Οι Συγγραφείς Αποκαλύπτουν… Τα Μυστικά Τους Στον Ε. Ιντζέμπελη

Γράφω γιατί θέλω τα αόρατα σημάδια των φαινομένων να τα κάνω ορατά και να τα ερμηνεύσω

Γράφω από υπαρξιακή αγωνία, για να περισώσω τις λεηλατημένες στιγμές που αφήνει στο πέρασμά του ο χρόνος, για να τραφεί το ζώο μέσα μου ενώ κυνηγά σε διακεκαυμένες εκτάσεις της ελεύθερης σκέψης μακριά από τη γη της ανίας, για να συναντήσω την απόσταξη του κρυφού μου Είναι, γράφω για να νικήσω την Απώλεια που μας συναντά καθημερινά τις περισσότερες φορές φορώντας τη γοητευτική της βενετσιάνικη μάσκα, για τα Οράματα που στέφονται τη μια στιγμή με μεγαλόπρεπη λάμψη και την αμέσως επόμενη σβήνουν σχεδόν ακαριαία, γράφω για να εκπορθήσω – μάταια- το απόρθητο κάστρο της Αγάπης και να γκρεμοτσακιστώ πέφτοντας από τις πολιορκητικές σκαλωσιές ένδοξα στις τάφρους της, γιατί θέλω τα αόρατα σημάδια των φαινομένων να τα κάνω ορατά να τα ερμηνεύσω, γράφω για να κερδίσω χρόνο…

Αυτά που γράφω είναι εγγύτερα στο είδος της ποίησης, ωστόσο δεν έχω ιδέα τι εστί ποίηση παρά μόνο μπορώ να αναγνωρίσω τι προκαλεί σε μένα ως αναγνώστη η ποίηση σημερινών ποιητών όπως οι Παντελής Ροδόστογλου, Γιάννης Σκληβανιώτης, ο πρόσφατα αποχωρήσας Θάνος Ανεστόπουλος αλλά και το στίγμα ποιητών της δεκαετίας του 1930 όπως ο Τάκης Παπατσώνης, η Μαρία Πολυδούρη, ο Μήτσος Παπανικολάου, ο Ανδρέας Καμπάς, Τζουζέπε Ουγκαρέτι, των προγενέστερων Georg Trakl, Άρθουρ Ρεμπώ, Πόε, Μπωντλέρ, Johnn Keats. Δημιουργείται στα εσώτερα μου πεδία μια τεκτονική μετατόπιση, είναι σαν να εξατμίζονται οι ωκεανοί, να γίνονται πυκνά, βαριά νέφη και στη συνέχεια βροχή, βροχή καταρρακτώδης που πέφτει ασταμάτητα μέρες ολάκερες πνίγοντας ολόγυρα τα πάντα και μόνο μια κιβωτός αντιστέκεται και επιβιώνει πλέοντας να συναντήσει ξανά την όψη του ήλιου.

Έναυσμα στη γραφή ήταν όταν γύρω στα 18 με 19 μου χρόνια, αγόρασα τις ποιητικές συλλογές «Σημειώσεις για την Όραση» και «Νέα Πλάσματα» του Jim Morrison. Θέλησα τότε, τον φλέγοντα κόσμο μέσα μου να του δώσω μια μορφή ώστε να τον κατανοήσω. Μου πήρε χρόνια και παρότι έχω διανύσει χιλιάδες μίλια, ακόμα βρίσκομαι στο δρόμο προς τον τόπο που ονειρεύομαι.
Εμπνέομαι από τα πάντα, από εικόνες, από συναισθήματα, από συναισθήματα που γεννούν οι εικόνες, από τη μουσική των «αιμοβαπτισμένων» μου ηχείων, από την κίνηση, το ταξίδι, από τον μυστικισμό, από τα απάτητα μέρη, το άγνωστο, από τυχοδιώκτες, από τολμηρούς, από την απώλεια, την απώλεια της Αγάπης, την απώλεια του Έρωτα, από τα Οράματα της ουτοπίας, από τη χαμένη Ιστορία, από τη γέννηση ενός Ανθρώπου εξελιγμένου, από τις παρέες που ψάχνουν χαμένους θησαυρούς στο πέρας της αυγής, από την αναζήτηση των συγγενών ψυχών, από τον πόνο του εφήμερου, από τη θνητή αιωνιότητα, από τις χειραψίες που κρύβουν μυστικά, από τις αγκαλιές, τα φιλιά, τα βλέμματα, από τα απόκρυφα μηνύματα που κοχλάζουν ενώ κείτονται στον παράλληλο κόσμο, από τις αναθυμιάσεις των ανικανοποίητων ψυχών, από τη λαχτάρα των αγέννητων ταξιδιών…

