Ο νόμος και το… γάντι!
Γειά σας πατριώτες… ωραία η εβδομάδα που μπήκαμε… ήμαστε πλέον σε αυτό που τόσο καιρό οι τοπικοί μας εκπρόσωποι και οι φορείς ζητούσαν: να λειτουργούν οι αγορές, ανάλογα με το «χρώμα», δηλαδή, ανάλογα με το «ιικό φορτίο» όπως το λένε οι επιστήμονες… Δεν έχεις κρούσματα; Να λειτουργεί η αγορά… Έχεις; Πάρε ωράρια, βάλε περιορισμούς…
Η κυβέρνηση, λοιπόν, σήκωσε το γάντι και το έκανε πράξη: είσαι «κόκκινος» στα κρούσματα; Μέσα! Είσαι κίτρινος; Ανοιχτά μαγαζιά, αλλά πρόσεξε… μη πατήσεις κόκκινες γραμμές!
Λοιπόν, τώρα είμαστε ενώπιος, ενωπίω με τις δικές μας προκλήσεις: να προσέξουμε ΟΛΟΙ, καταναλωτές, έμποροι και καταστηματάρχες, υπάλληλοι και υπηρεσίες, ώστε να παραμείνουμε «κίτρινοι»…
Να τηρήσουμε τα μέτρα και με το παραπάνω, πατριώτες… μη λέμε μετά πως θα φταίει ο… Χατζηπετρής!!!
Το γάντι και ο νόμος…
Γάντι και μάλιστα του μποξ, πέταξε ο Δήμαρχος Αρταίων, Χρήστος Τσιρογιάννης, με αφορμή την αλλαγή του εκλογικού νόμου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση… ίσως κάποιοι να νομίζουν πως αυτός ο νόμος δεν τους αφορά… κάνουν λάθος.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ο Δήμαρχος και ο Περιφερειάρχης, έχουν πλέον σοβαρές αρμοδιότητες που αφορούν τους πολίτες… μιλάμε για την καθημερινότητα, που η κεντρική κυβέρνηση, ούτε μπορεί, ούτε θέλει να την αγγίξει… οπότε, οι αλλαγές στο νόμο μας αφορούν, και για ποιος θα εκλεγεί Δήμαρχος, αλλά και ποιος θα είναι στην αντιπολίτευση…
Τι είπε ο Χρήστος Τσιρογιάννης, άξιο να συζητηθεί; «Τι σημαίνει ο συνδυασμός στην πράξη και εκλογή (Δημάρχου) με την 1η Κυριακή και εκλογικό όριο στο Δημοτικό Συμβούλιο; Κατά την άποψη μου, ένα μόνο πράγμα: ότι θα υπάρχουν σοβαρές υποψηφιότητες και σοβαρές παρατάξεις για να διεκδικήσουν μια θέση στο Δημοτικό Συμβούλιο» είπε.
Νομίζω πως η πρόκληση είναι ξεκάθαρη… και γίνεται ακόμη πιο καθαρή, όταν ο Χρ. Τσιρογιάννης λέει «Η λογική «μαζευτήκαμε πέντε έξι για να πάρουμε τον Δήμο» χωρίς πρόγραμμα, χωρίς στελέχη, δεν θα στέκει σε κάθε σοβαρό πολίτη, δεν θα στέκει σε κάθε σοβαρή κριτική».
Και για όσους δεν κατάλαβαν ή έχουν απορίες, ο Τσιρογιάννης το κάνει «λιανόματα»: «ο Δήμος δεν είναι «παιδική χαρά», έχει πολύ δουλειά, χρειάζεται πολύ οργάνωση, χρειάζεται να έχεις ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης για δεκάδες μικρά και μεγάλα που οργανώνουν τη ζωή στο Δήμο».
