«Θα πάρετε κάτι κύριε Σαίξπηρ;» του Εφραίμ Κισσόν
Μια κωμωδία που παραπέμπει στο είδος του «θεάτρου στο θέατρο», ένα υπέροχο παιχνίδι συνεχών μεταμορφώσεων σε σκηνοθεσία Ζωής Μπαρτζώκα
Έχετε σκεφτεί τι θα συνέβαινε αν οι δύο αιώνιοι εραστές της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας, είχαν επιζήσει της αυτοχειρίας τους εκείνη τη φοβερή νύχτα στον τάφο των Καπουλέτων; Ο γάμος τους θα άντεχε στις δοκιμασίες τού χρόνου; Ή θα κατέληγαν στην παρακμή μιας σχέσης που ξεκίνησε ως ιδανική; Πώς θα ήταν ο έγγαμος βίος τους αν μια σειρά από μοιραίες συμπτώσεις δεν τους κόστιζαν τη ζωή, όπως συμβαίνει στο γνωστό Σαιξπηρικό δράμα; Θα ήταν ένα ευτυχισμένο, ζευγάρι ή θα αλληλοτρώγονταν για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα της ζωής;
Θα ζούσαν σε αρχοντικό ή σε μια, τρώγλη εξαιτίας της τσιγκουνιάς της κυρίας Καπουλέτου, κάνοντας ο Ρωμαίος το δάσκαλο χορού και η Ιουλιέτα τη νοικοκυρά;
Ο Ρωμαιος με τα τυπικά νεύρα ενός κανονικού συζύγου και η όμορφη Ιουλιέτα του, ως νοικοκυρά που αγωνίζεται για την αιώνια νιότη έχει γίνει μια ανυπόφορη γκρινιάρα, ο γέρος Φραγκισκανός πατέρας Λαυρέντιος, ένας ξεκούτης ερωτύλος, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, φλερτάρει και …καλοβλέπει την Ιουλιέτα!
Και η παραμάνα που αισίως έφτασε τα εκατό έχει γίνει μια ζηλιάρα κωφή στρίγγλα και ξεμωραμένη γριά.
Ο πανέξυπνος Εφραίμ Κισόν, ο συγγραφέας αυτής της απολαυστικής, καλτ, κωμωδίας, περιγράφει με τον αμίμητο ειρωνικό-κυνικό του τρόπο τον ατελείωτο καυγά ενός καθημερινού γάμου για τα χρήματα, τα άπλυτα πιάτα, τις παραπεταμένες κάλτσες,αλλά καιτο αιώνιο και το βασικό ερώτημα: «Μ’ αγαπάς ακόμα;».
Ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ διαπιστώνει ότι τα πράγματα δεν μπορούν να συνεχιστούν τόσο αναξιοπρεπώς και τελικά επεμβαίνει αφού αναστηθεί από τον τάφο του. Βλέπει ότι οι ιστορίες και τα παραμύθια του ρομαντικού έρωτα καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματική ζωή η οποία είναι σκληρή κι αμείλικτη, με τις καθημερινές ανάγκες της, να σκοτώνουν τον έρωτα…
Μια γλυκόπικρη κωμωδία, μια απογείωση στη χώρα της ποιητικής φαντασίας αλλά και μια προσγείωση στην πραγματικότητα και στον αληθινό βίο των ανθρώπων. Μια κωμωδία που παραπέμπει στο είδος του «θεάτρου στο θέατρο» και προσφέρει στους ηθοποιούς ένα υπέροχο παιχνίδι συνεχών μεταμορφώσεων.
Η μετάφραση είναι των Σωτήρη Τσόγκα- Ευγενία Τσελέντη, με πολλά υποσχόμενο, για το σκηνικό παιχνίδι, σκηνικό και καλαίσθητα κοστούμια με πολύ κέφι με πολύ προσεγμένη, ευφάνταστη, με αίσθηση του κωμικού και του παιγνίου σκηνοθεσία, ευελπιστεί να ευτύχησε στην θεατρική σκηνή του ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ.
Αυτοί όμως που υπόσχονται μια θαυμαστή παράσταση είναι οι ερμηνευτές. Ο Πάνος Καραγιώργος ο οποίος «ντύνεται» το ύφος του μεγάλου ποιητή Σαίξπηρ, με πολύ όμορφες και ανάλαφρες δόσεις κωμικού στοιχείου. Η Βάγια Αλέξη, που μεταμορφώνεται σε μια γκρινιάρα και απαιτητική σύζυγο, την Ιουλιέτα. Ο Κώστας Γρούμπας που με πολύ χιούμορ πλάθει έναν μεσήλικα ακατάστατο Ρωμαίο. Η Εύη Βαδιβούλη γίνεται η ανυπάκουη Λουκρητία – κόρη του ζευγαριού ενώ την χοντρή και υπερήλικη -110 χρόνων – παραμάνα που με πολύ μπρίο, υποδύεται ο Χρήστος Γιολδάσης. Τέλος ο Δημήτρης Τρομπούκης φοράει τον μανδύα του ξεμωραμένου – ραμολίου, Λαυρέντιου και στα 90 του φλερτάρει με την Ιουλιέτα αλλα – απ’ ό,τι φαίνεται, και με …όλες τις Σαιξπηρικές ηρωίδες.
Ένα στοίχημα για ηθοποιούς και μια πρόκληση για τους γελαστούς θεατρόφιλους φίλους του καλού θεάτρου, έρχεται μέσα στον χειμώνα στη σκηνή του “Μ”.