Γράφει :
ο Νίκος Φακίτσας*
Αφιερωμένο στούς πρωτοετείς φοιτητές,
μέ τήν ευχή νά επισκεφθούν τήν αιώνια πόλη, ώς Ευρωπαίοι Πολίτες.
Όπως έδυε ο ήλιος καί σκίαζε την οδό Cavour, κατηφορίζοντας απο τον Stazione Termini, πρός την οδό των ερπετών (via dei serpenti), ανέβηκα τα κάθετα σκαλοπάτια πού οδηγούν στήν μικρή πλατεία , San Pietro in Vincoli (αλυσίδες).
Εκεί, όπου γιά πρώτη φορά , σαν πρωτοετής φοιτητής, θα παρακολουθούσα , στο τμήμα di Ingegneria Civile Edile , του Universita degli studi di Roma, analisi matematica & geometria analytica, με τήν σκέψη να με ταλαιπωρεί, πώς πάλι με μαθηματικά θά μπλέξω, καί πώς θά ξεμπλέξω μέ αυτά.
Την άλλη ώρα επισκέφθηκα, εκεί δίπλα, το γλυπτό έργο , τον Mose τού Michelangelo, όπου, η τελειότητα τού έργου, τόν ανάγκασε να τού πετάξει το σκαρπέλο, διότι δέν τού μιλούσε (τόσο τέλειο ήταν κατά τάς γραφάς).
Μακρυά από τήν οδο Σκουφά της πόλης μου, κατηφόρησα πρός την piazza Venezia, να περιπατήσω στην πολυσύχναστη Via del Corso, μέχρι την πιάτσα τού Λαού (del Popolo), λαός κι εγώ, φοιτητικός μετανάστης, με τον ενθουσιασμό, πού στην Ελλαδα είχε αποκατασταθεί ένα χρόνο πρίν η Δημοκρατία.
Ήταν τότε, πού ο Β. Πριμικήρης (Facolta di Medicina), μοίραζε στή mensa την L’Unita μαζί με τόν Ριζοσπάστη, καί διαφώτιζε τούς ανένταχτους matricola (πρωτοετείς), όπως λίγο-πολύ συμβαίνει καί σήμερα ,με τήν έναρξη τών εγγραφών στά Πανεπιστήμια, δηλ. όποιος προλάβει να προσελκύσει , έξω από τήν είσοδο, τόν …χαμένο στά όνειρα του φοιτητή.
Ανέτειλε ο ήλιος και έριξε τίς ακτίδες του, στά ερείπια τού Foro Imperiale, τήν Lunedi mattina, κι έφθασα χαζεύοντας μέχρι το Colosseo, είχε, δέν είχε περάσει μιά ‘βδομάδα, από τήν εγκατάσταση μου στή Ρώμη, …στήν Ευρώπη πλέον, τής Ιταλικής Λιρέττας, υπολογίζοντας στή διαδρομή, τήν αντιστοιχία με τήν Δραχμή, γιά να δώ αν κερδίζω συνναλαγματικά, λές καί είχα πολλές επιλογές να κάνω τότε!
Περιπατώντας με περιέργεια, πρός το Pantheon, με Ευρωσκεπτικισμό, χωρίς να δράττομαι τής δραχμής, αν τα τσίνκουε μίλα λίρε (5000 λιρετες), είναι 500 δραχμές, δηλ. 1,5 ευρώ σήμερα, ή κάτι ανάλογο, απόλαυσα μιά pizza Quattro stagioni (4 εποχές), λίγο πρίν βγώ στήν Piazza Navona , τήν διαμήκη πλατεία, κάτι σαν τής Άρτας, η οποία έχει ώς γνωστόν μεταβληθεί σε διάδρομο. Μπορώ όμως εγώ να εμποδίσω το ξάπλωμα τών φοιτητών εκεί ;
Σκέψη τών Δημάρχων, ήταν η κατασκευή μιάς Fontana, στήν πλατεία, έστω σαν αυτή, τής Piazza di Spagna, (Fontana della Barcaccia του Bernini), κι ας γεμίσει με αναμνήσεις τής δραχμής.
Γι αυτό σάς λέω, ας μείνει ανάμνηση στά νερά τής Fontana dei Trevi, η Δραχμή, με τήν ευχή πού πετώντας τη εκεί, να επιστρέψω. !
Η επιστροφή στή Ρώμη , πετώντας πάνω απ’τα σύννεφα, με την Olympic, ελπίζω να μήν έχει αεροσυνοδό τη δραχμή, απο βραδύς την Κυριακή !!!
Verso le otto, ανέβηκα στό bus 71, από την πλατεία San Silvestro, αφήνοντας ελεύθερες τίς στράτες καί τις πιάτσες , πού μ’ έφεραν εκεί, «μέσα στους δρόμους που μ’ έδεσαν για πάντα, μαζί με τα σοκάκια, μαζί με τα λιμάνια», όπου ‘όλοι οι δρόμοι οδηγούν στή Ρώμη’ .
Δύο χρόνια μετά αγκάλιαζα τα σχέδια ώς studente di Architettura, πλέον, στο ιστορικό κτίριο «Antonio Gramsi», απελευθερωμένος από τα ολοκληρώματα.
Περνώντας τα ‘λεγόμενα’ καλύτερα μας χρόνια, τα φοιτητικά, στη Ρώμη, μιά Ευρωπαϊκή πόλη , επέστρεψα στην πόλη με τα παράξενα δικά της σοκάκια, τ’ Αρτινά, με μια ευχή.
Νέοι φοιτητές καί φοιτήτριες, με όποιο Νόμισμα κι αν κάνετε την ευχή τής επιστροφής σας… Arrivederci a Roma !!!
Σημ. Ότι καλό έχει αυτή η πόλη, απόλαυσε το σήμερα, το αύριο ας περιμένει!
*Nikos Fakitsas Architetto Del’Universita degli Studi di Roma
*Το κείμενο δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο 2015- Σήμερα έχουν την ευκαιρία, με τα τόσα Συντριβάνια στην Πόλη Άρτα, να τα γεμίσουν νομίσματα με ευχές.