Θέληση και προσφορά
Σωστός ο Δήμαρχος; Δεν λέω πως έχει δίκιο… Νομίζω πως όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, δεν έχει άδικο… η παρουσία του εκλεγμένου Συμβούλου εντός του Δημοτικού Συμβουλίου, είτε στη πλειοψηφία, είτε στη μειοψηφία, απαιτεί ΓΝΩΣΕΙΣ, ΣΥΝΕΧΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ΘΕΛΗΣΗ για συμμετοχή, και διάθεση για ΠΡΟΣΦΟΡΑ στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς αστερίσκους…
Είναι αυτό που λέμε ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ, με την ολοκληρωμένη έννοια του όρου και όχι με την facebook-ατη, δηλαδή μαθαίνω κάτι, πετάω μια κοτρόνα και πάω παρακάτω… αυτά τα κάνουν οι απλοί άνθρωποι, που σκοτώνουν την ώρα τους… ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ, σημαίνει κυρίως συνεχή παρουσία και συμμετοχή στα δρώμενα και δημόσιο λόγο όταν υπάρχει σοβαρό θέμα, η γεγονός που θα αγγίζει και θα εκφράζει το μέσο πολίτη, την κοινή γνώμη…
Όπως η διαχείριση της εξουσίας δεν γίνεται μέσω facebook ούτε και μέσω tweeter (είδατε τι έπαθε ο Τραμπ, όταν του πήραν το πληκτρολόγιο…) έτσι και κριτικήν στη εξουσία, δεν γίνεται (μόνο) με αναρτήσεις που προσεγγίζουν λάθη και παραλείψεις της εξουσίας, «με το βελούδο»…
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που όσοι ασχολούνται με την Τοπική Αυτοδιοίκηση γενικώς και με τα του Δήμου Αρταίων ειδικότερα, αναρωτιούνται και αναζητούν, ποιος θα είναι απέναντι στον Χρήστο Τσιρογιάννη, στις ερχόμενες εκλογές…
Θεωρώ, πως μετά την αλλαγή του εκλογικού νόμου απ’ τον Μητσοτάκη, το ερώτημα αυτό θα μεγαλώνει, αν και δεν είμαι σίγουρος πως η αναζήτηση θα ακολουθεί την ίδια πορεία… όπως λέει ο Τσιρογιάννης «μαζευτήκαμε πέντε έξι για να πάρουμε τον Δήμο», έτσι και η αναζήτηση στο στυλ «να βρούμε έναν για επικεφαλής», δεν θα είναι εύκολο να απαντηθεί…
Ασφαλώς για το θέμα θα επανέλθουμε… να μη λησμονήσω όμως να επισημάνω, πως η συνέντευξη του Δημάρχου Αρταίων στην ΗΧΩ, ήταν «αποκλειστική» και αποτέλεσμα της συνεχούς και καθημερινής παρακολούθησης της επικαιρότητας…
Σιμά, κοντά…
Βέβαια, ίσως κάποιος πατριώτης, να σκεφθεί, πως εδώ ο κόσμος χάνεται (οικονομικά και όχι μόνο…) και η Αυτοδιοίκηση χτενίζεται… Δεν είναι έτσι, όμως… η Αυτοδιοίκηση, είναι πλέον κάτι το πολύ σημαντικά για την καθημερινότητα του δημότη, του πολίτη…. Η κεντρική εξουσία, λίγα μπορεί να κάνει στην καθημερινότητα…
Από το άλλο μέρος, εάν υπάρχουν ισχυρές προσωπικότητες στην εκπροσώπηση στους Δήμους και στις Περιφέρειες το Αθηνοκεντρικό κράτος δεν μπορεί να αυθαιρετεί…
Εξάλλου, μη νομίζεις πατριώτη, πως είναι μακριά οι εκλογές… ήδη τον Απρίλη συμπληρώνονται 2 χρόνια… απ’ το β’ εξάμηνο του 2022, θα ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος… ο νέος νόμος προβλέπει να έχουν κατατεθεί υποψηφιότητες 4 μήνες πριν τις εκλογές που θα γίνουν το φθινόπωρο του 2023… τι νομίζεις;
Κι όπως τραγουδούσε κι ο Παπαμιχαήλ,
Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει
κι η ζωή νερό περνάει
κι όποιος δεν το ρίξει έξω
αδικοχαμένος πάει
στην παλιοζωή
(…στη παλιοζωή)
Κουϊζ…
Μου λένε, πως σε μεγάλο Δήμο της Άρτας, επικεφαλής παράταξης, συναντήθηκε με έτερο επικεφαλής παράταξης και του δήλωσε (ή του εξομολογήθηκε…) πως πλέον ενδιαφέρεται για να είναι υποψήφιος βουλευτής, όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές!!!
Δεν κατάφερα να μάθω σε ποιο κόμμα θα είναι υποψήφιος βουλευτής, αλλά αν κρίνω απ’ την ευελιξία (…έχει ένα κορμί σα χέλι, βαϊ, βαϊ, βαϊ, βαϊ) που τον διακρίνει, μπορεί να είναι… παντού! Όπως ας πούμε το ΠΑΣΟΚ, που διασκορπίσθηκε από την Αριστερά του Τσίπρα, μέχρι την δεξιά του Μητσοτάκη…
Κι επειδή έχει «άκρες» λόγω της ευελιξίας που λέγαμε, μου είπαν πως μπορεί να «τρουπώσει» στο ψηφοδέλτιο και σε κόμμα της Κεντροαριστεράς και σε κόμμα της Αριστεράς… Αν θα εκλεγεί; Χμμμμ… νομίζω πως αυτή τη φορά, θα δυσκολευτεί…
Ζόρια…
Πατριώτη, τα πράγματα όσο παραμένει η υγειονομική κρίση, δεν πάνε καλά… όχι για όλους, αλλά για πολλούς… αυτό δείχνουν τα στοιχεία της νέας έρευνας του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ… Από την έρευνα προκύπτει πως τα εισοδήματα των νοικοκυριών που στηρίζονται στα έσοδα από επιχειρηματική δραστηριότητα μειώθηκαν μεσοσταθμικά κατά 27,2%, έναντι μείωσης 11,5% στο σύνολο των νοικοκυριών.
