1821 – 2021 Διακόσια χρόνια από την Επανάσταση
«..Η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος και δυστυχώς σήμερα δεν μπορεί να υπάρξει νέο Ναυαρίνο…»
Γράφει η Νίνα Αικατερίνη Οικονόμου –Καλλέργη,
επίτιμος Δικηγόρος
Πριν από διακόσια περίπου χρόνια ο Λόρδος Βύρων έφτασε στην Ελλάδα. Ήθελε να συμμετάσχει στην προσπάθεια των υπόδουλων Ελλήνων, ν’ αποτινάξουν τον Τουρκικό Ζυγό. Ήθελε να διευκολύνει την χορήγηση του δανείου στο Ελληνικό Κράτος, που θα δημιουργείτο μετά την απελευθέρωση.
Βρέθηκε μπροστά στον πρώτο Εμφύλιο, που είχε ξεσπάσει. Έλληνες πολιορκούσαν Έλληνες στα τείχη της Τριπολιτσάς.
Η ανείπωτη θλίψη του για την ελληνική κατάντια αποτυπώθηκε στο στίχο του:
«Τι έχει απομείνει για τον ποιητή εδώ;
Για τους Έλληνες ένα κοκκίνισμα ντροπής.
Για την Ελλάδα ένα δάκρυ!»
«For what is left for the poet here?
For the Greeks a blush
For Greece a tear! »
Μια ιστορική υπενθύμιση της κρίσης που βιώνει για ακόμα μια φορά η Πατρίδα μας. Τουρκική επιθετικότητα και Πανδημία. Κι εμείς πολίτες και πολιτικοί βαράμε διαρκώς στο ίδιο βιολί.
Η Εκπαίδευση μεταρρυθμίζεται. Το Σύνταγμα χρειάζεται αναθεώρηση. Τα δάση καίγονται, κηρύσσονται αναδασωτέα για να προκύψουν αυθαίρετα, που νομιμοποιούνται, ώστε το κράτος να εισπράξει και να μην υπάρχουν πλέον αυθαίρετα! Το ασφαλιστικό κάθε φορά φοράει καινούριο ένδυμα. Πρέπει να τιμωρηθεί όποιος δούλεψε πολύ, έτσι ώστε να επέλθει η ισότητα, η συμφιλίωση του Έθνους, μέσω της αθλιότητας. Και οι θεσμοί βουβαμένοι από χρόνια, ιδρύουν κάθε είδους ανεξάρτητες αρχές και περιμένουν απ’ αυτές να εφαρμόσουν τα έργα τους, που τους ανήκουν.
Κληροδότημα των παππούδων μας, των πατεράδων μας, αλλά και της δικής μας γενιάς.
Όπως ο εκσυγχρονισμός και η τεχνολογία, που θα μας απαλλάξει από τους διορισμούς στο Δημόσιο, τα πάσης φύσεως ρουσφέτια και την οικονομική διαπλοκή.
Η δημόσια ζωή έχει σταθερούς στόχους, που δεν αλλάζουν και δεν μπορούν να αναχαιτίσουν την ανομία μεγάλου μέρους της νεολαίας, αλλά και των ενηλίκων, που κατάντησε ενδημικό φαινόμενο.
Αρνείται την επιστημονική γνώση. Αμφισβητεί την πραγματικότητα ασθενών και νεκρών, δεν δέχεται περιορισμούς και μέτρα, δήθεν περιορίζουν την ελευθερία τους.
Συναθροίζεται και γλεντάει με σκληρότητα σ’ ιδιωτικούς αλλά και δημόσιους χώρους.
Είναι άνομοι, αυτοί που δεν αναγνωρίζουν τα όρια των νόμων, αδιαφορώντας για την κάθε τιμωρία.
Ο Θουκυδίδης περιγράφοντας τον λοιμό της Αθήνας, στο δεύτερο βιβλίο της Ιστορίας του, λέει ότι πολλοί εγκληματούσαν, γιατί περίμεναν τον θάνατο και την αρρώστια πριν από την τιμωρία.
Στον κόσμο μας σήμερα, αλλά και πάντα, χωρίς αντίρρηση υπάρχουν μορφωτικές διαφορές. Δε φτάσαμε βέβαια στο σημείο της Βραζιλίας ή της Αμερικής του Τράμπ.
Οι σημερινοί αρνητές αναγνωρίζουν ως μόνο νόμο τη θέλησή τους, την επιθυμία τους. Δεν πρέπει όπως οι υπόλοιποι ν’ αδιαφορούμε, να περιμένουμε άπραγοι να συμφιλιωθούμε μπροστά στα ερείπια.
Η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος και δυστυχώς σήμερα δεν μπορεί να υπάρξει νέο Ναυαρίνο.