Συνέντευξη της Αθηνάς Αραπάκη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

Το ταλέντο, πάντως, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελεί άλλοθι
για κακοποιητικές ή προσβλητικές συμπεριφορές

Η Αθηνά Αραπάκη γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδίκευση στην ειδική αγωγή και τις μαθησιακές δυσκολίες. Το Amatum-19είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.

Ερ.: Ποια ήταν τα πρώτα σας διαβάσματα;
Απ.: Ως παιδί διάβαζα πολύ αλλά πιο αγαπημένοι μου συγγραφείς ήταν η Άλκη Ζέη και ο Ευγένιος Τριβιζάς, ενώ είχα πολύ μεγάλη αδυναμία και στον «Μικρό Νικόλα». Ποίηση διάβασα πολύ αργότερα, στο Γυμνάσιο, και πιο συστηματικά, στο Πανεπιστήμιο. Γενικά, ωστόσο, αγαπώ πολύ την λογοτεχνία και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς βιβλία.

Ερ.: Από πότε ξεκίνησε το ταξίδι σας στη συγγραφή;
Απ.: Από την Τετάρτη Δημοτικού περίπου. Ξεκίνησα με ποιήματα και μικρές ιστοριούλες, και συνέχισα κάνοντας κατά καιρούς διαλείμματα μέχρι και το Λύκειο. Όταν πέρασα στην σχολή, ασχολήθηκα λίγο πιο σοβαρά με κάποια διηγήματα στα αγγλικά και μικρούς θεατρικούς διαλόγους.
Ποια ήταν η αφορμή για να εκδοθεί η ποιητική συλλογή «AMATUM-19», εκδόσεις Στοχαστής;
Η πανδημία, κατά κύριο λόγο, και κάποια προσωπικά βιώματα, άλλοτε γλυκά και άλλοτε πικρά.

Ερ.: Τι σημαίνει ο τίτλος της συλλογής «AMATUM-19»;
Απ.: Το amatum είναι το σουπίνο του amo στα λατινικά και θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε ως «η διαδικασία του να αγαπάς». Το -19 το δανειστήκαμε από την ονομασία του ιού,covid-19, καθώς με την εκδότρια μου, Χριστίνα Ανδρέου, θέλαμε να βρούμε έναν τίτλο που να συνδυάζει την πανδημία με τον έρωτα, μιας και αυτοί είναι οι δύο βασικοί άξονες της συλλογής.

Ερ.: Μπορούν οι συνθήκες πανδημίας να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης;
Απ.: Εξαρτάται. Εμένα με βοήθησαν πολύ γιατί είχα ανάγκη την ποίηση για να κατανοήσω σε βάθος τις συνέπειες της πανδημίας, τόσο από υγειονομικής όσο και από κοινωνικής άποψης.

Ερ.: Γράφετε: «Θα έρθουν καλύτερες στιγμές αγάπη μου /θ’ ανθίσουν οι αμυγδαλιές…». Γιατί η αγάπη αντέχει στο πέρασμα του χρόνου;
Απ.: Γιατί την έχουμε ανάγκη. Χρειαζόμαστε τον έρωτα, την φιλία, την αγάπη για την τέχνη γιατί μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, πιο ανοιχτούς και πιο ισορροπημένους. Μαθαίνουμε, λοιπόν, να παλεύουμε για να κρατήσουμε ότι και όποιον αξίζει στη ζωή μας. Δεν είναι, όμως, πάντα εύκολο.

Ερ.: Λέτε: «Να μην ξεχάσουμε πώς είμαστε άνθρωποι…». Τελικά μπορεί ο ποιητής να είναι σπουδαίος δημιουργός και καλός άνθρωπος ;
Απ.: Το ένα δεν αναιρεί το άλλο,αλλά δεν το προεξοφλεί κιόλας. Αυτό φάνηκε πολύ και το τελευταίο χρονικό διάστημα μέσα από τις αποκαλύψεις στο χώρο του θεάτρου. Το ταλέντο, πάντως, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελεί άλλοθι για κακοποιητικές ή προσβλητικές συμπεριφορές.

Ερ.: Πώς νιώθετε που σε μικρή ηλικία εκδώσατε ποιητική συλλογή;
Απ.: Νομίζω ότι δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα. Είναι όμως κάτι πολύ όμορφο που γλύκανε κάπως τις πληγές που άφησε το 2020 και χρωστάω τεράστια ευγνωμοσύνη σε όσους με στήριξαν, με πρώτη από όλους την εκδότριά μου που δούλεψε πολύ σκληρά για να βγει ένα αποτέλεσμα που θα μπορούσαμε να αγαπήσουμε και οι δύο.

Ερ.: Αλήθεια διαβάζει η γενιά σας ποίηση;
Απ.: Ναι, αλλά δεν διαβάζει εύκολα συλλογές ή ανθολογίες.Νομίζω ότι στη γενιά μου διαβάζουμε κυρίως σκόρπια ποιήματα, είτε σε ηλεκτρονικά περιοδικά είτε σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης αφιερωμένα στην λογοτεχνία, αλλά δύσκολα ολοκληρωμένα έργα. Ίσως για αυτό να φταίει η έλλειψη χρόνου και οι πυρετώδεις ρυθμοί ζωής, ίσως η συρρίκνωση του αναγνωστικού κοινού. Πάντα, βέβαια, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.

Ερ.: Πολλοί νέοι ανεβάζουν κείμενα και μερικοί ποίηση. Αυτή η εξέλιξη μπορεί να βοηθήσει στο να εμφανιστούν νέοι ποιητές , δοκιμιογράφοι ή πεζογράφοι;
Απ.: Πιστεύω πως ναι γιατί δίνεται η ευκαιρία και σε ανθρώπους που δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει το μέγεθος των δυνατοτήτων τους να δοκιμαστούν και να εξασκηθούν στη γραφή. Από την άλλη πλευρά, όταν υπάρχει πληθώρα κειμένων υπάρχει πάντα ο κίνδυνος κορεσμού του αναγνωστικού κοινού αλλά και η πιθανότητα να χαθούν κάποια αξιόλογα κείμενα ή ποιήματα μέσα σε έναν χείμαρρο γραπτών.

Ερ.: Ποια είναι η ανταπόκριση των φίλων σας όταν είδαν το πρώτο σας βιβλίο να εκδίδεται;
Απ.: Το αγκάλιασαν με μεγάλη τρυφερότητα και ενθουσιασμό και τους ευχαριστώ πολύ για αυτό. Οι φίλοι μου είναι για μένα σχέσεις ζωής και είμαι πολύ χαρούμενη που εισπράττω και δίνω τόση αγάπη.

Ερ.: Τι σας έχουν μάθει οι γονείς σας και εξακολουθείτε να το τηρείτε;
Απ.: Να στέκομαι κριτικά απέναντι στα πράγματα και να βάζω τον εαυτό μου στη θέση του άλλου. Είμαι πολύ τυχερή που με μεγάλωσαν οι γονείς μου με τον τρόπο που με μεγάλωσαν και τους αγαπώ πολύ.