Κρίσιμη…λεπτομέρεια!

Χρόνια πολλά… σε όλες και όλους… να είναι οι μέρες μας γιορτινές και χαρούμενες, όσο μπορούμε…

«Το κρίσιμο θέμα σήμερα δεν είναι η νίκη στις εκλογές»…. Αυτά τα λόγια με σφίξανε σαν πένσα… τα είπε ο Χριστόφορος Σιαφάκας, νέος Δήμαρχος Αρταίων στην ορκωμοσία του νέου Δημοτικού Συμβουλίου… μα, νομίζω πως μεταξύ προεκλογικής περιόδου και μετεκλογικής αποτίμησης, υπάρχει μια «κρίσιμη λεπτομέρεια»: οι ίδιες οι εκλογές, όπου οι πολίτες, ο λαός, οι ψηφοφόροι, οι μάζες, υπερψηφίζουν ή καταψηφίζουν τους εκλεγμένους και επιδοκιμάζουν ή αποδοκιμάζουν εκείνους που θέλουν να γίνουν «Χαλίφηδες»…

Βέβαια για τον αγαπητό νέο Δήμαρχο Αρταίων, κύριο Χριστόφορο Σιαφάκα, μπορεί οι εκλογές ΣΗΜΕΡΑ, να μην είναι «κρίσιμο θέμα»… για τον –παλιόφιλο- απερχόμενο Δήμαρχο Χρήστο Τσιρογιάννη, ήταν, είναι και θα είναι ΤΟ κρίσιμο ΘΕΜΑ, αφού τις… έχασε!!!

****Ασφαλώς και οι πολιτευόμενοι, μπορούν ποιητική αδεία, να κάνουν και λεκτικές καντρίλιες, σε σοβαρά θέματα… για εμάς τους απλούς πολίτες, ΠΑΝΤΑ, οι εκλογικές αναμετρήσεις θα είναι ΚΡΙΣΙΜΕΣ. Κι αυτό επειδή, προσερχόμαστε για πέντε λεπτά στην κάλπη και δίνουμε τη δυνατότητα σε Δημάρχους, Περιφερειάρχες και κυβερνήσεις, να μας κάνουν κουμάντο, για πέντε χρόνια…

Και το πλέον ΚΡΙΣΙΜΟ είναι πως δεν μπορούμε ΜΕΤΑ, να διορθώσουμε άμεσα τα ημαρτημένα μας, αφού τέτοια ευκολία δεν υπάρχει… απλώς θα περιμένουμε τις επόμενες εκλογές…

Οι εκλογές λοιπόν, θεωρώ πως είναι ΚΡΙΣΙΜΕΣ, παντοτινά και με αυτή την έννοια και υπό αυτό το πρίσμα, θα πρέπει να τις αντιμετωπίζουν οι εκλεγμένοι… οι εξαγγελίες, έχουν την δική τους σημαντική αξία, εφόσον εφαρμοστούν και στην πράξη… και αυτό μέλει να αποδειχτεί…

Σε κάθε περίπτωση, εύχομαι κι εγώ ο Χριστόφορος Σιαφάκας να πορευτεί με σύνεση, δικαιοσύνη και με στόχο αυτό που υποσχέθηκε: μια καλύτερη ζωή για τους Αρτινούς δημότες του μεγάλου Δήμου Αρταίων…

Κάπου όπα!!!
Με αυτή την έκφραση, συμπολίτισσα, κατέγραψε στα social media, πως «την Κυριακή (παραμονή Χριστουγέννων;) οι μαγαζάτορες από Άρτα ήταν στιβαγμένοι στην Πρέβεζα. Πως γίνεται;»… και συνέχισε «εισαγγελικώ τω τρόπω»: «…τους έβλεπες τον έναν πάνω στον άλλο σε κάτι μαγαζιά τρύπες. και λέω κοίτα ρε παιδί μου εμείς έχουμε πλατείες μεγάλες και άδειες. δεν κουνάω το δάχτυλο σε κανένα αλλά κάπου όπα….»!

