Γράφει η Ελένη Θεοδώρου
Μετά την απομύζηση των οικονομιών των νοικοκυριών που συντελέστηκε το 1999 με όχημα τη φούσκα του χρηματιστηρίου, αυτό που συμβαίνει σήμερα με τα funds, αποτελεί τη μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου από τους πολλούς στους λίγους που γνώρισε μεταπολεμικά η ελληνική κοινωνία.
Ποιος μπορεί να μου εξηγήσει, με ποια λογική οι τράπεζες πούλησαν τα “κόκκινα” δάνεια σε “άγνωστης” ιδιοκτησίας funds;
Ποιος προστατεύει τον ανύποπτο δανειολήπτη που ενώ είχε δανειστεί από μια ελληνική τράπεζα, βρέθηκε να χρωστάει σε μια απροσδιόριστου ιδιοκτησιακού καθεστώτος εταιρεία με έδρα, για παράδειγμα, την Ιρλανδία;
Αντί οι Τράπεζες πρώτα να απευθυνθούν στους δανειολήπτες, κάνοντάς τους μια πρόταση γενναίου κουρέματος, πούλησαν τα δάνεια αυτά, το πολύ στο 10% της αξίας τους. Τα προσέφεραν δηλαδή στα funds με κούρεμα 90 ή και 95%. Γιατί δεν έδωσαν οι τραπεζίτες στα ευάλωτα νοικοκυριά που έχασαν εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών το 30% ή και 40% των εισοδημάτων τους, την ευκαιρία να τα εξαγοράσουν ή να τα ρυθμίσουν, ας πούμε στο 60- 70% της τρέχουσας αξίας τους, με ένα κούρεμα δηλαδή της τάξης του 40-30%;
Γιατί οι τράπεζες χάρισαν αυτά τα χρήματα στους “άγνωστους” ιδιοκτήτες των funds και όχι στα ευάλωτα νοικοκυριά;
Ποιοι είναι αυτοί που επωφελήθηκαν σε βάρος των τραπεζών αλλά πρωτίστως των νοικοκυριών; Θα τους μάθουμε ποτέ;
Έρχεται λοιπόν, μετά την ανήθικη συναλλαγή αγοράς του δανείου, καμαρωτό το fund και αφού απειλήσει με κατάσχεση περιουσίας, παριστάνει κι από πάνω το πονόψυχο, απέναντι στον απελπισμένο δανειολήπτη. Για ένα δάνειο, ας πούμε 70.000 ευρώ που με τους τόκους υπερημερίας είχε φτάσει στις 100.000 και το fund το αγόρασε από την τράπεζα 5.000, ο υπάλληλος της μυστηριώδους εταιρείας, μεγαλόψυχα κόβει από τους τόκους το 20% και ξεκινάει το παζάρι από τις 80.000. Όλα αυτά με βάση έναν ακατανόητο λογάριθμο που έχει τη δική του άτεγκτη και εκτός πραγματικότητας λογική. Ζητά ας πούμε από εναν δανειολήπτη με μηνιαίο εισοδημα 1.000 ευρώ, να πληρωνει μηνιαίο τοκοχρεωλύσιο 700 ευρώ. Έτσι βγάζει ο λογάριθμος, απαντάει στις διαμαρτυριες του οφειλέτη ο αποστασιοποιημένος από την πραγματικότητα υπάλληλος.
Ως αποτέλεσμα, σε μια δεκαετία μηνιαίων δόσεων που συμφωνεί με τον δανειολήπτη να εξοφληθεί, με ένα ετήσιο επιτόκιο της τάξης του 5%, το fund θα πάρει πίσω 100.000 ευρώ, για ένα δάνειο που αγόρασε μόνο 5.000. Οι “επενδυτές” κοράκια-μαυραγορίτες του fund θα έχουν δηλαδή σε μια δεκαετία απόδοση των κεφαλαίων τους ίση με 1.900%. Χονδρικά δηλαδή, μέση ετήσια απόδοση κοντά στο 200%.Αν αυτό δεν είναι μαυραγοριτισμός και τοκογλυφία, τότε τι είναι;
Η κυβέρνηση που νομοθετεί στηρίζοντας τον μαυραγοριτισμό και την τοκογλυφία πώς μπορεί να χαρακτηριστεί;
*Η Ελένη Θεοδώρου είναι υποψήφια βουλευτής με το ΜέΡΑ25 στην Άρτα