Αλέκος Φασιανός. «Αντίο» στον Έλληνα «Άγιο» της ζωγραφικής τέχνης

Απ’ όλους τους μεγάλους Έλληνες ζωγράφους ο Φασιανός υπήρξε ο πιο προσιτός στις μεγάλες μάζες. Όχι μόνον γιατί είχε φιλοτεχνήσει πολυάριθμα έργα, πίνακες, χαρακτικά, αφίσες, θεατρικά σκηνικά, εξώφυλλα βιβλίων, δίσκων και τόσα ακόμη. Αλλά, κυρίως, επειδή η ζωγραφική του τέχνη είχε κάτι το εντελώς προσωπικό, το οποίο, από ένα σημείο κι έπειτα, δεν μπορούσε κανείς να μην το αναγνωρίσει. Το βασικό τρίπτυχο της θεματολογίας του, Άνθρωπος – Φύση – Περιβάλλον, παρέμενε σταθερό σε όλη την διαδρομή του. Όπως κι εκείνες οι υπερφυσικές, κατ’ αρχάς, αλλά τόσο οικείες με το πέρασμα του χρόνου ανθρώπινες μορφές του, απλοϊκές εκ πρώτης όψεως αλλά τόσο περίτεχνες και ζωντανές εν τέλει, σαν έτοιμες να ξεπηδήσουν από τον καμβά και να πάρουν τη θέση τους στον κόσμο των ζωντανών. Άλλωστε οι ήρωες του Φασιανού ήταν πολύ συχνά τυπικοί καθημερινοί άνθρωποι που έκαναν ποδήλατο, κάπνιζαν, αγκαλιάζονταν, αγαπιούνταν και μέσα από το μαγικό άγγιγμά του μεταμορφώνονταν σε λαμπερούς πρωταγωνιστές, ‘Αγιους ή μυθολογικούς θεούς.

Αυτόν τον μεγάλο καλλιτέχνη, ο οποίος ενσωμάτωσε μοναδικά στα έργα του την τέχνη και την ιστορία της πατρίδας του, που αποτελούσαν διαχρονικά πηγές έμπνευσής του, αποχαιρέτησε η Ελλάδα με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη.

Γεννήθηκε στην περιοχή της Πλάκας στην Αθήνα. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών το διάστημα 1956-1960 στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη. Μελέτησε την αρχαία ελληνική αγγειογραφία και τη Βυζαντινή εικονογραφία. Παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας στην École des beaux-arts του Παρισιού, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης (1962-1964), κοντά στους Clairin και Dayez. Το 1966 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, ενώ από το 1974 ζει και εργάζεται στο Παρίσι και την Αθήνα. Από το 1959, χρονιά της πρώτης ατομικής του παρουσίασης στην Αθήνα, έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παρίσι, Μόναχο, Τόκυο, Αμβούργο, Ζυρίχη, Μιλάνο, Βηρυτό, Στοκχόλμη, Λονδίνο και αλλού. Συμμετείχε επανειλημμένα σε ομαδικές εκθέσεις και γνωστές διεθνείς διοργανώσεις ανά την υφήλιο.

Ο Φασιανός ασχολήθηκε επίσης με τη χαρακτική, το σχεδιασμό αφισών, καθώς και τη σκηνογραφία, συνεργαζόμενος κυρίως με το Εθνικό Θέατρο (Αμερική του Κάφκα σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού, 1975, Ελένη του Ευριπίδη, 1976, Όρνιθες του Αριστοφάνη, 1978 κ.ά.). Ανέλαβε την εικονογράφηση αρκετών βιβλίων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γνωστών ποιητών και συγγραφέων. Έχει επίσης εκδώσει και δικά του κείμενα, πεζά και ποιητικά. Για το σύνολο της δουλειάς του έχουν γυριστεί τέσσερις ταινίες για την ελληνική και τη γαλλική τηλεόραση, ενώ κυκλοφορούν μονογραφίες που αναφέρονται στην εικαστική παραγωγή του. Το 1999 ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ σε τιμητική (μη εκλόγιμη) θέση. Απεβίωσε σε ηλικία 86 ετών.