Τι σημαίνει αυτό; τα νοικοκυριά με τα χαμηλότερα εισοδήματα φαίνεται πως αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες και βρίσκονται αντιμέτωπα με το φάσμα της φτώχειας.. Σύμφωνα με την έρευνα, ένα μεγάλο ποσοστό νοικοκυριών παραμένει σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, καθώς ένα στα τέσσερα νοικοκυριά (25,1%) δηλώνει πως διαβιεί με εισόδημα έως 10.000 ευρώ!
Ακόμα χειρότερα πατριώτες, η πανδημική κρίση δημιουργεί τάσεις διεύρυνσης των εισοδηματικών ανισοτήτων… από τη μία πλευρά μειώθηκαν τα νοικοκυριά που ανήκουν στις μεσαίες εισοδηματικά κατηγορίες, ενώ από την άλλη μεριά αυξήθηκε το χάσμα μεταξύ του αριθμού των φτωχότερων και εκείνου των πλουσιότερων νοικοκυριών.
Να λέει κάτι αυτό στους πολιτικούς μας; Ασχολούνται με αυτό; Ή ενδιαφέρονται για θέμα υψηλής πολιτικής, θέματα που στη τελική, είναι γενικά και αόριστα; Ας πούμε, ξέρουν οι πολιτικοί μας πόσοι θα μείνουν στην Άρτα φέτος χωρίς λεφτά επειδή χάθηκαν οι σοδιές στις ελιές, στα μανταρίνια και τα πορτοκάλια; Σκοπεύουν να κάνουν κάτι παραπάνω, από δηλώσεις συμπαράστασης;
Διότι βλέπουμε τα Αθηναϊκά ΜουΜουΕ, να ασχολούνται πότε με την Ερμού, πότε με τον Κιμούλη και μετά με τον Σπυρόπουλο… ασφαλώς και ο «κιμουλισμός» είναι ένα φαινόμενο που πρέπει να χτυπηθεί… ας γίνει… αλλά δεν πήγαμε όλοι για οντισιόν στους «Κιμούληδες»…
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων της επαρχίας, αν γονάτισε σε κάποιον, είναι στη γη… να τη σκαλίσει, να την ποτίσει, να την λιπάνει… περίμενε ο Αρτινός να βγάλει τα προς το ζήν, φέτος… με κλειστά τα μαγαζιά, με απούλητα τα μανταρίνια, τα πορτοκάλια και τις ελιές, πώς να μην οδηγηθούν νοικοκυριά στη φτώχια;
Βάσανα…
Εντάξει, πατριώτες… έχουν οι απλοί και «ανώνυμοι» τα βάσανά τους. Έχουν όμως και οι «επώνυμοι» κάτι βάσανα, ναααα, με το συμπάθειο…
Διάβαζα λοιπόν, πως ο γνωστός (και αγαπημένος) συνθέτης Χρίστος Νικολόπουλος έζησε με την κατάθλιψη για πάνω από 20 χρόνια!!! «…ήταν συγκλονιστικές στιγμές, νόμιζα ότι θα φύγω, νόμιζα ότι θα πεθάνω, δεν ήταν εύκολο για μένα», ανάφερε στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, ο Χρήστος Νικολόπουλος.
«Για χρόνια δεν έμπαινα σε αεροπλάνο, δεν έμπαινα σε ασανσέρ, δεν μπορούσα να βρεθώ σε υπόγειο, ένιωθα ότι το δωμάτιο θα πέσει και θα με πλακώσει, ένιωθα πανικό», περιγράφει ο συνθέτης που έχει υπογράψει περισσότερα από 2.000 τραγούδια.
Κοίτα να δείς, πατριώτη… ο άνθρωπος που έγραψε ένα σωρό επιτυχίες με τις οποίες εμείς ξεσαλώναμε (επί ΠΑΣΟΚ βεβαίως, βεβαίως) στα μπαρ και στα ξενυχτάδικα, πάνω στα τραπέζια και τις μπάρες, ζούσε ένα δράμα…
«Τι λέω στον κόσμο που αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα;», αναρωτήθηκε ο σπουδαίος μουσικός. «Λέω κάθε πρόβλημα που τους στενοχωρεί να το αφήνουν πίσω, να μην το πιάνουν, δεν αξίζει, δεν έχει νόημα να χαλάμε τη ζωή μας. Και βέβαια η τέχνη, η μουσική είναι το αντίδοτο στην κρίση, η μουσική εκτονώνει…», ανέφερε χαριτολογώντας ο Χρ. Νικολόπουλος.
Να θυμηθώ ένα τραγουδάκι του Νικολόπουλου, που πάει γάντι με τη περίσταση;
Όλο νόμοι κι αστυνόμοι και σπανίως υπονόμοι
το κακό παραμονεύει και τη χώρα υπονομεύει
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει
μας διοικεί μας τυραννά μας γονατίζει μας χαλά
κι αυτή μας ανασταίνει…