2025: Πλησιάζοντας το παγόβουνο

Γράφει:
ο Θεόδωρος Γόγαλης

Το 2025 ξεκίνησε σχεδόν όπως έκλεισε το 2024, δηλαδή με προβλήματα στο Νοσοκομείο Άρτας, όπως μαρτυρούν και οι διαστάσεις που πήρε το θέμα της αδυναμίας εφημερίας της Παθολογικής Κλινικής. Προβλήματα που υποδηλώνουν την άμεση ανάγκη για ενίσχυση του Νοσοκομείου με προσωπικό όχι σήμερα ή αύριο, αλλά …χθες. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι αυτό το μοναδικό πρόβλημα που έχει φέρει μαζί του το νέο έτος για τον Νομό μας. Προφανώς και επειδή είναι θέμα υγείας, πρόκειται για το σημαντικότερο, αλλά πρόκειται για την κορυφή ενός παγόβουνου, το οποίο αντί να …λιώνει, χρόνο με τον χρόνο, γίνεται όλο και πιο μεγάλο και αν δεν τρέξουμε να προλάβουμε, τότε ίσως να πέσουμε πάνω του.

Το 2025 μας φέρνει αβεβαιότητες ως προς την Αντιπλημμυρική θωράκιση της Άρτας, καθώς το αρμόδιο Υπουργείο, μετά και τη νέα παράταση που έδωσε στη διαδικασία εκπόνησης των μελετών, ουσιαστικά παίζει με τον …χρόνο για την εξασφάλιση των χρημάτων των απαραίτητων έργων. Αντιπλημμυρική θωράκιση σημαίνει αίσθημα ασφάλειας για όλους και αυτό είναι κάτι το οποίο δεν χωρά εκπτώσεις και ολιγωρίες. Δέκα χρόνια μετά το 2015 και τις καταστροφικές πλημμύρες και ακόμη είμαστε στα …ευχολόγια.

Παράλληλα, θα πρέπει να παραδεχθούμε, όσο και αν αυτό μας θλίβει, ότι στο θέμα της Ανώτατης Εκπαίδευσης η πορεία του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και των τμημάτων της Άρτας μόνο εχέγγυα δεν παρουσιάζει. Και το ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι εκ μέρους της Κυβέρνησης δεν γίνονται οι απαραίτητες ενέργειες για να αρθούν οι όποιες ανησυχίες και προβληματισμοί. Δεν χρειάζεται, φυσικά, να αναλύσουμε σε βάθος το τι σημαίνει για την οικονομία της Άρτας μία περαιτέρω υποβάθμιση των Σχολών που εδρεύουν εδώ…

Μιλώντας για υποβάθμιση θα πρέπει να σταθούμε σε δύο σημεία: Αφενός στο θέμα του Αμβρακικού Κόλπου, που ενώ έχει ανάγκη ακόμη περισσότερη προστασία, φαίνεται πως για κάποιους είναι ένας χώρος για να βγάλουν κέρδος, αν τελικά προχωρήσει το θέμα της δημιουργίας πλωτού Φωτοβολταϊκού Πάρκου μέσα στον Αμβρακικό. Το να δοθεί βαρύτητα στην προστασία ενός οικοσυστήματος που προστατεύεται από τις συνθήκες Νατούρα και Ραμσάρ δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη και προτεραιότητα. Αφετέρου, στην, καθώς φαίνεται, ειλημμένη απόφαση να κλείσει το Στρατόπεδο ΒΕΡΣΗ και να …αξιοποιηθεί κατά έναν τρόπο που κανείς έως τώρα δεν γνωρίζει. Το κλείσιμο του Στρατοπέδου συνεπάγεται οικονομική ζημιά (μεγάλη ζημιά) για την περιοχή, αλλά καθώς φαίνεται, για κάποιους αυτά είναι ψιλά γράμματα…

Εκτός από τα παραπάνω, υπάρχουν και χρόνια θέματα που αναζητούν λύσεις, όπως η προστασία, η στήριξη και η ανάδειξη του πρωτογενούς τομέα και των τοπικών προϊόντων, σε μία περιοχή που ναι μεν έχει εξαιρετικά τέτοια προϊόντα, αλλά όλο και λιγοστεύουν οι άνθρωποι που τα παράγουν.
Επιπλέον, όλο και μεγαλώνει η ανάγκη για κοινωνική προστασία ευάλωτων κοινωνικά ομάδων πολιτών, με τον αριθμό αυτών να αυξάνεται σημαντικά τα τελευταία χρόνια, απόρροια της οικονομικής …ανάκαμψης που προβάλλει η κυβέρνηση.

Αναφορικά, δε, με το κομμάτι της δημόσιας διοίκησης, συνεχίζεται η πολυνομία και, θα έλεγα, η κακονομία, με υπηρεσίες υποστελεχωμένες, παλαιά οργανογράμματα αλλά και νέα χωρίς να επίκειται η κάλυψη θέσεων. Ο προγραμματισμός είναι ελλιπής έως και μηδενικός χωρίς στοχοθεσία και κουλτούρα ποιότητας. Ενδεικτικό των ανωτέρω είναι το θέμα της “εντοπιότητας” και της “κινητικότητας” όπου αναφέρεται χωρίς να υπάρχει γνώση επί του θέματος, το οποίο εάν δεν υπάρξουν νομοθετικές ρυθμίσεις δεν μπορεί να λυθεί, όσες επιστολές διαμαρτυρίες και αν στείλουμε.

Τέλος, το 2025 είναι ένα έτος στο οποίο θα πρέπει να μιλήσουμε πολύ πιο ουσιαστικά για την ανάγκη ανασυγκρότησης και στήριξης του ορεινού μας όγκου και των μικρών και απομονωμένων χωριών.

Πρόκειται για έναν τομέα που τόσο η τοπική αυτοδιοίκηση όσο, πολύ περισσότερο, η κεντρική εξουσία, οφείλει να έχει συγκεκριμένη στρατηγική, προωθώντας μικρού τύπου επενδύσεις και όπου χρειάζεται οδικά έργα που θα άρουν την όποια απομόνωση υπάρχει ακόμη, ενισχύοντας το αίσθημα ασφάλειας των ηλικιωμένων, κυρίως, κατοίκων, αλλά και των νέων που θέλουν να επιστρέψουν στους τόπους καταγωγής, χωρίς όμως να βρίσκουν αφορμές που θα τους προσελκύσουν.

Το 2025 είναι μία νέα χρονιά για όλους. Και δικαίως στις ευχές μας, όλοι μεταξύ μας, μιλάμε για πρόοδο, ευημερία και προκοπή. Τα παραπάνω προβλήματα δεν είναι από αυτά που μπορούν να λυθούν σε μια ημέρα, ούτε σε μια χρονιά. Οφείλουν, όμως, όσοι κρατούν τις τύχες της περιοχής και της χώρας μας στα χέρια τους, να δουλέψουν, ώστε να δρομολογηθούν λύσεις, ώστε το νέο αυτό έτος να είναι μία εντελώς άλλη και νέα χρονιά, αντί να είναι μία ακόμη χρονιά στην οποία θα λέμε τα ίδια και τα ίδια. Είναι γεγονός ότι πλησιάζουμε το παγόβουνο… Αν και εμείς βλέπουμε μόνο την κορυφή του, κάτω από τη θάλασσα το παγόβουνο είναι τεράστιο και εγκυμονεί πολύ μεγάλους κινδύνους. Πρέπει να δράσουμε πριν να είναι αργά.