Υπάρχει και φιλότιμο…
Η παραίτηση της Βίκυς Βασιλάκη, από Δημοτική Σύμβουλος Αρταίων, μετά από όσα διαδραματίσθηκαν στη κοινή συνέντευξη Ταπραντζη-Παπαλέξη, έρχεται να επιβεβαιώσει όσα λέγονται πως η κίνηση ήταν ξαφνική, πρόχειρη και χωρίς προηγουμένως να υπάρξουν κάποιες διαδικασίες στις Δημοτικές Ομάδες των παρατάξεων, ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ και ΓΕΦΥΡΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ…
Λογικό είναι, τι λογικό-απαραίτητο είναι, όταν ανακοινώνεται μια συνεργασία δύο παρατάξεων, αν μη τι άλλο, να ερωτούνται τουλάχιστον οι εκλεγμένοι Δημοτικοί Σύμβουλοι αν συμφωνούν, αν συμπαρατάσσονται ή αν διαφωνούν… αλλιώς το εγχείρημα μένει στον αέρα, γίνεται στην κορυφή, δεν έχει βάση, δεν έχει ευρύτερη αποδοχή…
Και η παραίτηση της Βίκυς Βασιλάκη, ήλθε για να καταγράψει ακριβώς αυτή την έλλειψη εσωτερικής δημοκρατίας στις παρατάξεις της αντιπολίτευσης, μιας δημοκρατίας την οποία οι επικεφαλής ζητούν από τον Δήμαρχο Αρταίων εντός του Δημοτικού Συμβουλίου!!! Αγνοεί την αντιπολίτευση ο Δήμαρχος Αρταίων; Αγνοούν και –τουλάχιστον οι δύο- παρατάξεις της αντιπολίτευσης τους δικούς τους δημοτικούς συμβούλους!!!
Και η Βίκυ Βασιλάκη, δεν είναι τυχαία, δεν είναι ως έτυχε στο Δημοτικό Συμβούλιο… είναι στην παράταξη Παπαλέξη από το 2010, συνεχώς, χωρίς να τον εγκαταλείψει, χωρίς να επιλέξει άλλες διαδρομές… διετέλεσε Αντιδήμαρχος όταν εκείνος ήταν Δήμαρχος… κι αυτό είναι που κάνει τη διαφωνία της και την αποδοκιμασία της προς τις ενέργειες του επικεφαλής της παράταξης, ακόμη πιο ηχηρή…
Κι ακόμη παραπάνω, αφού όπως επισημαίνει ενέργειες όπως αυτή «…στερούνται από κανόνες δημοκρατικής ευαισθησίας και διαδικασίας, στερούνται από κανόνες συλλογικών παραταξιακών αποφάσεων, υποβαθμίζουν και απαξιώνουν το ρόλο του Δημοτικού Συμβούλου και αγνοούν τη συμβολή εκείνων που συμμετέχουν στις εκλογικές αναμετρήσεις, για την ανάδειξη των δημοτικών παρατάξεων».