*****Ε, καλά… δεν κουνάει το δάχτυλο, η συμπολίτισσα, αλλά το… καρφώνει στον τύπο των ήλων… που στη συγκεκριμένη περίπτωση –το έχω ξαναπεί και θα το λέω- είναι η ανάγκη του κάθε ανθρώπου να ξεφύγει επ’ ολίγον από την καθημερινότητα… δηλαδή ο (κάθε) Αρτινός, εφόσον δύναται, να μην πάει να ξεσκάσει κάπου λίγο παραπέρα από την καθημερινότητα;

Να μην πάει, λένε οι monoplistas… O.K., βάλτε μπάρες στη γέφυρα και όποιος περνάει Σαββατοκύριακα και γιορτές να συλλαμβάνεται…

**** Την κακοδαιμονία της πόλης μας (και όχι της Άρτας γενικά και αόριστα, καθότι στον κάμπο και τα ορεινά είναι αλλιώς…) την επεσήμανα προ ημερών… κυρίως αυτή η απραξία ειδικά στα μαγαζιά της εστίασης και ειδικότερα τα βράδια, εδράζεται στην έλλειψη εύκολης πρόσβασης στο κέντρο… έχω χρόνια που τα επισημαίνω… γραπτώς! Αλλά επεκράτησε στην αρχή η λογική των εκτεταμένων (και κυρίως αυστηρών) πεζοδρομήσεων, που χρόνο με τον χρόνο έγιναν «θηλιά» στο λαιμό των καφεπωλών, αλλά και των άλλων επαγγελματιών που είναι στο κέντρο… ο «δακτύλιος» Βήτα Κων/νου-Κοτζιούλα-Αμβρακίας-Τζαβέλλα-Β.Πύρου-Σκουφά-Ορλάνδου-Βήτα Κων/νου, είναι η σκληρή καθημερινότητα των ΙΧδων της πόλης μας…

Είσαι ας πούμε στη Βήτα Κων/νου και θες να πάς τη μανούλα σου σε γιατρό επί της Φιλελλήνων, ή της Μακρυγιάννη… πως πάς; Πας από Βήτα Κων/νου-Κοτζιούλα-Αμβρακίας-Τζαβέλλα-Φιλελλήνων και εκείθεν Μακρυγιάννη, αφήνεις τη μανούλα σου στο πεζοδρόμιο και πας και αράζεις το αμάξι –ΑΝ είσαι τυχερός- πίσω στους Ταμπακιάδες… και την ξαναπαίρνεις απ’ τον γιατρό με το ίδιο δρομολόγιο…

Να μη σε κουράσω πατριώτη… κάνε τους δικούς σου συνδυασμούς και συνειρμούς… η πόλη της Άρτας, για να πάει «ανάσες», πρέπει ΑΜΕΣΑ να ανοίξουν οι πεζόδρομοι Σταματελοπούλου, Καραπάνου, Κ. Αιτωλού, σε πρώτη φάση… η Σταματελοπούλου να γίνει κάθοδος από Βήτα Κων/νου για άμεση πρόσβαση στο Μονοπλιό… η Καραπάνου και η Κ. Αιτωλού μπορούν να γίνουν «ήπιας κυκλοφορίας» όπως είναι οι πεζόδρομοι στη Πρέβεζα, με χαμηλό μεν, αλλά πεζοδρόμιο, που θα ορίζει ποιος είναι ο δρόμος και ποια είναι η πλατεία…

****Προς επίρρωσην αυτών, δανείζομαι ανάρτηση γνωστού επαγγελματία της εστίασης στο κέντρο της πόλης που προχθές έγραψε τα εξής: «Θεωρώ ότι πρέπει να γίνουν άμεσα μισθώσεις ιδιωτικών χώρων ώστε να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση ΙΧ προς το κέντρο θα λύσει πολλά προβλήματα και θα φέρει κόσμο στο κέντρο… Ένα κέντρο που πονά…»

.»Όπως λένε αρκετοί φίλοι, δεν θα έρθω να πιω καφέ ή ένα ποτό μέσα στο κρύο και θα πρέπει να τρέχω μετά στην πλατεία Ζέρβα για να φύγω… Δεν το κάνω για κανένα λόγο μου λένε όλοι… Καλύτερα στο καφενείο στο χωριό δίπλα στο σπίτι μου με τα ποδάρια…. Καταλαβαίνει κανείς τώρα τι χρειάζεται η μίσθωση οικοπέδων για παρκινγκ μέσα στο γαλατιξ, μόνο για καλό θα είναι…».

