«…Ώρα Ημάς Ήδη Εξ Ύπνου Εγερθήναι»

ΜΕΡΟΣ –Γ-(τελευταίο).

Επίλογος (Απόψεις-κρίσεις και σχόλια)
Είναι φανερό πως έχουμε ή πάμε να αποκτήσουμε ένα ολωσδιόλου διαφορετικό σχολείο που δεν έχει και μεγάλη σχέση με τις σχολικές αναμνήσεις που έχουμε εμείς οι μεγαλύτεροι στην ηλικία.
-Μια πρώτη παρατήρηση έχει γενικό χαρακτήρα. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν η συνειδητοποίηση του σεξουαλικού και ερωτικού προσανατολισμού της καθεμιάς και του καθενός έφηβου είναι δουλειά του δημόσιου σχολείου.
Αν η απάντηση είναι καταφατική, στη λογική της καταπολέμησης των διακρίσεων μέσα στο σχολείο, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι σεξουαλικο-ερωτικοί προσανατολισμοί δεν αποτελούν τη μοναδική πηγή διακρίσεων.

Για παράδειγμα υπάρχει και μια σοβαρή διάκριση σε βάρος των μαθητών από τις φτωχότερες οικογένειες. Είναι οι μαθητές που δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, δεν μπορούν να έχουν φροντιστηριακή υποστήριξη, δεν μαθαίνουν ξένη γλώσσα και συνεπώς εισπράττουν έντονο αίσθημα μειονεξίας. Γιατί λοιπόν να μην είναι και αυτή η πηγή διάκρισης αντικείμενο καταπολέμησης με έστω μια θεματική εβδομάδα;
-Αν το σχολείο νοιάζεται τόσο πολύ για την συνειδητοποίηση του ερωτικού status των μαθητών του, γιατί να μην νοιάζεται και για τη συνειδητοποίηση του κοινωνικού και οικονομικού τους στάτους και των συνεπειών του; Γιατί μας ενδιαφέρει τόσο πολύ ο ομοφυλόφιλος και καθόλου ο άνεργος;

Διατηρώ μια πιθανή απάντηση στην ερώτηση. Το σύστημα είναι πρόθυμο να προωθήσει όλων των λογιών τα ατομικά δικαιώματα που αφορούν αυστηρά προσωπικές ροπές και τάσεις. Εν τέλει όλα τούτα δεν το απειλούν, αντίθετα του δίνουν κι ένα άλλοθι προοδευτισμού.
Αρκεί να μην μετακινείται το ενδιαφέρον στο αμιγώς οικονομικό πεδίο που μέσα του κατοικεί η κοινωνική σύγκρουση. Πώς να το πω, είναι προτιμότερο να κουβεντιάζουμε για το σώμα μας κι όχι για το κοινωνικό σώμα, για τα ερωτικά μας κι όχι για τα εργασιακά μας;
-Η διαπαιδαγώγηση των παιδιών πάνω στα ζητήματα ανάπτυξης της ταυτότητας του φύλου τους συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικότητας, δεν μπορεί τελικά να αποσυνδέεται από τη φυσιολογία και την οντολογία του ανθρώπου, ούτε να αγνοεί την πρόδηλη επιστημονική (βιολογική και ανατομική) πραγματικότητα η οποία …‶φωνάζει″ περί της ορθής χρήσεως των ανθρωπίνων οργάνων!

«Φαντάζεται κανείς έναν έφηβο-η 12-14 ετών στους οποίους το πρόγραμμα αυτό θα επιτύχει την ολοκληρωτική αποδόμηση έμφυλων στερεοτύπων, συμπεριλαμβανομένου του ζητήματος της ταυτοποίησης του φύλου τους σε σχέση τη σεξουαλικότητα; Το να τους πείσει δηλαδή ότι δεν πρέπει να αφήνουν την ανατομική τους διαφοροποίηση από το άλλο φύλο (δηλαδή το ότι είναι άντρας ή γυναίκα) να τους …παρασέρνει, να τους καθοδηγεί ή να τους περιορίζει σεξουαλικά; Ή ότι η έλξη την οποία αισθάνονται ίσως προς το άλλο φύλο, τα όνειρα που ενδεχομένως κάνουν για μελλοντική οικογένεια με μια γυναίκα ή έναν άντρα, ότι όλα αυτά είναι τελικά, είτε προϊόν χειραγώγησης μίας νοσηρώς τοποθετημένης και καταπιεστικής κοινωνίας, είτε και αυταπάτη; Και για να είναι σίγουροι πως επιλέγουν ελεύθερα, ότι χρήζουν επανα(αυτό)προσδιορισμού;