Το τελευταίο μου έργο το οποίο είναι συνάμα και το πρώτο λέγεται «Οράματα Της Απώλειας», πρόκειται για μια ποιητική συλλογή που περιέχει 43 ποιήματα και κατά κύριο λόγο ο καμβάς τους είναι η Νύχτα και η εξύμνηση των μονοπατιών της, η γεύση που σου αφήνει στα χείλη ο κόσμος της, πότε ηδονικός και πότε στυφός και πικρός, ποτισμένα με μηνύματα για την ίδια την ύπαρξη, ενώ δε λείπουν οι πινελιές ταξιδιών μακρινών. Τον πίνακα ολοκληρώνουν δύο ερμητικά που αγγίζουν τα αφανή όρια της ανθρώπινης φύσης. Στο «Ερμητικό Ι» το υπόστρωμα των στίχων έχει επιρροή από τη διαρκή εσωτερική αναζήτηση για κάτι ανώτερο, για μια κατάσταση ύπαρξης του εαυτού μας βελτιωμένη. Όλο αυτό μπορεί να περιγραφεί σαν μια αλχημική διαδικασία κατά την οποία ο «μόλυβδος» της καθημερινότητας μεταλλάσσεται στο ευγενές υλικό, στη «χρυσαφένια» εμπειρία η οποία δίνει συνεχώς ώθηση στον εαυτό μας για να βελτιώνεται. Το «Ερμητικό ΙΙ», έχει ως κέντρο αναφοράς τον επαναγεννητικό κύκλο της samsara.

Η έκδοση της συλλογής η οποία ήταν γραμμένη και αναπαυόταν στα συρτάρια μου, σκόρπια, ήταν μια παρόρμηση της στιγμής που σιγά σιγά γινόταν μια πυρετική κατάσταση και μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα πραγματοποιήθηκε. Ακριβή απάντηση γιατί θέλησα να τα εκδώσω δεν έχω ούτε εγώ. Ίσως λόγω του ότι υπήρξε περίσσευμα ενέργειας καθώς αποτραβηγμένος πλέον από τις νυχτερινές διασκεδάσεις και τη Νυχτήλια μέθη, λίμνασε κάτι μέσα μου και έπρεπε να βγει.
Δυσκολίες δεν αντιμετώπισα γιατί η ποίηση είναι κάτι που πληρώνεται παντοιοτρόπως.
Πέραν της γραφής ασχολούμαι καθημερινά με το να επιλύω προβλήματα που σχετίζονται με μηχανές, ανθρώπους και καταστάσεις. Πολλές είναι οι φορές που ψάχνω τον χάρτη για να πλοηγηθώ σε τέτοιες καταστάσεις που περικλείουν το άγνωστο, σίγουρα τις περισσότερες φορές ακολουθώ δοκιμασμένες φόρμες και τα πράγματα λύνονται εύκολα, όμως υπάρχουν και οι φορές που πρέπει να επιστρατεύσω ακόμα και γνώσεις διαπραγμάτευσης και ψυχολογίας προκειμένου να υπάρξει αποτέλεσμα θετικό. Με ό,τι ασχολείται δηλαδή ένας Μάνατζερ.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Χρήστος Μπαρτζουλιάνος γεννήθηκε στη Λαμία, μεγάλωσε στην Αταλάντη Λοκρίδας και ζει μόνιμα στην Αθήνα. Στον χιλιάδων ημερών δρόμο του, μεγάλο ρόλο έπαιξαν οι ακροάσεις μουσικών δίσκων. Αναζητά την ερμηνεία της ζωής, τα μυστήριά της, σέβεται τους στοχαστές-διδασκάλους και απορρίπτει τον κίβδηλο πολιτικό λόγο. Θεωρεί ότι η πραγματικότητά μας, υπόκειται σε περιορισμένα όρια και αδημονεί για την άμβλυνση αυτών των ορίων, την ανάπτυξη μιας νέας παγκόσμιας συνείδησης.