******Μεγάλη αλήθεια, αυτή η επισήμανση της Βίκυς… προεκλογικά, οι επικεφαλής των παρατάξεων προκειμένου να «κλείσουν» τα ψηφοδέλτια, υπόσχονται τα πάντα, εκλιπαρούν, μέχρι και γονυκλισίες μετέρχονται, προκειμένου να πείσουν συμπολίτες να κατέλθουν υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι και τοπικοί σύμβουλοι…. Αφόρητες οι πιέσεις, ατελείωτες οι υπενθυμίσεις για «προσφορά», για «κοινό καλό»… απύθμενες οι υποσχέσεις, «ότι θέλεις από μένα»…
Και μετά, όταν ολοκληρώνονται οι εκλογές, «μην είδατε τον Παναή…», «από ‘δω παν’ κι οι άλλοι», «άιντε και αντίο, θα σε δω στο πλοίο στις 32 του μηνός»…. Εξαφανιζόλ, οι επικεφαλής… όποιος εκλέχθηκε, εκλέχθηκε, οι άλλοι, αυτοί που «συμπληρώνουν» τα ψηφοδέλτια στα αζήτητα… ούτε μια γιορτούλα στα 4 χρόνια, έτσι για ένα καφέ…
Και το ακόμη χειρότερο, αυτό που καταγγέλλει η Βίκυ Βασιλάκη, πως γίνονται κινήσεις από τους επικεφαλής, χωρίς καν να ερωτηθούν οι εκλεγμένοι, που τραβάνε κουπί 4 χρόνια στην «άγονη γραμμή» της αντιπολίτευσης, χωρίς πολλές φορές να τους δίνεται η δυνατότητα να εκφραστούν… ή ακόμη χειρότερα και να εκφράσουν μια προσωπική άποψη που μπορεί και να διαφέρει από εκείνη του «αρχηγού», αμέσως γίνονται «ύποπτοι» για «προδοσία», για «συνεργασία» με την άλλη πλευρά…
Και ακόμη μεγαλύτερη αξία έχει αυτό που επισημαίνει η κ. Βασιλάκη: «Θα μπορούσα να ανεξαρτητοποιηθώ, όμως έτσι θα χάνονταν η ουσία του συμβολισμού αυτής της παραίτησής μου»! Μια κίνηση, που δείχνει ότι στην πολιτική «υπάρχει φιλότιμο» ακόμη και σήμερα…
***********Δυστυχώς, εάν οι δύο επικεφαλής παρατάξεων ήθελαν να αναδείξουν την αντίθεση τη δική τους και να εξεγείρουν και άλλες συνειδήσεις απέναντι στη σημερινή Δημοτική Αρχή, αυτό το εγχείρημα δεν έγινε με τον καλύτερο τρόπο… όπως λένε, “Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις”… ο Γιάννης με τη Τζένη, ίσως άνοιξαν νωρίς τη πόρτα με τις… καλές προθέσεις!
Απουσίες….
Αν κάτι έκανε εντύπωση από τη διαβούλευση στο Δημαρχείο για το νέο Τεχνικό Πρόγραμμα του Δήμου Αρταίων, ήταν μάλλον η υπενθύμιση πως ο covid είναι εδώ… και τούτο επειδή ελάχιστοι από τους διαβουλευόμενους ήταν στην αίθουσα, ενώ οι πολλοί ήταν στο ίντερνετ…
Βέβαια, εκείνο που προξένησε εντύπωση στον Δήμαρχο -και την κατέγραψε στην ανακοίνωσή του- ήταν η απουσία των επικεφαλής των παρατάξεων της αντιπολίτευσης… αλλά, τι τους ήθελε ο Δήμαρχος; Μόνο για… «φόντο»; Οι άνθρωποι έχουν απηυδήσει με την ανύπαρκτη διάθεση για κανονική λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου, οπότε σου λένε, «πάμε, δεν πάμε, το ίδιο είναι…». Και δεν πήγαν…
Εξάλλου το είπε εναργώς ο Γιάννης Παπαλέξης, στη συνέντευξη τύπου για την ιδιαίτερη συμπεριφορά που επιδεικνύει ο Δήμαρχος ανακοινώνοντας όσους επιλέγουν να είναι στο ψηφοδέλτιο του στις ερχόμενες εκλογές… Έγραψε, είπε ο Γιάννης, πως «αποδέχτηκα την πρόταση του…» για να είναι στο Τοπικό Συμβούλιο κάποιας Κοινότητας… σε λίγο θα τον παρακαλάμε να μας βάλει στα ψηφοδέλτια, είπε με το δικό του ιδιαίτερο ύφος ο Γ. Παπαλέξης…
******Εντάξει… δεν μπορεί να βάλει όλο τον κόσμο στο ψηφοδέλτιο ο Τσιρογιάννης… κάποιοι θα μείνουν εν αναμονή, για το άλλο, το μεγάλο ψηφοδέλτιο που ετοιμάζεται και που έστω και βιαστικά, έστω και άτσαλα, το δρομολόγησαν ο Γιάννης με τη Τζένη, ίσως και χωρίς να το θέλουν… και όπως επεσήμανα, «ένα είναι τ’ όνομα κι η φίρμα η μεγάλη»!!!