Φαντάζεται επίσης κανείς, τι ψυχοκοινωνικό αντίκτυπο θα υπάρξει εάν, κάποιοι έστω, νέοι-ες σ’ αυτές τις ηλικίες που τις χαρακτηρίζει η παρόρμηση και η ανωριμότητα ως προς τις επιλογές και προκειμένου να είναι σίγουροι ότι διαμορφώνουν οι ίδιοι ‶ελεύθερα″ τη σεξουαλικότητά τους και την ταυτότητα φύλου, εάν θελήσουν να ξεκινήσουν …από ‶μηδενική″βάση;;
Άραγε, θα αναλάβει μετά κανείς από αυτούς τους ‶σφαγείς″ των παιδικών ψυχών, την ευθύνη για τις ψυχοκοινωνικές και φρικτές συνέπειες στη ζωή αυτών των ανθρώπων; Με τέτοια μεθοδολογία και ψυχοπειραματισμούς, δεν αποδομούνται απλά κάποια στερεότυπα, αλλά ο όλος άνθρωπος (!)• η οικογένεια, η ίδια η κοινωνία.

«..Ένα άλλο παράδοξο είναι το γεγονός ότι ενώ για τη συμμετοχή σε άλλες δραστηριότητες όπως πχ. σε εκδρομές, ζητείται η συγκατάθεση του κηδεμόνα, η συγκεκριμένη εγκύκλιος (κατά το τρίτο σκέλος) όπου εμπεριέχονται ζητήματα με απολύτως αμφισβητούμενη από τους γονείς φιλοσοφική, κοινωνική, θρησκευτική αλλά και επιστημονική θεμελίωση, έχει παρά ταύτα υποχρεωτικό αλλά και παρεμβατικό χαρακτήρα. Παραβιάζεται έτσι σαφώς και η επικυρωθείσα υπό της Ελλάδος, Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου κατά την οποία:
«Ουδείς δύναται να στερηθή του δικαιώματος όπως εκπαιδευθή. Παν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ’ αυτού καθηκόντων επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων όπως εξασφαλίζωσι την μόρφωσιν και εκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις».

Κατόπιν όλων τούτων, από πού αντλείται το δικαίωμα κάποιοι χωρίς την συγκατάθεσή μας να αναλαμβάνουν να χειραγωγήσουν τις συνειδήσεις των παιδιών μας, διδάσκοντάς τους ότι η συνάρτηση φύλου και σεξουαλικότητας ή έμφυλων ιδιαιτεροτήτων είναι όχι απλά ρευστή, αλλά κατ’ ουσία και ανύπαρκτη; Ότι η σεξουαλική συμπεριφορά δεν πηγάζει από καμία εσωτερική έμφυλη παρόρμηση, αλλά ότι είναι κάτι εντελώς επίπλαστο, μετατρέψιμο, ένα …στερεότυπο!»(απόσπασμα από σχετικό άρθρο του Χρήστου Μπονατάκη- iPaideia.gr)

