Φλυαρώντας

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου

Φλυαρώντας για άλλη μια υπέροχη στιγμή χαίρομαι που κάθε γυναίκα έχει έστω κι αυτό το μικρό και ασήμαντο αλλά καθώς φαίνεται και επικίνδυνο ελάττωμα. Φλυαρούμε στη ζωή μας άμετρα και δυνατά. Φλυαρούμε στις εργασίες μας και στις σχέσεις μας καθώς δεν έχουμε και κανένα απολύτως φραγμό, έτοιμες να ενδώσουμε σε κάθε ερωτικό σκίρτημα κάθε σοβαρού και μη ομηλιτικού αρσενικού.
Φλυαρούμε καθώς πίνουμε καφέ με τις παρέες μας και ντυνόμαστε προκλητικά, θέλοντας να πέσουμε θύματα βίας και κακοποίησης από κάθε υποψήφιο που απεχθάνεται την φλυαρία και πολλές φορές θέλει να μας…” καρυδώσει”.
Φλυαρούμε τρέχοντας στις δουλειές μας που δεν είναι μία αλλά πολλαπλές αφού δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις τόσες πολλές ανάγκες μας αφού είμαστε πρωτίστως φλύαρες. Δεν παραδειγματιζόμαστε από τους αρσενικούς με μέτρο και οικονομία έως τσιγκουνιά συντρόφους μας κάθε μορφής που για τη φλυαρία τους συνήθως μας τιμωρούν βάναυσα.

Εμείς, δηλαδή οι γυναίκες, συνεχίζουμε την άμετρη φλυαρία μας, η οποία δεν έχει σταματημό. Φλυαρούμε στο κρεβάτι γκρινιάζοντας και τότε πρέπει να τιμωρηθούμε. Φλυαρούμε όταν μας επισυνάπτουν απίστευτα φλύαρους χαρακτηρισμούς, από ελαφριές έως εταίρες, αφού έτσι πρέπει να μας περιγράψουν για να δικαιολογήσουν και τις δικές τους μικρές φλύαρες ψευδο αμαρτίες και παραπατήματα στις δικές τους φλύαρες συζύγους που ευτυχώς έχουν καταφέρει να τις κάνουν να σιωπούν, έχοντας βρεί τον σωστό και σιωπηλό τρόπο.
Φλυαρούμε στις όμορφες δουλειές μας όπου ανεχόμαστε, φλύαρα βέβαια, κάθε χοντροκομμένο αστείο, τουλάχιστον αυτό, για να μη γίνει παρατήρηση ή ακόμη και κίνηση αφεντικών που ως μότο στο μυαλό τους είχαν την γυναικεία φλυαρία που πρέπει να τιμωρηθεί με κάθε τρόπο αφού δοκιμαστεί, με σιωπηλό τρόπο και βρεθεί η κατάλληλη σιωπηλή γραμματέας, συνεργάτης και ακόμη καλύτερα και ερωμένη.

Φλυαρούμε μόνες μας στο δρόμο που δεχόμαστε προσβολές και επιθέσεις αλλά σίγουρα τα προκαλούμε, με το ντύσιμο, το χαμόγελο, τη γοητεία που οι νόμοι της πατριαρχικής μας κοινωνίας ήδη έχουν απαγορεύσει και ηθικά θεσμοθετήσει μιλώντας για τον κόσμημα των γυναικών που πρέπει να είναι η σιωπή. Κοινώς πρέπει να τα καταπίνουμε όλα και χωρίς διαμαρτυρία.
Φλυαρούμε και δεν είμαστε έτσι ικανές για κάποια δημόσια θέση, αφού δεν έχουμε και τι να πούμε, τα έχουν όλα τα καλά οι σοφοί μας αρσενικοί και κληρονομικού δικαίου πολιτικοί. Δεν επιβιώνουμε, είμαστε φλύαρες.
Φλυαρώντας λοιπον ας μη μιλήσουμε για ανωτεροτητα και κατωτερότητα γιατί θα φανεί φλύαρο και φθηνό. Ας μιλήσουμε όμως για τον Λόγο που ξεκινά και κάθε φιλοσοφία, θρησκεία, σύστημα, λειτουργία, επιστήμη. Εν αρχή ην ο Λόγος και αν ο λόγος γίνει άμετρος και παράλογος τότε όλα είναι μια φλυαρία που φυσικά πρέπει να τιμωρείται… Για άλλη μια φορά η έκφραση των στερεοτύπων και της πατριαρχικής δύναμης μιας κοινωνίας με πόσες γυναικοκοτονίες;