Ως πότε η οργή των πολιτών θα συγκρατείται από τον φόβο και την μελαγχολία;

Γράφει ο Γιάννης Στέφος

Δεν είναι μόνο η πανδημία, δεν είναι μόνο η εγκατάλειψη των νοσοκομείων, δεν είναι μόνο η ντροπή των εμβολιασμών,δεν είναι μόνο οι “τολμηροί” του Ντουμπάι, δεν είναι μόνο η ασθαμίνουσα εστίαση και μικρομεσαία επιχείρηση , που καθε μέρα ξεχειλίζουν το ποτήρι.
Είναι που στη ΝΔ είδαν την πανδημία σαν ευκαιρία να γκρεμίσουν όσα χτίστηκαν με θυσίες της κοινωνίας για την στήριξή της. Οι υγειονομικοί απλώς “χειροκροτούνται”, οι εργασιακές σχέσεις διαλύονται, οι συνταξιούχοι εμπαίζονται, οι μαθητές δοκιμάζονται, τα δικαιώματα αφανίζονται, αστυνομοκρατία παντού, το σηκωμένο δάκτυλο προς τους αβοήθητους πολίτες, η μαγκιά των επιτελικών, η ανερυθρίαστη επιτομή της επιχειρηματολογίας οτι “εσείς φταίτε” .

Τελευταίο επεισόδιο σ’ όλην αυτή την παράσταση αποδόμησης του κονωνικού κράτους, της εργασίας ως δικαίωμα και όχι ως επαιτεία οι καθαρίστριες των αστυνομικών μεγάρων . Η σύμβασή τους δεν ανανεώνεται μέχρι 31 Μαρτίου και ανατίθεται η καθαριότητα σε ιδιώτη ανάδοχο . Στα Γιάννενα ο ανάδοχος καλεί κάποιες απ’ αυτές να εργαστούν με αμοιβή 3,5 ευρώ την ώρα, δύο φορές τη βδομάδα, δηλαδή να αμείβονται με 70 και 80 ευρώ το μήνα, και να μετακινούνται κυρίως στα περιφερειακά αστυνομικά τμήματα ,όπου δεν υπάρχουν μόνιμες καθαρίστριες.

Η πανδημία όμως θα υποχωρήσει, οι άνθρωποι θα ξαναβγούν έξω και τότε η οργή θα ξεχυθεί, η απελπισία θα γίνει αγώνας και διεκδίκηση. Γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται.Έτσι όπως δεν “τα φάγαμε όλοι μαζί” θα συνειδητοποιήσουμε ότι “δεν φταίμε όλοι μαζί” και θα πάρουμε πίσω τη ζωή μας.

*ο Γιάννης Στέφος, είναι μέλος της ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, πρώην βουλευτής Ιωαννίνων