-Σεβόμενοι όλους τους ανθρώπους, άρα και εκείνους με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, διδάσκουμε και στα παιδιά το σεβασμό στην ελεύθερη επιλογή (σωστή ή μη) του κάθε ανθρώπου. Ωστόσο η διαφήμιση της πρόωρης έναρξης σεξουαλικών σχέσεων καθώς και των διαφορετικών σεξουαλικών προτιμήσεων μπορεί να μπερδέψει ή να αποπροσανατολίσει τους ανήλικους μαθητές.
Τα πολύ σημαντικά αλλά συγχρόνως δύσκολα και ευαίσθητα θέματα που άπτονται της σεξουαλικής αγωγής δεν είναι σωστό ούτε και αποτελεσματικό, να παρουσιάζονται σε ένα μεγάλο και ανομοιογενές ακροατήριο, όπως π.χ. ένα τμήμα σχολείου ή -ακόμα χειρότερα- σε περισσότερα τμήματα ταυτόχρονα. Τα άτομα που απαρτίζουν αυτό το ακροατήριο είναι παιδιά διαφορετικών φύλων, με διαφορετικά επίπεδα ωριμότητας, διαφορετικών ιδεολογικών και ηθικών αντιλήψεων, και με άλλο βαθμό σεξουαλικών εμπειριών. Tα παιδιά του Γυμνασίου είναι βιολογικά και ψυχολογικά ανώριμα και αυτό τα καθιστά ευάλωτα στην επικίνδυνη περιέργεια παρά τις προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο των αφροδίσιων νοσημάτων. Μελέτες έχουν δείξει ότι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση -παρά τις καλές προθέσεις- δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα .

Ειδικά όσον αφορά την ομοφυλοφιλία, οφείλουμε να τονίσουμε επιπλέον και τους κινδύνους που εγκυμονεί. Πρόσφατες έρευνες έχουν επιβεβαιώσει ότι οι ομοφυλόφιλοι παρουσιάζουν πολύ συχνότερα κατάθλιψη, απόπειρες αυτοκτονίας, γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, διαταραχή διαγωγής, χρήση ουσιών και αλκοολισμό. Τα προβλήματα αυτά είναι πολύ πιο έντονα στα αμφισεξουαλικά άτομα. Επίσης οι ομοφυλόφιλοι άνδρες παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο για μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως σύφιλη, γονόρροια, ηπατίτιδα B και C, έρπητα γεννητικών οργάνων και AIDS, καθώς και ορισμένους τύπους καρκινωμάτων. Οι πρώτες περιπτώσεις HIV/AIDS αναφέρθηκαν το 1981 σε νέους άνδρες ομοφυλοφίλους. Στις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες, η πλειοψηφία των νοσούντων και των φορέων, είναι άνδρες ομοφυλόφιλοι . Για κανένα λόγο λοιπόν δεν πρέπει η ομοφυλοφιλία να συζητιέται μέσα στη σχολική κοινότητα, ως εναλλακτικός τρόπος σεξουαλικότητας.

-Το κλίμα, μέσα στο οποίο κινείται το πρόγραμμα της θεματικής εβδομάδας ενώ σκοπεύει στην προσπάθεια να αποφεύγεται, ως εκτροπή, ο ατομικός και συλλογικός στιγματισμός των ομοφυλοφίλων και άλλων προσώπων με σχετικές παρεκκλίσεις, όμως δεν αποτρέπει τον κίνδυνο για την αλλη εκτροπή, να θεωρούνται δηλαδή η ομοφυλοφιλία και ο,τι σχετικό με αυτήν, ως φυσιολογικές και τελικά αποδεκτές καταστάσεις και πρακτικές.
-Με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα προκύπτει ένα πλήθος ερωτημάτων όπως :
-Αλήθεια, πάνω σε ποια έγκυρη επιστημονική βάση κινούνται αυτές οι πρωτοβουλίες;
-Από πότε μια θεωρία περί διαφοράς μεταξύ βιολογικού και κοινωνικού φύλου είναι ευρύτερα επιστημονικά αποδεδειγμένη ώστε να τη διδάσκεται ο ανήλικος μαθητής;
-Πού είναι οι αρμόδιοι επιστήμονες, παιδοψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, κ.λ.π. να πιστοποιήσουν τον τρόπο, το περιεχόμενο και τη διαδικασία;
-Ποιοι θα τα διδάξουν αυτά και με ποια κριτήρια στα παιδιά; Τι είδους πειράματα είναι αυτά σε βάρος ανήλικων μαθητών;

