Είναι η βιωσιμότητα, πατριώτ’…
Αυτό τον καιρό γίνεται μια συζήτηση για τις ομορφιές της Άρτας και στο επίκεντρο βρέθηκε η Κορωνησία… αν και η συζήτηση με την αξιοποίηση της Κορωνησίας, μοιάζει σα τη μέρα της Μαρμότας, δλδ γίνεται, ξεχνιέται και επανέρχεται, η κουβέντα ποτέ δεν πάει χαμένη…
Πιστεύω –μετά τόσα χρόνια καταγράφοντας τα κοινά- πως για να αξιοποιηθεί ένας τόπος πρώτα απ’ όλους πρέπει να συμμετέχουν οι ντόπιοι… είναι αυτοί που θα κινηθούν να πάνε τα πράγματα μπροστά… και στη Κορωνησία πλέον δεν της λείπει τίποτα από αυτά που παλιά ήταν ζητούμενα… υπάρχει φως, νερό, τηλέφωνο. Υπάρχει δρόμος… υπάρχει και λιμάνι τόσο, όσο επιτρέπουν και οι νόμοι του Αμβρακικού…
Υποδομές για να υπάρξει αυτό που βλέπουμε αλλού, υπάρχουν; Δηλαδή, υπάρχουν μαγαζιά, καφετέριες, ψαροταβέρνες, μπαράκια και ξενώνες ώστε να εξυπηρετήσουν πολλούς επισκέπτες; Διότι, αν πας και οι δύο ταβέρνες είναι τίγκα, η μία καφετέρια το ίδιο κι εσύ θες να φας, τι κάνεις; Περιμένεις; Που και πόση ώρα…
Ένας μέρος λοιπόν για να έχει την αξιοποίηση που του αξίζει, δηλαδή εκτός από απλή επισκεψιμότητα να συνδυάζεται και με την οικονομική αναβάθμιση, όσων «φυλάττουν Θερμοπύλας», θα πρέπει να μπορεί τις καθημερινές (εφόσον χρειαστεί…) να εξυπηρετεί τόσο κόσμο, όσο και τα Σαββατοκύριακα…
Υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες στη Κορωνησία; Δέχεται τόσο κόσμο τις καθημερινές που τα μαγαζιά να είναι βιώσιμα; Κι αν δεν υπάρχουν, μπορούν να γίνουν; Είναι λοιπόν δύο ζητήματα: πρώτον οι ντόπιοι, δεύτερον η βιωσιμότητα… και φυσικά, τρίτον τι πληρώνει ο επισκέπτης, αν επισκεφτεί ένα τόπο…
Όλα τα υπόλοιπα είναι θαυμάσια… η γραφικότητα, η θάλασσα, τα νησάκια και τα λοιπά… όμως δεν αρκούν… ούτε από μόνα τους φέρνουν αξιοποίηση, αλλά και η αξιοποίηση είναι για τους ανθρώπους, όχι μόνο για τη φύση…
Νεκρά φύσις…
Ας πάμε και από την άλλη μεριά του Αμβρακικού, σε ένα μέρος για το οποίο γίνεται (και γι’ αυτό) πολύ κουβέντα… ο λόγος για την Κόπραινα, όπου ολοκληρώνονται σε κάνα-δύο τέρμινα, τα έργα ανάπλασης κόστους 3,5 εκατομμύρια ευρώ, παρακαλώ…
«Πήγα να δώ τα έργα στην Κόπραινα, έγινε θαυμάσια δουλειά, αλλά…», μου έλεγε την Κυριακή ένας φίλος.. «Τι αλλά, του είπα, πολλά τα λεφτά δε νομίζεις;»…. «Εντάξει, έγινε πολύ καλή δουλειά… μόνο που δεν έχει που να κάτσεις, να φας, να πιείς ένα καφέ» μου είπε ο φίλος…
Πράγματι έτσι είναι… στη Κόπραινα λειτουργεί μόνο μία παραδοσιακή ψαροταβέρνα. Δηλαδή πιο παραδοσιακή δεν γίνεται… ε, όταν πλακώνει πολύς κόσμος, όποιος πρόλαβε έκατσε… οι άλλοι, πάνε αλλού!
Που αλλού; Αν πάς Κόπραινα, να δεις θάλασσα, να πιείς καφέ και να φας ψαράκι και δεν τα καταφέρεις, η επόμενη επιλογή είναι να πας ή Μενίδι ή… σπίτι σου!
