Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου
Το Λίντιτσε θυμάται και τιμά. 10 Ιουνίου 1942 – 10 Ιουνίου 2020.
78 χρόνια πέρασαν από την απίστευτη αυτή πράξη που σημάδεψε την ανθρώπινη ιστορία αν υπήρξαν και άλλες τέτοιες τραγικές στιγμές. Ήταν 10 Ιουνίου 1942, Τετάρτη και τότε, όταν οι Ναζί κατέστρεψαν ολοκληρωτικά το Λίντιτσε, στο πλαίσιο των αντιποίνων για τη δολοφονία του Ράινχαρντ Χάιντριχ. Το χωριό ισοπεδώθηκε, εξαφανίστηκε αφού πριν είχαν εξοντωθεί οι κατοικοί του Λίντιτσε συνολικά 340. Απίστευτη τραγωδία. 192 άνδρες, 60 γυναίκες και 88 παιδιά. Οι Ναζί έκαψαν τα σπίτια, ανατίναξαν με ισχυρά εκρηκτικά τα απομεινάρια τους για να το εξαφανίσουν τελείως από τον χάρτη. Κατέστρεψαν ακόμη και το νεκροταφείο, άνοιξαν τους τάφους και πήραν ό,τι πολύτιμο είχαν μέσα! Το 1944, έγινε επίσης η σφαγή του Διστόμου (228 νεκροί) και του Οραντούρ στη Γαλλία (648 νεκροί). Το Λίντιτσε, το Δίστομο και το Οραντούρ έχουν αδελφοποιηθεί.
Η σφαγή του Κομμένου βρίσκεται ανάμεσα από του Λίντιτσε και του Διστόμου. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων στην ιστορία της Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Διαπράχθηκε στις 16 Αυγούστου 1943,με θύματα 317 νεκρούς μεταξύ των οποίων 97 νήπια και παιδιά μέχρι 15 χρονών και 119 γυναίκες. H σφαγή έγινε μια μέρα μετά το πανηγύρι του χωριού για τη γιορτή της κοιμήσεως της παρθένου Μαρίας. Απίστευτες ενέργειες ενός αρρωστημένου μυαλού που η βαρβαρότητα δεν θα μπορέσει να ξεπεράσει και ελπίζουμε ποτέ να επαναλάβει. Πράξεις που αποτελούν το όνειδος της ιστορίας του ανθρώπου και του πολιτισμού του. Σφαγές που θα μείνουν στην ιστορία με ένα αναπάντητο γιατί. Με αφορμή την τραγική αυτή επέτειο να θυμίσουμε τις προσπάθειες που έγιναν για την αδελφοποίηση των δύο χωριών , του Λίντιτσε και του Κομμένου που ξεκίνησαν στις Βρυξέλλες το Φεβρουάριο του 2019 και που ανέκοψε η πανδημία. Κανένας όμως δεν ξεχνά και με δήλωση του προέδρου του μαρτυρικού χωριού Κομμένου, Δημήτρη Δήμο και του τοπικού συμβουλίου, η επαφή και η προσπάθεια να αναγνωριστεί ιστορικά και να πάρει τη θέση στη μνήμη της ιστορίας.
Να υπάρξει το ανάλογο ενδιαφέρον ώστε το Κομμένο να γίνει κι αυτό ένα σημείο αναφοράς δίπλα στο Δίστομο, το Οραντούρ, το Λίντιτσε , για να θυμούνται οι επόμενες γενιές και να στεριώσουν τη μνήμη και την ειρήνη των λαών, να πορευτούν με την ιστορία μπροστά τους κι όχι πίσω τους. Φέτος η τελετή ήταν λιτή στο Λίντιτσε. Φέτος ο χρόνος κυλά διαφορετικά. Ο κόσμος γυρίζει με διαφορετικούς ρυθμούς μετά την πανδημία. Δεν πρέπει όμως να γυρίζει και η μνήμη πιο αργά αλλά να επιμένει και δείχνει τον δρόμο του άνοιξε ο άνθρωπος και το φως. Γιατί όσο υπάρχουν τα αναπάντητα γιατί θα στοιχειώνουν τις επόμενες γενιές σαν ένα βαθύ συλλογικό τραύμα. Των αθώων του Λίντιτσε, του Κομμένου, του Διστόμου του Οραντούρ.
