Όταν το σώμα λέει όχι

Γράφει η Μηλιώνη Ιππολύτη (*)

Την τελευταία εβδομάδα βίωσα ξανά έναν έντονο πόνο στην μέση. Αυτή την αίσθηση του να μην μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι, να μην μπορείς να περπατήσεις, να κινηθείς, να δουλέψεις. Έπρεπε να προσαρμόσω και να προσαρμοστώ λοιπόν στα νέα δεδομένα.
Να αναρωτηθώ τι είναι αυτό που πραγματικά προσπαθεί να μου πεί το σώμα μου, τι είναι αυτό που καταπίεσα, δεν έδωσα σημασία, προσπέρασα. Και δεν αναφέρομαι στον φυσικό πόνο. Γιατί ο πόνος είναι κομμάτι της ζωής μας, είναι εκεί για να μας χτυπήσει το καμπανάκι, να μας κάνει να αναρωτηθούμε, να εντοπίσουμε να επαναπροσδιορίσουμε.

Τον τελευταίο χρόνο που εκπαιδεύομαι πάνω στην θεραπεία, η προσέγγισή μου απέναντι στον πόνο άλλαξε ριζικά. Σχεδόν δηλαδή. Ακόμη και τώρα πέφτω σε αυτήν την παγίδα, που πέφτουμε όλοι, της δυσανασχέτησης, της ολοήμερης κλάψας, τι είναι αυτό που έπαθα, και τι θα κάνω πως θα σταματήσει όλο αυτό κτλ κτλ.
Ο πόνος είναι απόλυτα φυσιολογικός. Η δική μας αντιμετώπιση, διαχείριση του πόνου είναι καθοριστική στο πως και πόσο θα διαρκέσει. Ναι, εξαρτάται από εμάς.
Συχνά έρχεται κόσμος στο στούντιο με χρόνιους πόνους, είτε στην μέση, στον αυχένα και βλέπεις στα μάτια τους τον τρόμο. Τον φόβο να κινηθούν, να περπατήσουν, να κάνουν οτιδήποτε έκαναν στην καθημερινότητά τους. Και αυτή η ακινησία, η φοβία στο να μην ξαναβιώσουν την αίσθηση αυτή τους κρατά δέσμιους, φυλακισμένους στο ίδιο τους το σώμα

Όταν το σώμα μας αρχίζει να μας λέει όχι, είναι γιατί εμείς οι ίδιοι αποτύχαμε να βιώσουμε, να δώσουμε την απαραίτητη σημασία στα προηγούμενα μηνύματα που μας έστελνε.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι συνέβαινε στην ζωή σας πριν εμφανιστεί ο πόνος;
Ποια συναισθήματα βιώνατε την περίοδο αυτή;
Την ποιότητα των σκέψεών σας;
Τα επίπεδα του άγχους σας;
Τις περιπτώσεις που αφήσατε στην άκρη την φροντίδα του εαυτού σας γιατί τρέχετε πάντα να φροντίζετε τους άλλους;

Ο πόνος είναι εκεί για να μας βοηθήσει. Να σταματήσουμε για λίγο και να μας φροντίσουμε, να μας ακούσουμε να μας αγαπήσουμε. Να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που πρέπει να αφήσουμε, να αποδεσμεύσουμε, ώστε να δημιουργήσουμε χώρο, για θεραπεία. Να δημιουργήσουμε χώρο για εμάς τους ίδιους, να συνδεθούμε με το σώμα μας.
Ο πόνος θέλει κίνηση! Θέλει θετική αντιμετώπιση, θέλει φροντίδα, θέλει αγάπη και αποδοχή. Και δεν μιλάω για τον πόνο ως πόνο αλλά πέρα από αυτό.
Θέλει διαχείριση των συναισθημάτων μας, διαχείριση του τρόπου με τον οποίο ζούμε, θέλει κίνηση, χαλάρωση, διαλογισμό, οραματισμό, φύση, θέλει πολλά. Όχι μόνο την περίοδο που βιώνουμε πόνο. Θέλει ενσωμάτωση των πρακτικών αυτών στην καθημερινότητά μας.
Φυσικά αυτό δεν θα επιφέρει την έλλειψη πόνου, είπαμε ο πόνος είναι αναπόσπαστο κομμάτι μας. Η διαχείρισή του είναι αυτή που θα αλλάξει, η στάση μας, η συμπεριφορά μας, τα συναισθήματά μας γύρω από τον πόνο. Η προσαρμοστικότητα μας και η διάθεση για αλλαγή και ενδοσκόπηση.

(*) Certified Yoga teacher
Certified In Mindfulness and emotional intelligence
Yoga therapist on Training
Restorative yoga for chronic pain
Asana instructor and philosophy teacher for Yoga Union Bali

https://www.ippoyoga.com/
* Insta: akasha_place
Facebook: akasha place
Στούντιο Γιόγκα, Περ/κη Οδός Άρτα
Τηλ.6972676341