Το επισημαίνω επειδή είδα να διαφημίζει σε τοπική εφημερίδα με αρκετή δόση υπερηφάνειας το έργο αυτό ο πρώην Δήμαρχος Ν. Σκουφά… εντάξει, αλλά ρε φίλε μου, ρίχνεις 3,5 εκατομμύρια ευρώ σε μια περιοχή «του πουθενά» και δεν προβλέπεις κι ένα αναψυκτήριο;
Διαφημίζεις το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Κόπραινας –και σωστά- αλλά αν πάει κάποιος εκεί για να δει το Κέντρο και το αναβαθμισμένο τοπίο, θα βρει νερό, καφέ, φαγητό;
Αν δεν βρεί, θα μουρμουρίζει ως άλλος Julius Caesar, (παραφρασμένος…) Veni vidi abiit, που σημαίνει «ήλθον, είδον και απήλθον»; Η κατάσταση θα είναι σαν το ανέκδοτο, «όποιος τρώει, δεν ξανατρώει»… Όποιος θα πηγαίνει στη Κόπραινα, δεν θα ξαναπηγαίνει…
Διότι η αναβάθμιση των 3,5 εκατομμυρίων ευρώ ενός εγκαταλειμμένου λιμανιού, αν δεν έγινε για τους ανθρώπους για ποιους έγινε, πατριώτες; Για τα δελφινάκια του Αμβρακικού;
Αμνημόνευτη…
Όμως μιας και αναφέρθηκα στο «προμόσιον» του πρώην Δημάρχου Ν. Σκουφά για το μεγαλειώδες έργο της Κόπραινας, δεν μπορώ να μην επισημάνω πως ο πρώην Δήμαρχος δεν έκανε καμία αναφορά ούτε ποιος του έδωσε τα 3,5 εκατομμυριάκια, ούτε ποιος του ξεμπλόκαρε το έργο…
Διότι ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που έδωσε το χρήμα και φυσικά υπήρχε και πρόσωπο: Όλγα Γεροβασίλη… που αν δεν ήταν η Αρτινή Υπουργός Όλγα Γεροβασίλη να γυρίσει τα γρανάζια, σιγά μη γίνονταν έργο 3,5 εκατομμύρια στα βούρλα της Κόπραινας…
Ε, λοιπόν, καμία αναφορά, στην υπουργό και στον Αρτινό πρωθυπουργό Τσίπρα!!! Τι σημασία έχει που ο πρώην Δήμαρχος, κατήλθε υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ; Το έργο έγινε γιατί κάποια Αρτινή υπουργός, έριξε λεφτά στον τόπο της… κι επειδή είναι της Αριστεράς, δεν είπε, «α, είναι δεξιός ο δήμαρχος, δεν του δίνω τίποτα, αμόλα μάτσο…»!
Ιδού, όμως αγαπητή Όλγα που οι δεξιοί, δεν χαρίζονται… οπότε, δεν έχει άδικο ο Πολάκης, όταν λέει «Θε μου τη δεύτερη φορά, που θα… ξανακυβερνήσω, θα είναι αλλιώς…»!!!
Για την ιστορία θα πω, «ολοκληρώνοντας» που λένε και οι πολιτευτές, πως ο φίλος μου, πήγε να φάει στο Μενίδι… όπου οι ταβέρνες που μπορείς να βρεις «και του πουλιού το γάλα», ήταν άδειες από κόσμο…
Κουράγιο πατριώτες Μενιδιάτες… τα πλήθη που θα πηγαίνουν οσονούπω να αποθαυμάσουν το έργο των 3,5 εκατομμυρίων Ευρώ της Κόπραινας, σε σας θα καταλήγουν!!!
Η ανάπτυξη, έρχεται… θα πάμε καλά, μη πω θα πάμε αλλού καλύτερα!!!
Ο Χρήστος του πολιτισμού
Εδώ και μέρες, η ΗΧΩ είχε αποκαλύψει –και μάλιστα αποκλειστικά, χωρίς να βάλουμε τη σχετική ένδειξη επειδή δεν μας αρέσει η αυτοπροβολή και η αυταρέσκεια που εκπέμπεται- όλα όσα πρόκειται να γίνουν με τη μεγάλη έκθεση που ετοιμάζει ο Δήμος Αρταίων, για τον μεγάλο ζωγράφο Γιάννη Μόραλη…
Να επισημάνουμε λοιπόν πως ο Χρήστος Τσιρογιάννης, το «έχει» αυτό με τα πολιτιστικά… και η «Βυζαντινή Άρτα» καλά πήγε, έκθεση για τον Μόραλη ετοιμάζει, στο κάστρο γίνονται πράγματα, η καραντίνα τελειώνει, οπότε θα έχει να κάνει κι άλλα…
Επιβεβαιώνοντας κι ο Δήμαρχος το ρεπορτάζ της ΗΧΩ, έγραψε στο φεϊζμπουκ: «Οι ετοιμασίες έχουν ξεκινήσει ήδη, για ένα γεγονός που θα ακτινοβολήσει σε ολόκληρη την Ήπειρο και το Πανελλήνιο. Για πρώτη φορά θα εκτεθούν τόσο σημαντικά έργα του σπουδαίου ζωγράφου Γιάννη Μόραλη στην γενέτειρά του, την Άρτα. Μία έκθεση τομή στα πολιτιστικά πράγματα του τόπου μας, είναι στα σκαριά. Η έκθεση θα γίνει στην Δημοτική Πινακοθήκη του Δήμου Αρταίων, από τον Οκτώβριο έως και τα τέλη Δεκεμβρίου 2021».
Το καλό, λοιπόν, να λέγεται… ο Χρήστος Τσιρογιάννης, με την έκθεση Μόραλη που ετοιμάζει στη Δημοτική Πινακοθήκη, θα φέρει την Άρτα στο επίκεντρο της πολιτιστικής επικαιρότητας στο τρίμηνο που τελειώνει ο χρόνος…
Βέβαια, το γεγονός αυτό, το φύλασσε ως κάτι… «άκρως απόρρητο μυστικό» (ποιος ξέρει γιατί και πως…), ο –κατά τα λοιπά- φίλος πρόεδρος του ΚΚΜΠΑΠ, Σωτήρης Χρηστούλης, που μάλλον η καραντίνα του φόρτωσε κάποια παραπανίσια κιλά….
Απ’ ότι είδα στις φωτο, παρά τη «στενοχώρια» του, μάλλον έφαγε παραπάνω, αντί να του κοπεί η όρεξη, οπότε, πρέπει να κάνει καμιά διαιτούλα… λοιπόν, δεν θέλω να σεκλετίζεται… η ΗΧΩ έχει παντού φίλους και δεν αρκείται στις μυστικοπάθειες των παραγόντων… εξ ου κι έχει διάρκεια, συνέπεια και αποδοχή…