ΔΗΜΟΣ Ν. ΣΚΟΥΦΑ - Αφιέρωμα στους μεγάλους Έλληνες και Φιλέλληνες

Τα αφιερώματα του Δήμου Νικολάου Σκουφά στους μεγάλους Έλληνες και Φιλέλληνες που έγραψαν ιστορία, συνεχίζονται. Αυτή τη φορά, θυμόμαστε τα κατορθώματα του σπουδαίου Πολωνού αξιωματικού, διοικητή του 2ου λόχου του Τάγματος των Φιλελλήνων, Franciszek Mierzewski, (1786 – 1822).

Ο Franciszek Mierzewski ήταν Πολωνός στρατιωτικός με καταγωγή από τη Βαρσοβία, που έδωσε κυριολεκτικά τη ζωή του για την απελευθέρωση της Ελλάδας.
Ο Mierzewski γεννήθηκε από αριστοκράτες γονείς, πολλά από τα μέλη της οποίας, διέπρεψαν σε στρατιωτικές ακαδημίες της εποχής.
Μεγαλώνοντας κι ίδιος, ακολούθησε τον ίδιο δρόμο.
Το 1807, αμέσως μετά την απελευθέρωση της Πολωνίας από τους Ρώσους και στην εγκαθίδρυση του Δουκάτου της Βαρσοβίας από τους Γάλλους, εντάχθηκε ως αξιωματικός στο Γαλλικό Στρατό.
Με τον βαθμό του ανθυπίλαρχου, και στη συνέχεια του υπίλαρχου διακρίθηκε σε διάφορες μάχες, και το 1812 μετατέθηκε στην Γαλλική Αυτοκρατορική Φρουρά σωματοφυλακής του Γάλλου στρατάρχη Louis – Nicholas Davout
Για την ανδρεία του μάλιστα στη μάχη του Weissenfelds / Lützen, τιμήθηκε με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής.

Μετά την συνθήκη του Fontainebleau το 1814, η οποία οδήγησε στην παραίτηση του Ναπολέοντος Α’ από το Γαλλικό θρόνο, και στην εξορία του στην Έλβα της Ιταλίας, το 1ο Πολωνικό Σύνταγμα Ελαφρού Ιππικού της Γαλλικής Αυτοκρατορικής Φρουράς διαλύθηκε.
Παρέμεινε ενεργή μόνο μία ίλη του, η οποία ακολούθησε τον Γάλλο αυτοκράτορα στην εξορία του Στην ίλη αυτή, υπηρέτησε ο Mierzewski ως υπίλαρχος.
Με την επιστροφή του Ναπολέοντος από την εξορία και την επάνοδό του στο Γαλλικό θρόνο το 1815, η ίλη αυτή εντάχθηκε στην Μεραρχία των Ερυθρών Λογχοφόρων του Γαλλικού Στρατού υπό τον Γάλλο στρατηγό Colbert. Ως αξιωματικός της ίλης αυτής, ο Mierzewski, συμμετείχε στις μάχες του Ligny και του Waterloo
Μετά την ήττα των Γάλλων στη μάχη του Waterloo, ο Ναπολέοντας απομακρύνθηκε οριστικά από τον Γαλλικό θρόνο, και άρχισε η σταδιακή αποστράτευση των ξένων στρατιωτικών. Ανάμεσά τους, και ο Mierzewski, ο οποίος αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του ίλαρχου.

Πνεύμα ανήσυχο και μαχητικό, πνεύμα ελεύθερο με ηθικές αρχές, ο Mierzejewski, έβλεπε τον εαυτό του ως προστάτη των αδύναμων και υποδουλωμένων λαών.
‘Έτσι, ταξίδεψε στη Νότια Αμερική, όπου συμμετείχε στην απελευθέρωση της Νέας Γρανάδας και της Βενεζουέλας από τους Ισπανούς αποικιοκράτες, στο πλευρό του Simon Bolívar.
Μετά την περιπέτειά του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, επέστρεψε στην Ευρώπη, και συμμετείχε στις επαναστάσεις των Ιταλών Carbonari στο Βασίλειο των Δυο Σικελιών και στο Πιεμόντε.
Η δίψα του όμως για ελευθερία και δικαιοσύνη δεν είχε ακόμα στερέψει.
Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, ο Mierzewski, θεώρησε ιερό του καθήκον να πολεμήσει για την ελευθερία της χώρας μας από τον Οθωμανικό ζυγό.
Έτσι, ταξίδευσε στην Ελλάδα στις αρχές του 1822 για να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως εθελοντής. Ήταν μάλιστα από τους πρώτους ξένους που εντάχθηκε στο φιλελληνικό κίνημα.

Όταν την 1η Απριλίου του 1822 συστάθηκε κι επίσημα το Τάγμα Φιλελλήνων, ο Mierzewski τοποθετήθηκε διοικητής του 2ου Λόχου, με διοικητή του Τάγματος, τον Ιταλό, επίσης μεγάλο Φιλέλληνα, επίλαρχο Andrea Dania.
Ο Mierzewski, πήρε μέρος σε αρκετές μάχες στην Ελλάδα, με τελευταία, τη «Μάχη του Πέτα». Ο απαράμιλλος ηρωισμός του, όπως όλων των Ελλήνων και Φιλελλήνων που συμμετείχαν σε αυτή τη μάχη, έμειναν χαραγμένη για πάντα στην ιστορία.
Αυτή, ήταν και η τελευταία του αποστολή. Στο Πέτα, πότισε με το αίμα του την γη που τον υποδέχθηκε σαν δικό της παιδί. Εδώ άφησε ηρωικά μαχόμενος την τελευταία του πνοή.
Κατά τη διάρκεια της «Μάχης του Πέτα», ο Mierzewski, κι αφού όλα είχαν χαθεί, επικεφαλής 15 Πολωνών από τον 2ο Λόχο του Τάγματος Φιλελλήνων, οχυρώθηκε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο κέντρο του Πέτα, και μαχόμενος ηρωικά, προσπάθησε να διευκολύνει την υποχώρηση των Ελληνικών Δυνάμεων.

Έχοντας προκαλέσει τεράστιες απώλειες στους Τούρκους, πολεμώντας ακόμα κι από τη σκεπή της εκκλησίας, έπεσε ηρωικά μετά από πολλές ώρες σκληρής μάχης, κι αφού οι Τούρκοι προχώρησαν στην πυρπόληση της εκκλησίας, αδυνατώντας να καταβάλουν με άλλο τρόπο την αντίσταση του Mierzewski και των συμπολεμιστών του.
Η μαχητικότητά του και τα κατορθώματά του στα πεδία των μαχών, τον έχουν κατατάξει στους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης.
Η χώρα μας, τρέφει αιώνια ευγνωμοσύνη για την θυσία του ίδιου και των συμπολεμιστών του. Και θα τον τιμά για πάντα ως οφείλει.