Αν κάτι μας αποκαλύπτουν οι τελευταίες εξελίξεις είναι ότι τα χειρότερα δεν πέρασαν. Σε πολλές περιπτώσεις είναι μπροστά μας συγκεκριμένα-δυσμενή μέτρα τα οποία, με την σαφή τους απολυτότητα, αποκαλύπτουν τη φενάκη της δήθεν εξόδου από τα μνημόνια και την εποπτεία. Τόσο πιεστικά που δεν γίνεται να κουκουλωθούν ούτε κατά την προεκλογική περίοδο.
Συγκεκριμένα:
1.Ο νόμος για την πρώτη κατοικία (τροποποίηση νόμου Κατσέλη) καλύπτει τους μισούς των δανειοληπτών (με κόκκινο δάνειο). Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα ρητορική Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ για σεισάχθεια με το σύνθημα: «κανένα σπίτια στα χέρια τραπεζίτη» από την στιγμή που δεν μπόρεσε να διατηρήσει ούτε καν τις θετικές ρυθμίσεις του ν.Κατσέλη. Εκτός και είναι διαφορετικά τώρα που η λαϊκή κατοικία περνάει απ ευθείας στα χέρια των….fund.
2.Ο εν λόγω (τουλάχιστον ανεπαρκής) νόμος θα καταργηθεί στα τέλη του έτους. Έχει διάρκεια ζωής δηλαδή μόνο εννέα μήνες. Από το 2020 δεν θα υπάρχει καμία προστασία παρά μόνο διαδικασίες ιδιωτικής πτώχευσης…
3.Η ρύθμιση των 120 δόσεων, τόσο για χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία όσο, όσο και κυρίως, προς τις εφορίες θα γίνει με αυστηρές διατάξεις αντίστοιχες των προβλέψεων για τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια. Ένας στενός κορσές δηλαδή που φαίνεται να αποκλείει ακόμη και τους υπερήλικες από την συνταξιοδότηση (με οφειλές πάνω από 4.000 ευρώ οι αγρότες και άνω των 20.000 οι ελεύθεροι επαγγελματίες).
4.Η κυβέρνηση, παρά τα λεγόμενα στο εσωτερικό και εν όψει εκλογικής διαδικασίας, δεσμεύτηκε για μια ακόμη φορά, στο eurogroup της περασμένης Παρασκευής, να μειώσει το αφορολόγητο όριο στα 5.836 ευρώ (από 8.836 σήμερα). Κάτι που συνεπάγετε πρόσθετο φόρο έως 650 ευρώ το χρόνο (δηλαδή 54 ευρώ το μήνα μείον στα εισοδήματα) για τους αγρότες, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση συνομολόγηση να πάρει πίσω το 60άρι που έδωσε σαν αύξηση από τις αρχές Φεβρουαρίου στον βασικό μισθό (από 586 σε 650 ευρώ το μήνα) και να μείνει εν τέλει η οικονομική επιβάρυνση στις επιχειρήσεις που στενάζουν εν μέσω κρίσης, χωρίς κανένα όφελος για τους εργαζόμενους…
5.Οι άκριτες ιδιωτικοποιήσεις προβλέπεται να συνεχιστούν ανεξαρτήτως ρόλου τους στην εθνική οικονομία (πετρέλαια, ηλεκτρικό ρεύμα κ.λπ.)
Όλα αυτά δείχνουν ότι όσο παραμένουν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα, όσο το χρέος δεν ρυθμίζεται, όσο η κυρίαρχη επιχειρηματική τάξη παραμένει γαντζωμένη στα ιδιαίτερά της συμφέροντα, τίποτα από τα κοινωνικά αναγκαία και αναπτυξιακά χρήσιμα δεν θα γίνει.
Εξηγούμαστε:
α/Όσο το χρέος παραμένει στο 180% του ΑΕΠ θα έχουμε ανάγκη από υψηλά πλεονάσματα για να πληρώνουμε τους τόκους. Όμως έτσι δεν μένουν πόροι για την αναγκαία ανάπτυξη, για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), για κοινωνικές πολιτικές, για προσλήψεις στα νοσοκομεία.
β/Από την στιγμή που η δημόσια περιουσία είναι παγιδευμένη από τους δανειστές για 99 χρόνια στο Υπερταμείο σαν εγγύηση αποπληρωμής του χρέους, είναι προφανής ότι δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις δημόσιες επιχειρήσεις και τα κρατικά ακίνητα για να πυροδοτήσουμε την ανάπτυξη.
γ/Αν δεν δοθούν νέες τραπεζικές άδειες, ώστε νέοι επιχειρηματίες να βάλουν χρήματα, και έτσι να προσφερθούν κίνητρα προσέλκυσης καταθέσεως (ικανοποιητικά επιτόκια δηλαδή και ασφάλεια των χρημάτων στο βαθμό που οι νέες τράπεζες δεν θα βαρύνονται με κόκκινα-μη εξυπηρετούμενα δάνεια), δεν προβλέπεται να χρηματοδοτηθούν αναπτυξιακές προσπάθειες. Και οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα θα συνεχίσουν απολύουν αντί να προσλαμβάνουν…
δ/Είναι προφανές ότι στην χώρα μας και επί ΣΥΡΙΖΑ οι μεγάλες επιχειρηματικές οικογένειες διοικούν από το παρασκήνιο ποντάροντας στην κυβερνητική ανοχή και αβελτηρία. Ακόμη προβάλλον veto στις επενδύσεις είτε για να μην απολέσουν την ευμενή συγκατοίκηση με τον δημόσιο εταίρο, με τον οποίο ξέρουν τον τρόπο να συνδιοικούν, είτε αντιδικούν ώστε να μην «πάρει κεφάλι» και ξεχωρίσει ο αντίπαλος.
Είναι προφανώς ότι το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο που περιγράψαμε είναι πρωτίστως πολιτικό αδιέξοδο. Και ως τέτοιο λύνεται με πολιτικές αποφάσεις και με τις επιλογές του ελληνικού Λαού. Γι’αυτό και απαιτούνται εκλογές… χθες.
Γι’αυτό το Κίνημα Αλλαγής έχει θέσει ως προτεραιότητα την προσφυγή στις κάλπες. Ώστε ο ελληνικός λαός να πάρει τις τύχες στα χέρια του.
Γιατί οι σημερινές και μελλοντικές δεσμεύσεις αποτελούν «θηλιά» στο λαιμό της χώρας. Υπονομεύουν την ανάπτυξη με την εξοντωτική φορολογία και απειλούν την κοινωνική συνοχή με τα επιδόματα φτώχειας αντί για νέες και βιώσιμες θέσεις ασφαλούς εργασίας. Γιατί δεν επιτρέπουν στην χώρα να βγει οριστικά από την κρίση
Το Κίνημα Αλλαγής μέσα από την αυτόνομη πορεία λέει ένα βροντερό ναι και ένα βροντερό όχι.
Βροντερό ναι στην ήττα και την καταδίκη του ΣΥΡΙΖΑ και ένα βροντερό όχι στη δεξιά παλινόρθωση.
*Ο Χρήστος Μέγας είναι Δημοσιογράφος, μέλος της Κ.Ε. του Κινήματος Αλλαγής.