Γιαννιώτες, είναι εξυπνότεροι;
Να δώσω και άλλη μία εναλλακτική; Απευθείας μετάδοση των συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, από το Δημοτικό Ραδιόφωνο… δηλαδή, τι αξία έχει το Δημοτικό Ραδιόφωνο, αν δεν συμμετέχει στην επικοινωνία των δημοτικών συμβούλων με τους πολίτες;
Δεν θα έπρεπε το Δημοτικό Ραδιόφωνο να είναι η φωνή του Δημοτικού Συμβουλίου, να προβάλει τις συνεδριάσεις που ενδιαφέρουν τους δημότες, να καταγράφονται και οι θέσεις της αντιπολίτευσης; Γιατί οι Δήμαρχοι κρατάνε το Δημοτικό Ραδιόφωνο ανενεργό; Και γιατί οι της αντιπολίτευσης, διαχρονικά, δεν διεκδικούν ένα ζωντανό δημοτικό ραδιόφωνο;
Νομίζω βέβαια, πως τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να γίνει… ούτε ο Δήμαρχος θα το θελήσει… αλλά ούτε και οι της αντιπολίτευσης, αφού, όπως έχει διαπιστωθεί και στο παρελθόν, μετά από κάνα εξάμηνο, οι της αντιπολίτευσης, μάλλον θα αποχωρούν απ’ τις συνεδριάσεις μόλις φύγει η τοπική τηλεόραση…
Για σκέψου όμως πατριώτη, να γίνεται μετάδοση live streaming και στα έδρανα της αντιπολίτευσης να μην υπάρχει κανένας… διότι οι της συμπολίτευσης, θα παραμένουν αναγκαστικά για να ψηφίζουν τα θέματα…. εδώ σε θέλω κάβουρα, που λένε…
Γιορτή…
Μια ορίτζιναλ γιορτή κρασιού, ήταν αυτή που έζησαν όσοι πήγαν την Κυριακή στο Ζεύκι, του φίλου Κώστα Βασιλείου… μεζέδες, κρασί άφθονο, που ήταν και το ζητούμενο, χορός μέχρι εξαντλήσεως….
Ψυχή της γιορτής ο γιατρός ο Αντώνης ο Κοντός, που με την ανεξάντλητη διάθεσή του, έδωσε τον τόνο στη διασκέδαση που κράτησε μέχρι αργά… μιλάμε πως περάσαμε «Ζεύκι» όνομα και πράμα!!!
Τον κόσμο διασκέδασε η ορχήστρα του Βασίλη Γεραγόρη… ο Βασίλης Γεραγόρης, που είναι απ’ τα δυνατά κλαρίνα της περιοχής, ξέρει να ξεσηκώνει και να κρατά το κέφι, βαδίζοντας στους δρόμους της παράδοσης του δημοτικού μας τραγουδιού, είχε μαζί του τον Χρήστο Πανάγο στο τραγούδι, τον Δάμονα Ρουτσάκο στο λαούτο και τον (ιδιαίτερα εκδηλωτικό) Αχιλλέα Γεωργογιάννη στο τουμπερλέκι… μπράβο Βασίλη και συνεργάτες…
Κώστα, Αντώνη και του χρόνου…