Του αγνώστου… υπαλλήλου!
Καθημερινά διαβάζουμε ειδησούλες, για κάποιους ονομαστούς, εργαζόμενους κατά μία έννοια, που ανακοινώνουν πως είναι «θετικοί» στη πανδημία που ενέσκηψε και μας τίναξε στον αέρα, όχι τις αποταμιεύσεις, ούτε τα δάνεια, τα σπίτια και τα μαγαζιά, αλλά τη ίδια μας τη ζωή, απειλεί την ύπαρξη μας…
Θετικός –λέει- στον κορονoϊό βρέθηκε ο διευθυντής της Καθημερινής, Αλέξης Παπαχελάς, όπως αποκάλυψε ο ίδιος στη στήλη του στην εφημερίδα. Όπως…
αναφέρει μάλιστα χαρακτηριστικά στο κείμενό του: «μέχρι στιγμής είναι μία δυσάρεστη εμπειρία, κάτι σαν κακή γρίπη».
Βέβαια ο Παπαχελάς ως εργαζόμενος είναι «προνομιούχος», αφού η σύγχρονη τεχνολογία του επιτρέπει να δηλώνει παρών στη δουλειά του…
Αφού ευχηθούμε περαστικά στον Παπαχελά, να επισημάνουμε πως αυτό τον καιρό λέγονται και ακούγονται πολλά για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, για τους τηλεαστέρες που νόσησαν και σταμάτησαν τις εκπομπές…
Υπάρχουν όμως κι ένα σωρό άνθρωποι που είναι στην καθημερινή μας ζωή απαραίτητοι, αλλά που δεν δίνουμε τη σημασία που τους οφείλεται…
Οι «απαρατήρητοι»
Για τον υπάλληλο του σούπερ μάρκετ… τον ήρωα της διπλανής πόρτας… έγραψε ο Νίκος Γιαννόπουλος στο news247.gr…
«Βγήκαμε το Σάββατο στα μπαλκόνια μας για να χειροκροτήσουμε το ιατρικό προσωπικό της χώρας για τη μάχη που δίνει ενάντια στον κορονοϊό. Και ορθώς πράξαμε. Και την οργή μας, για το γεγονός ότι μαζί μας χειροκρότησαν και κάποιοι που τα προηγούμενα χρόνια πολέμησαν λυσσωδώς το δημόσιο σύστημα υγείας, την πνίξαμε. Με…δαύτους θα λογαριαστούμε όταν έρθει η ώρα, όχι τώρα» σημειώνει ο Γιαννόπουλος.
Και συνεχίζει: «Είπαμε-και λέμε καθημερινά-τον καλό μας το λόγο για τους ένστολους και όλους τους υπαλλήλους του κράτους που αυτόν τον καιρό βάζουν τα δυνατά τους… Πράξαμε, επίσης, ορθά. Δεν ακούσαμε, όμως, τους ίδιους επαίνους για τους “απαρατήρητους” του συστήματος, όπως πολύ σωστά τους βάφτισε η συνάδελφος Αγγελική Σπανού στο ομώνυμο βιβλίο της.
.»Τις γυναίκες και τους άνδρες που συνεχίζουν να εργάζονται στα σούπερ μάρκετ και στα άλλα μεγάλα καταστήματα που πωλούν είδη πρώτης ανάγκης για να μην μας λείψει τίποτα στον ιδιότυπο αυτό έγκλεισμό μας. Δεν “πουλάνε” αυτοί οι άνθρωποι. Δεν έχει κάτι συναρπαστικό να επαγγέλλεσαι υπάλληλος σούπερ μάρκετ, δεν συναρπάζει τα πλήθη…
.»Ούτε οι άνθρωποι αυτοί θέλησαν να αναλώσουν τον εργασιακό τους βίο πίσω από ένα ταμείο ή ένα ψυγείο κόβοντας τυριά και σαλάμια. Το κάνουν όμως γιατί έτσι τα έφερε η ζωή. Και το κάνουν εξαιρετικά καλά… Όχι μόνο τώρα που κατά κάποιο τρόπο τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω τους. Αλλά ανέκαθεν. Απλώς δεν τους έδινε κανείς σημασία. Ποιος να ασχοληθεί με την καθαρίστρια του Σκλαβενίτη και το μανάβη του Βασιλόπουλου;
.»Την επόμενη φορά που θα πληρώσετε στο σούπερ μάρκετ, σημειώνει ο Γιαννόπουλος, ρίξτε μια ματιά στα χέρια της κοπέλας που θα σας “χτυπήσει” τα πράγματα στο ταμείο… Αυτοί οι άνθρωποι, εν καιρώ τεράστιας κρίσης, και ενώ και οι ίδιοι αγωνιούν για το μέλλον το δικό τους και των οικείων τους, είναι πλέον υποχρεωμένοι να εργάζονται μέχρι τις 10 το βράδυ ακόμα και την Κυριακή…
.Αξίζουν, ρε γαμώτο, κάτι περισσότερο από το σεβασμό μας αυτοί οι ήρωες της διπλανής πόρτας. Αλλά δεν τον έχουν. Ούτε και πρόκειται να τον αποκτήσουν ποτέ» κλείνει ο Γιαννόπουλος.
