Το «ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ» της Μαρίνας Βασιλειάδου, από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

Γράφει ο Φώτης Μπόσμος καθηγητής Πληροφορικής – συγγραφέας

Το «Γαϊτανάκι στον Αέρα» είναι ένα βιβλίο γραμμένο από μια συγγραφέα και φιλόλογο, που όμως παίζει με τους αριθμούς. Ένα βιβλίο με οχτώ ιστορίες σε σειρά αύξουσα ή ίσως φθίνουσα ανάλογα με την οπτική του αναγνώστη. Από τη γέννηση στον θάνατο ή από τον θάνατο στη γέννα. Κι άλλες φορές λες και ακολουθεί το δυαδικό σύστημα αρίθμησης, ανοιγοκλείνει σαν διακόπτης μεταξύ δύο καταστάσεων. Στον θάνατο και στη ζωή. Στο δάκρυ και στο γέλιο. Στη μοναξιά και στην παρέα. Στη σιωπή και στο πανηγύρι. Στις αναμνήσεις των γέρων και στις φωνές των παιδιών. Στη στεριά και στη θάλασσα. Στο νερό και στο αίμα.
Στο ‘Άλφα που, που όπως γράφει η συγγραφέας σηματοδοτεί το ξεκίνημα. Στο Ωμέγα που δείχνει το τέλος και που όμως δεν καταγράφεται σε κάποια ιστορία, σαν να σηματοδοτεί μια υπόσχεση για μια ακόμα μελλοντική ιστορία ή μια ακόμα ιστορία που μπορεί να φανταστεί καθένας που θα διαβάσει το βιβλίο.

Η συγγραφέας, απόφοιτη και της Σχολής Καλών Τεχνών, άλλοτε ζωγραφίζει τις λευκές σελίδες με λέξεις και άλλοτε γράφει θαρρείς και κρατάει στα χέρια της πινέλο και χρώματα. Και πάλι ο διακόπτης ανοιγοκλείνει. Άλλες φορές στο μαύρο και άλλες φορές στο λευκό. Και ανάμεσά τους το άπειρο. Άπειρα χρώματα όσες οι αποχρώσεις της ζωής. Όσα τα γέλια και τα δάκρυα, όσες οι σκέψεις των ανθρώπων και οι παιδικές φωνές. Και πάλι αριθμοί…
Η συγγραφέας κάποιες φορές νομίζεις πως έγραψε το βιβλίο της σαν να αποδίδει φόρο τιμής σε εκείνους που έφυγαν και άλλες φορές σαν ένα καλωσόρισμα σε όσους πρόκειται να ‘ρθουν. Και όσοι το διαβάζουν σήμερα πλημυρίζουν από συναισθήματα και εικόνες. Μεταφέρονται από το σήμερα στο χθες και από το χθες ξανά στο σήμερα. Πότε γρήγορα και πότε πιο αργά. Ένα ταξίδι στον χρόνο αλλά και στον χώρο. Μεταφέρονται από την πόλη στο χωριό, από το βουνό στη θάλασσα, από το σπίτι στους αγρούς. Πότε ταΐζοντας τις γάτες της αυλής και πότε τα πουλιά, πότε στρώνοντας το τραπέζι για τους καλεσμένους του γάμου και πότε τρώγοντας άπληστα ένα βρόμικο τσαμπί σταφύλι φτύνοντας στο χώμα τα κουκούτσια.
Ένα βιβλίο με τίτλο «Γαϊτανάκι στον αέρα» ή αλυσίδα που όπως γράφει στο οπισθόφυλλό του είναι η πρώτη θηλιά στο πλέξιμο με βελονάκι. Δεν έχει βάση, γι’ αυτό μοιάζει να πετάει στον αέρα. Είναι όμως αυτή που θα στηρίξει όλες τις επόμενες πλέξεις. Σαν ένα παιδί που γεννιέται δίχως βάσεις και πάνω του όμως στηρίζονται οι ελπίδες όλου του κόσμου. Σαν έναν γέρο που χάνεται, δίχως να ‘χει πια ανάγκη για φαγητό και νερό και μοιάζει να ταξιδεύει κι εκείνος στον αέρα. Όμως ο σπόρος έχει πέσει.

Ο αιώνιος σπόρος βρίσκει τόπο και τρόπο να ριζώσει, να ανθίσει και μετά ξανά να σαπίσει. Και να αφηγηθεί μια ακόμα ιστορία, έναν ακόμα γρίφο εκεί στα απλά στα καθημερινά των ανθρώπων. Και ένα ακόμα τέλος θα φτάσει και μια ακόμα αρχή θα ξαναγεννηθεί. Στο γαϊτανάκι της ζωής. Κι ένα ακόμα καλοκαίρι θα έρθει, όπως η λέξη με την οποία ξεκινάει η Μαρίνα Βασιλειάδου το βιβλίο της και ψιλό ψιλό χιόνι θα πέσει όλα να τα σκεπάσει, όπως αποφασίζει να το τελειώσει. Μέχρι να ξαναέρθει το καλοκαίρι.
Εκείνο το παιδικό καλοκαίρι που ποτέ δε θα σβήσει από τη θύμησή μας.

Σύντομο βιογραφικό
Η Μαρίνα Βασιλειάδου σπούδασε φιλολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και θέατρο στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία χρόνια ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται ως εμψυχώτρια θεατροπαιδαγωγικών δράσεων για παιδιά. Το «Γαϊτανάκι στον αέρα» είναι το πρώτο της βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.