Κερδίζεται, δεν χαρίζεται…
Κινούμαστε στους ρυθμούς της κακότητας… η υπόθεση με τον βιαστή και προαγωγό της 12χρονης, έχει βγάλει τον κόσμο στα κάγκελα… μέχρι και ο Κούγιας, διάβασα, πως αρνήθηκε να αναλάβει την υπεράσπιση… Υπάρχουν και παρατράγουδα…
Στη συζήτηση στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου για την αίτηση άρσης ασυλίας του πρώην υπουργού, Νίκου Παππά, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Άννα Βαγενά, απευθύνθηκε στον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Μάξιμο Χαρακόπουλο, λέγοντας: «Πώς αισθάνεσαι που είσαι στο κόμμα των παιδεραστών;». Σημειώνεται και οι δύο είναι βουλευτές Λάρισας.
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος αντέδρασε άμεσα σημειώνοντας «μα τι είναι αυτά που λες. Ντροπή», ενώ ζήτησε από την γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Όλγα Γεροβασίλη, να παρέμβει και να ανακαλέσει στην τάξη την βουλευτή. Πράγματι, η Όλγα Γεροβασίλη επικοινώνησε με την Βαγενά, η οποία τηλεφώνησε στον Μάξιμο Χαρακόπουλο και του ζήτησε συγγνώμη την οποία ο ίδιος έκανε δεκτή.
Να σημειώσω δε, πως επειδή το είδα, το πρωί της Παρασκευής ο Πορτοσάλτε στον ΣΚΑΪ, μίλησε για το επεισόδιο αυτό και κατέληξε λέγοντας «ευτυχώς υπάρχουν και σοβαροί στο ΣΥΡΙΖΑ, όπως η κ. Γεροβασίλη, που παρενέβη»…
Δεν ξέρω, αν κοπλιμέντα από τον Πορτοσάλτε μπορεί να είναι και κολακευτικά, όπως συμπολίτες, ο σεβασμός στα πολιτικά πρόσωπα, κερδίζεται με πράξεις και δεν χαρίζεται…
Η εξομολόγηση του… «σκυλά»
Πέρασαν κιόλας 28 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη έκδοση του βιβλίου µου «Αυτή η νύχτα µένει» και κάποιοι από τους αναγνώστες της ATHENS VOICE δεν είχαν ακόµη γεννηθεί. Νιώθω ιδιαίτερη συγκίνηση που ο ΚΑΚΤΟΣ, ένας από τους µεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους, το επανακυκλοφορεί, εµπλουτισµένο µε καινούργιες ιστορίες, και ο ALPHA, ο µεγαλύτερος τηλεοπτικός σταθµός το πήρε, το αγάπησε και ετοίµασε µια υπερπαραγωγή µε σκοπό να αναβιώσει εκείνη την ένδοξη δεκαετία του ’80, όπου η νύχτα έγραφε τις δικές της λαµπρές ιστορίες. H ΑTHENS VOICE µου ζήτησε να θυµηθώ κορυφαίες στιγµές και σημαντικούς σταθµούς στο ταξίδι και ειλικρινά η ψυχή µου δονείται, όταν αναπολώ το πιο συναρπαστικό κοµµάτι της ζωής µου και πάντα, όταν διηγούµαι στιγµές, νιώθω πως ξαναζώ, αυτό που πλέον αγκαλιάζω µόνο στα όνειρά µου.
