Όταν τα τύμπανα χτυπούν
Γράφει: η Χριστίνα Μπίζα
Όταν τα τύμπανα χτυπούν τα βήματα ακολουθούν ρυθμούς και επιχειρούν να περισώσουν ότι σώζεται από όλα αυτά που είχαμε συνηθίσει… Χτυπούν και όλο και δυναμώνουν με ήχους απειλητικούς τόσο που να ταράζουν την καθημερινότητα…
Αναζητούμε όλοι την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της ίδιας μας της ζωής αλλά κυρίαρχα ή ενεργειακή κρίση είναι αυτή που δίνει τον απειλητικό ρυθμό στον χορό που τα τύμπανα καθορίζουν αφού οι διαβεβαιώσεις ότι δεν θα υπάρξουν προβλήματα καταρρέουν μέσα στο καταχείμωνο για πληθώρα νοικοκυριών αλλά και επιχειρήσεων…
Όταν παροχές ρεύματος κόβονται ιδιαίτερα σε ευάλωτα νοικοκυριά με κοινωνικά τιμολόγια που δεν υπάρχει σε κανένα επίπεδο η δυνατότητα ανταπόκρισης στις υποχρεώσεις τους με στήριγμα μόνο το ελάχιστο εγγυημένο εισόδηματην στιγμή που οι αυξήσεις οδηγούν τους λογαριασμούς στα ύψη… τότε διαπιστώνει κανείς ότι δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας… Δεν υπάρχει όμως ούτε ευαισθησία από την Α.Ε που απευθύνεται σε οικονομικά αδύναμους πολίτες παρέχοντας ένα πανάκριβο αλλά τόσο απόλυτα συνυφασμένο αγαθό με τον σύγχρονο τρόπο ζωής όπως είναι το ηλεκτρικό ρεύμα, ρίχνοντας το μπαλάκι στην πλευρά της πολιτείας…
Μένουν συνεπώς άνθρωποι με πολλά και σοβαρά προβλήματα εκτεθειμένοι και αναζητούν στηρίγματα από το κράτος ευελπιστώντας σε ρυθμίσεις χρεών, διαγραφές, ή σε ευνοϊκές ρυθμίσεις…
Όταν στα νοικοκυριά υπάρχουν άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας εκεί οι καταστάσεις δεν περιγράφονται γιατί η όλη εικόνα επιδεινώνει τις συνθήκες καθιστώντας τες ακόμη και επικίνδυνες… αποδεικνύοντας έτσι ότι δεν υπάρχει έλεος μόνο η υπόκλιση στο βωμό του κέρδους..
Οι επαγγελματίες χωρίς πελάτες χωρίς εισπράξεις και χωρίς εισόδημα παρακολουθούν τις εξελίξεις και τα τύμπανα χτυπούν απειλητικά φέρνοντας ποιο κοντά τα λουκέτα για τις επιχειρήσεις τους και την οικονομική εξαθλίωση για τις οικογένειέςτους. Με την ακρίβεια να καλπάζει καθιστώντας την προμήθεια αγαθών ένα μακροβούτι απελπισίας για να εξασφαλιστούν τα απολύτως αναγκαία οι προοπτικές δεν εμφανίζονται φωτεινές…
Μέσα σε όλα αυτά και η Ουκρανική κρίση…. Το διάγγελμα Πούτιν και τα τύμπανα του πολέμου αυτή τη φορά να δυναμώνουν εμφανίζοντας ένα ακραίο σκηνικό μιας απειλής παγκόσμιας σύρραξης με την ενεργειακή κρίση να είναι στην προμετωπίδα των διενέξεων…
Όλα αυτά που ζούμε δεν έχουν προηγούμενο… Είναι γεγονός ότι διανύουμε δύσκολους καιρούς τέτοιους που δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα αντιμετωπίσουμε… Ήρθε όμως στις μέρες μας η αναμέτρηση και με τον ίδιο μας τον εαυτό και με τις αντοχές μας για να καταφέρουμε να σταθούμε όρθιοι έτσι που να αναζητούμε και όλο να αναζητούμε τους άξιους τους ικανούς και αυτούς που η εμπιστοσύνη θα είναι η λέξη που θα αποτυπώνει την αλήθειας τους και την αυθεντικότητα της ποιότητας τους.
Οι γενναίες ρυθμίσεις είναι τώρα περισσότερο από ποτέ αναγκαίες ώστε τα νοικοκυριά να καταφέρουν να επιβιώσουν και να αντέξουν τις πιέσεις όχι ως θύματα αλλά ως άνθρωποι με αξία και με γνώμονα την αλληλεγγύη αυτή που οι παππούδες μας πολεμώντας για την πατρίδα μας επέδειξαν οραματιζόμενοι καλύτερες μέρες…
Τώρα αυτές οι καλύτερες μέρες αποτελούν όνειρο και μπορεί να είναι το ίδιο όνειρο που όλοι εμείς ζωγραφίζουμε για να αντιμετωπίσουμε την απανθρωπιά την ακρότητα και την βία στη ζωή μας.. Με όχημα το βόλεμα σε καρέκλες οι λέξεις σε απελπισμένους ανθρώπους έρχονται ως δικαιολογία χωρίς ουσία και ανθρωπιά για πράξεις που μόνο σωστές δεν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει..
Το λάθος και το σωστό και το πόσο διακριτά είναι τα όρια τους είναι κάτι που χωρά πολύ κουβέντα στις σημερινές συνθήκες…
Αυτό που είναι όμως ξεκάθαρο είναι ότι το αύριο μπορεί να φέρει όλα τα καλά όπως μπορεί να φέρει και όλες τις ανατροπές.Αυτές τις ανατροπές που όσοι από τις πλουμιστές καρέκλες κοιτάζουν απαξιωτικάτο λαό και τα προβλήματά του μπορεί να βρεθούν όσο και αν φαντάζει απίθανο από την άλλη πλευρά..
Δεν είναι αυτό ευχή… απλά είναι υπενθύμιση για το πως η ζωή φέρνει τις εξελίξεις έτσι για να μην πλήττουμε αλλά και να αποδεικνύουμε τις αντοχές μας ακόμη και στον ίδιο μας τον εαυτό….
Όταν θα χτυπούν τα τύμπανα στο χορό της δικής μας μάχης τότε ποιος θα είναι ο νικητής ή το θύμα μόνο ο Θεός το γνωρίζει…