Να σχολιάσω λοιπόν, πως έτσι είναι, πως δεν δίνουμε τη σημασία που οφείλεται στους ανθρώπους που καθημερινά μας εξυπηρετούν… να ελπίσουμε πως το «ουδέν κακόν, αμιγές καλού», των προγόνων μας, θα βρεί εφαρμογή με το πέρας της κρίσης που περνάμε… και το πέρασμα του κορωνοϊού, θα μας κάνει πιο σοφούς…
Ρήτρα… παραμονής!
Επισημαίνω το κείμενο του Γιαννόπουλου, επειδή υπάρχουν «μαύρα μαντάτα» και στην αγορά εργασίας… 30 χιλιάδες απολύσεις έγιναν μέσα σε μια εβδομάδα! Κι αυτό δημιουργεί –λέει- έντονη ανησυχία… και σωστά αφού όταν τα επίσημα στοιχεία σχετικά με την κατάσταση στην αγορά εργασίας από το σύστημα «Εργάνη», καταγράφουν 30 χιλιάδες απολύσεις μόνο την… τελευταία εβδομάδα, τι να περιμένουμε;
Και να επισημάνω πατριώτη, πως όπως αναφέρουν οι ειδήμονες, μέσα στο νούμερο αυτό δεν περιλαμβάνονται οι αλλαγές συμβάσεων και οι υποχρεωτικές άδειες, κάτι που σημαίνει ότι το πρόβλημα είναι πολύ χειρότερο… μάλιστα ο κλάδος ο οποίος είχε τα πρωτεία στις απολύσεις ήταν αυτός των ξενοδοχείων…
Επίσης λόγω των μαζικών ακυρώσεων κρατήσεων λόγω της έξαρσης του κορωνοϊού), υπάρχει καταιγισμός τροποποιητικών συμβάσεων, σε μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασίας αλλά και υποχρεωτικής άδειας.
Το ζήτημα αυτό υποχρέωσε την κυβέρνηση να λάβει το μέτρο της ρήτρας της μη απόλυσης… Ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης, μάλιστα να κάνει λόγο για τραγική εικόνα της αγοράς εργασίας το μήνα Μάρτιο…
Το ερώτημα λοιπόν, είναι, ποιος θα μας διδάξει «αλληλεγγύη», σε αυτή τη δύσκολη περίοδο;
Διακοπές!
Διαβάζω επίσης, πως πολλοί συνάνθρωποι πήραν τους δρόμους προς ανοχύρωτα νησιά… άκουσα πως άνοιξαν και κάμποσα σπίτια, στα… «ανοχύρωτα» ορεινά χωριά μας!
Αρκετός κόσμος, λέει, με το που έκλεισαν τα σχολεία, έφυγε από την Αθήνα για να πάρει τα βουνά και τις θάλασσες… Μάλλον οι κάτοικοι της Αθήνας –και ενδεχομένως άλλων πόλεων, ερμήνευσαν το «μένουμε σπίτι», σε «πάμε στο χωριό», είτε αυτό βρίσκεται στα βουνά, είτε στα νησιά…
Να σου πω πατριώτη, μπορεί να κατανοήσω κάποιον που ανεβαίνει στο χωριό του στην ηπειρωτική Ελλάδα… αν συμβεί κάτι, θα βρεθεί πιο εύκολα στον «πολιτισμένο κόσμο», δηλαδή σε κάνα Κέντρο Υγείας, σε κάνα Νοσοκομείο…
Ο άλλος στο νησί; Το σκέφτηκε πως στην περίπτωση μόλυνσης, η θάλασσα, από φυσική «οχύρωση» και πλεονέκτημα των νησιών έναντι της επιδημίας, θα μετατραπεί σε ανυπέρβλητο εμπόδιο για την αντιμετώπισή της; Κι ότι θα ψάχνουν για ελικόπτερα και διασώστες;
Λοιπόν… είτε στο βουνό, είτε στο νησί, ο Μάρτης δεν είναι Ιούλιος, ούτε Αύγουστος… κι έχουμε επιδημία, δεν έχουμε διακοπές…
Ενημέρωση…
Μας λένε επίσης πολλοί συμπολίτες για την ενημέρωση σχετικά με κρούσματα κορωνοϊού στην περιοχή μας… πατριώτες, η ΗΧΩ είναι επίσημο Μέσο Ενημέρωσης, με ΑΦΜ και Κωδικό που έχει συγκεκριμένες υποχρεώσεις απέναντι στην πολιτεία… δεν είναι ούτε blogspot ούτε Facebbook… δεν μπορούμε να γράφουμε ότι ακούμε, ούτε να μεταφέρουμε ότι λένε άλλοι, αβασάνιστα, χωρίς πρώτα να το έχουμε διασταυρώσει…
Επίσης δεν δίνουμε εξετάσεις για το ποιος θα γράψει «πρώτος», ότι κάποιος δυστυχής συμπολίτης αρρώστησε ή πέθανε… δεν επιδιώκουμε like… κινούμαστε στα εύκολα και στα δύσκολα με τους κώδικες και κανόνες, που καθιέρωσαν την ΗΧΩ στη συνείδηση της τοπικής κοινωνίας, στα 25 χρόνια που εκδίδεται από εμάς…
Έρρωσθε και ευδαιμονείτε…
N.Α.Σ.