(…) Πριν την έλευση του καινούργιου αιώνα, στη δεύτερη έκδοση του βιβλίου, λίγο µετά την ταινία έγραφα: «Πιστεύω ακράδαντα ότι στον 21ο αιώνα, όπως και µε το ρεµπέτικο, που ήταν παρεξηγηµένο στην εποχή του, το σκυλάδικο θα αποτελέσει αντικείµενο συζήτησης των κοινωνιολόγων και οι φοιτητές θα προσεγγίζουν µε ευλάβεια το κοµµάτι αυτό της πολιτιστικής µας ιστορίας». Συγκινήθηκα, όταν φίλη φίλου µου, φοιτήτρια κοινωνιολογίας στο πανεπιστήµιο Παρισιού, στο µεταπτυχιακό της σαν πρώτη ύλη χρησιµοποίησε το βιβλίο «Αυτή η νύχτα µένει» δηµιουργώντας ταραχή στους Γάλλους.
Πολιτιστικοί σύλλογοι από Άρτα, Καλαµάτα και άλλες πόλεις µε έχουν κατά καιρούς προσκαλέσει σε ειδικές βραδιές, να µιλήσω για το βιβλίο, κι εγώ νιώθω µια αµηχανία να µιλήσω για γεγονότα που έζησα. Διότι για να έχει σουξέ η πνευµατική µάζωξη, θα πρέπει να αναφερθούν πικάντικες λεπτοµέρειες, γεγονός που σίγουρα θα οδηγήσει σε εγκεφαλικό το µισό ακροατήριο. Άντε τώρα να πεις εσύ στο ευγενέστατο κοινό, που έχεις πιει και δυο ουισκάκια, ότι πριν χρόνια, στη δεκαετία του ’80, ένας καψούρης κρατούσε µια µαύρη σακούλα σκουπιδιών τίγκα στα χιλιάρικα και εκλιπαρούσε µια αρτίστα σχεδόν µεσόκοπη: «Κατς µουρή να σ’γµσω και θα σδώκω 1.000.000». Τότε να σκεφτείς µε 1.000.000, για δραχµές µιλάµε, έπαιρνες τριάρι στο Παγκράτι.
Στο ακροατήριο όµως, που η άλλη έχει κλείσει κοµµωτήριο µια εβδοµάδα πριν για να παραστεί στην εκδήλωση, ο παπάς της ενορίας, η αντιδήµαρχος µε την πέρλα και όλο το σόι του προέδρου του πολιτιστικού συλλόγου σίγουρα θα αντιδράσουν και δεν ξέρω για ποιο λόγο. Μήπως γιατί ακούνε από τον συγγραφέα ότι ένας πελάτης παρακαλάει την τύπισσα να του κάτσει και από πάνω τής προσφέρει ένα σκασµό λεφτά; Ή µήπως γιατί καταριούνται την ώρα και τη στιγµή, που είχαν τη φαεινή ιδέα να τον καλέσουν, ενώ προτιµότερος θα ήταν ο Μάκης Δελαπόρτας να µιλήσει για τους έρωτες της Ντιριντάουα;
Πεθαίνω, που υπάρχουν άνθρωποι που ξαφνικά ανακαλύπτουν το ανίερο, το απαγορευµένο, τη γοητεία στην παραµεθόριο και τη µαγεία της νύχτας. Αυτοί λοιπόν οι τύποι, που παλιότερα είχαν βαφτίσει τα µαγαζιά που δούλεψα κωλοχανεία, µπορντέλα, παρακµή, και τον κόσµο που σύχναζε παράνοµο, ηµιµαθή τριτοκλασάτο και γενικά ευτελούς αισθητικής, τώρα καλούνται επίσηµα σε πανεπιστηµιακές αίθουσες ενώπιον φοιτητών να σηµειολογήσουν το «µυστικέ µου έρωτα». Χρησιµοποιούν χιλιοκλεµµένα τσιτάτα του Μπωντλαίρ για να πουν αυτό που ο Τάκης Μουσαφίρης στο δίνει µε ακρίβεια και καθαρότητα µέσα σε δύο λεπτά, όσο δηλαδή διαρκεί το τραγούδι…
(«Αυτή η νύχτα μένει»: Ο Θάνος Αλεξανδρής θυμάται την χρυσή εποχή των σκυλάδικων και την καψούρα της νύχτας, για την athensvoice)