Δίκιο έχει… απόλυτο… μόνο που τέτοια οικόπεδα δεν υπάρχουν… κι αν υπάρχουν, έχουν ήδη γίνει παρκινγκ μισθωμένα… ο μόνος τρόπος να απελευθερωθεί το κέντρο της πόλης είναι επαναστατικός: παρκινγκ στη Λαϊκή (…χωρίς να σκάψουμε), απελευθέρωση από πεζοδρόμους, κατάργηση της απαγόρευσης στάθμευσης το βράδυ σε πεζόδρομους…

Δεν ξέρω αν αυτό είναι λύση… όμως ο νέος Δήμαρχος, ίσως θα μπορούσε να το ψάξει προς αυτή την κατεύθυνση… ας παραγγείλει μια μελέτη από ειδικούς συγκοινωνιολόγους και τα λοιπά… εξάλλου, τόσες και τόσες άχρηστες μελέτες έχει πληρώσει ο Δήμος Αρταίων… μία παραπάνω, που χαλάει;

Από τον Ν.Α.Σ

ΕΙΠΑΝ
«Τότε απλά ας φορέσουν ένα πουλόβερ. Ή ίσως και ένα δεύτερο πουλόβερ. Δεν πρέπει να γκρινιάζουμε για αυτό, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πολλά δεν είναι αυτονόητα»
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 81 ετών, σε δημοσιογράφο που του επισήμανε πως «πολλοί Γερμανοί θα πρέπει να παγώσουν αυτόν τον χειμώνα».

ΚΙ ΕΓΡΑΨΑΝ
«Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτυχίας της ιδιωτικοποίησης ενός κρίσιμου τομέα της οικονομίας. Η ΔΕΗ έπαψε να είναι υπό απόλυτο κρατικό έλεγχο(35% είναι το ποσοστό του Δημοσιου), έχουμε πλήθος ιδιωτικών εταιρειών, αλλά δεν έχουμε πλέον προσιτό ρεύμα.

Αν το γενικεύσουμε, θα δούμε ότι θα δημόσια αγαθά στην Ελλάδα βρίσκονται σε διαρκή υποχώρηση.
Η δημόσια υγεία πάει από το κακό στο χειρότερο. Οι εφημερίες των δημόσιων νοσοκομείων είναι καθημερινός Γολγοθάς για ασθενείς , γιατρούς και νοσηλευτές. Οι ελλείψεις μεγάλες. Τα ραντεβού για γιατρούς και εξετάσεις είναι δυσεύρετα.

Τώρα προβάλλεται πομπωδώς ως «μεγάλη μεταρρύθμιση» η προωθούμενη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Μόλις γίνει, θα δούμε αν ο περίφημος «ανταγωνισμός» θα οδηγήσει στη βελτίωση ή στην καταβαράθρωση των δημόσιων ιδρυμάτων.

Καλά είναι όλα αυτά. Αλλά οι Έλληνες καλούνται να πληρώσουν το ρεύμα και το σούπερ μάρκετ σε τιμές Ευρώπης, αλλά με μισθούς Ελλάδας. Και οι μισθοί αυτοί είναι σχεδόν στο πάτο των ευρωπαϊκών μισθών. Αν αυτό συνεχιστεί, θα γίνει ξανά άκρως επίκαιρη η, πολυφορεμένη αλλά τόσο καίρια, φράση του Γεωργίου Παπανδρέου: «Οι αριθμοί ευημερούν, αλλά οι άνθρωποι δυστυχούν»…
(ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΕΛΙΑΣ στο news247.gr)

 ΤΡΑΝΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ
Δεν γίνεται κανείς γελοίος με τις ιδιότητες που έχει, αλλά με τις ιδιότητες που προσποιείται ότι έχει.
Λα Ροσφουκώ-Γάλλος συγγραφέας