-Νομιμοποιείται η εκπαιδευτική κοινότητα να αποδομεί τις «έμφυλες ταυτότητες» και με τι θα τις αντικαταστήσει
-Ρωτήθηκαν έγκυροι γιατροί και επιστήμονες ποιες συνέπειες θα έχει μια τέτοια δράση «αποδόμησης» στις ψυχές και στη μετέπειτα συναισθηματική πορεία των παιδιών;
-Είναι σύμφωνοι για το περιεχόμενο της θεματικής αυτής εβδομάδας οι γονείς; Σημειωτέον ότι για κάθε μη διδακτική, με τη στενή έννοια του όρου, δραστηριότητα απαιτούνταν μέχρι τώρα μια μεγάλη γραφειοκρατική διαδικασία, η οποία προϋπέθετε και την συλλογή ενυπόγραφων δηλώσεων συναίνεσης από τους γονείς.
Yπενθυμίζουμε , ότι με βάση το αρθ. 16 (παρ. 2) του Συντάγματος: «η παιδεία …έχει σκοπό (και) την ηθική αγωγή των Eλλήνων»• κάτι που τουλάχιστο στα παραπάνω αποσπάσματα δεν φαίνεται να λαμβάνεται υπ’ όψιν. Εκ του αντιθέτου, ερωτήσεις-συζητήσεις και εν γένει«βιωματικές προσεγγίσεις» του προγράμματος, όπως φαίνεται ενδέχεται να …̏δοκιμάσουν˝ και διεγείρουν τη φαντασία των παιδιών μας, εξοικειώνοντάς τα με το αντικείμενο της φαντασίας τους (ή των εισηγητών!), κάτι που προσιδιάζει σεπροπαγάνδα.
Γι’ αυτό “ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι”.

Η πατρίδα καταστρέφεται, η παιδεία κατεδαφίζεται, η οικογένεια μαγαρίζεται.
Ερχεται καιρός”, έλεγε ο Μέγας Αντώνιος, “ίνα οι άνθρωποι μανώσιν• επάν δε ίδωσι τινά μη μαινόμενον, επαναστατήσονται αυτώ, λέγοντες: συ μαίνει, διά το μη είναι όμοιον αυτοίς”. Θα έλθει καιρός που οι άνθρωποι θα τρελλαθούν, θα παραφρονήσουν. Εάν δουν κάποιον λογικό, θα επαναστατήσουν εναντίον του, λέγοντες: εσύ είσαι παρανοϊκός, γιατί δεν θα είναι όμοιός τους.
Η περίφημη «αποδόμηση των εμφύλων στερεοτύπων», για να παύσει «η ομοφοβία και τρανσοφοβία στην κοινωνία και το σχολείο», τούτο μόνον δυσάρεστη έκπληξη προξενεί. Η προβολή του προτύπου μιάς «άφυλης κοινωνίας», η θεώρηση ως φυσιολογικής της ομοφυλοφιλίας, η προώθηση του «κοινωνικού φύλου» ως διακριτού από το «βιολογικό φύλο» με δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού φύλου, περιττό να τονισθεί ότι είναι έννοιες ριζικά αντίθετες προς την Πίστη και την Διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και ότι συνιστούν εκθεμελιωτικές ανθρωπολογικές απόψεις για την συντριπτική πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητος. Είναι εντελώς ξένες προς την Παράδοσή μας, τα Ήθη και Έθιμα του λαού μας και γενικά την Ιστορία και τον Πολιτισμό μας.

Εν μέσω ποικιλομόρφου κρίσεως, ως ύψιστη ανάγκη πρέπει να υπερασπιστούμε την διακράτηση των διαχρονικών εκείνων αξιών και ιδανικών Πίστεως και Αρετής, που προάγουν Ήθος και Πολιτισμό. Η ηθική και πνευματική αποδόμηση είναι αντίθετες και προς αυτό τούτο το Σύνταγμα της Πατρίδος μας, το οποίο ορίζει (αρθρ. 16, παρ. 2) ότι η παιδεία αποβλέπει στην ηθική, πνευματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων και προάγει-αναπτύσσει την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των πολιτών.