Δημήτρης Παπαχρήστος για την Ποίηση του Λάμπρου Μάλλιου: Βρήκε το «κλειδί» για να ανοίξει τις υπαρξιακές πόρτες

Η ποίηση του Μάλλιου είναι ανθρώπινη. Δίνει στο ασήμαντο τη σταγόνα που χρειάζεται για να λάμψει. Σε κάθε του ποίημα στο τέλος κάνει τη γυριστή αντιστροφή.

Ο Λάμπρος Μάλλιος αυτοβιογραφείται ποιητικά. Βρήκε το «κλειδί» από το Κλειδί της Άρτας για να ανοίξει τις υπαρξιακές πόρτες. Οργώνει το χέρσο χωράφι, πάει αντίθετα στο ποτάμι. Με τα ξυλοπόδαρά του κάθεται στις ρίζες των δέντρων. Ακουμπάει στους κορμούς τους και χαρτογραφεί την πατρίδα του.
Με τα λόγια και τα παραμύθια της γιαγιάς. Αντανακλώντας τα ακούσματα που η μνήμη τα κρατάει ζωντανά. Η Ήπειρος υπάρχει μέσα του. Και η ποίησή του την φανερώνει με περηφάνια.

Δεν γίνεται να μην βγει από το καραούλι του Καραϊσκάκη και να μην εμφανιστεί μπροστά του ο Ανδρούτσος, ο Ρήγας, ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς και ο Μπελογιάννης. Κάνει βουτιές στο παρελθόν και κάθε του ποίημα σηματοδοτεί την ταυτότητά του. Ακροβατεί μεταξύ παρελθόντος και παρόντος για να πει πώς το μέλλον το σκεφτόμαστε σαν μαξιλάρι για να αναπαύονται τα όνειρα. Το άλλοθι για τη ζωή που διανύσαμε με τα γόνατα, δεν υπάρχει. Η ποίηση του Μάλλιου είναι η αλήθεια του, που λειτουργεί σα βηματοδότης της ζωής, γιατί ο Λάμπρος σκάβει βαθιά την ψυχή του, πλάθει με πηλό με τα ακροδάχτυλα του νου, κοιλοπονάει, γεννάει λέξεις, ανθρώπων σκέψεις, και τις γεμίζει με νοήματα. Δεν μένει πίσω στην παιδική του πατρίδα. Επιστρέφει για να πάρει δύναμη για το δρόμο, καθότι το μέλλον έχει πολλή ξηρασία. Και ο Λάμπρος το γνωρίζει αυτό και μας παρέχει εφόδια. Για να γίνουμε συνταξιδιώτες του.

Η ποίηση του Μάλλιου είναι ανθρώπινη. Δίνει στο ασήμαντο τη σταγόνα που χρειάζεται για να λάμψει. Σε κάθε του ποίημα στο τέλος κάνει τη γυριστή αντιστροφή. Μας ξαφνιάζει και μας συγκινεί. Ο «Οκρίβας» είναι το πρώτο του βιβλίο και ανοίγει το δρόμο του Μάλλιου για να μπει στην Πολιτεία της ποίησης και στο κόμμα των ποιητών

Δημήτρης Παπαχρήστος
Συγγραφέας