Δεν Υπάρχουν Άλλες Αντοχές

Γράφει :
ο Νίκος Σόκολος

Μπορεί ένας στους δύο πολίτες να δηλώνει, ότι δεν θα πάει φέτος διακοπές, λόγω ακρίβειας, και οικονομικών δυσκολιών, αλλά και αυτοί που πήγαν, με το που θα γυρίσουν στο σπίτι, τους περιμένει, μια σειρά από πάγια έξοδα, που πρέπει να πληρώνονται τακτικά και συνεχόμενα, μια και στις δυσκολίες ανταπόκρισης, της πληρωμής έκτακτων οικονομικών αναγκών, την αδυναμία κάλυψης διαφόρων εξόδων, έρχονται να προστεθούν.

Α. η υπερφορολόγηση, η οποία μεγιστοποιείται στην μεσαία τάξη, ενώ συνεχίζει να είναι πιεστικό πρόβλημα, για την κοινωνία και την οικονομία.

Β. η συνεχιζόμενη ακρίβεια, και η αύξηση των τιμών.

Γ. η αντιμετώπιση του αυξημένου ενεργειακού κόστους, και η καταναλωτική συμπεριφορά.

Δ. τις κλιμακωτές αυξήσεις στα τιμολόγια νερού.

Ε. η αναμενόμενη κλιμάκωση των πολεμικών συγκρούσεων στην Μέση Ανατολή, είναι δυνατό να επηρεάσει, ακόμα πιο πολύ τις τιμές στο πετρέλαιο, στις μεταφορές, στα βιομηχανικά προϊόντα, αλλά και στα τρόφιμα.
Σύμφωνα με τα παραπάνω οι αντοχές του Έλληνα πολίτη, δεν είναι απεριόριστες, μια και εξαντλούνται στον περιορισμό της αγοραστικής του δύναμης, στις οικονομικές υποχρεώσεις του απέναντι στο κράτος, στις λανθασμένες νοοτροπίες του δημόσιου τομέα, ότι ο Έλληνας πολίτης, μετά από την μακροχρόνια οικονομική κρίση, και τα μνημόνια, έχει ακόμα χρήματα, και μπορεί να πληρώσει πρόσθετες οικονομικές επιβαρύνσεις, τις οποίες ουδέποτε ήταν υπαίτιος, για την οικονομική του προσαρμογή, στις μακροχρόνιες πολιτικές συνέπειες της κρίσης, και των εφαρμοζομένων πολιτικών της λιτότητας.

Επιπλέον διαπιστώνουμε, ότι οι σημαντικές αυτές ανακατατάξεις στην οικονομία της χώρας, και στην οικονομική ζωή των πολιτών, λειτούργησαν ως ανασταλτικός παράγοντας στην υλική και κοινωνική στέρηση των πολιτών, στις ίδιες τις συνθήκες διαβίωσης τους.

Ειδικά όταν επιβαρύνονται, με πρόσθετα οικονομικά έξοδα, με μεγαλύτερες απώλειες του εισοδήματος τους, με μη ελεγχόμενα εκρηκτικά γεγονότα, και καταστάσεις που φέρνουν το χάος και το πανικό.

Γιατί κάθε χρόνο, αυτή η οδυνηρή φάση αποδείχτηκε πιο πολύ σκληρή, όταν έρχεσαι από τις διακοπές, και πρέπει να πληρώσεις τα πάγια και πρόσθετα έξοδα, τα οποία επηρεάζουν την καθημερινότητα σου, αλλά και την εμπιστοσύνη σου σε ένα κράτος, που πολλά υπόσχεται και τίποτα δεν υλοποιεί.

Επιπλέον κοντά σε αυτή την φάση, συμπληρώνουμε μια άλλη φάση, την φάση των γενικευμένων κρίσεων, όταν περιμένουμε την κανονικότητα, και αυτή δεν πρόκειται να έρθει, ενώ υπάρχει έλλειψη πραγματικής ευελιξίας σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις, τους εργασιακούς ρόλους, και της αύξησης των ημερών της εργασίας.

Οι κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν τις διακοπές μας η όχι, είναι αυτοί, μήπως υπάρχουν και άλλοι που μπορείτε να προσθέσετε, για να περιορίσουμε τα ξεσπάσματα της οργής, του θυμού και του πανικού , που προκαλούν οι αυξημένες οικονομικές απαιτήσεις του κράτους, και οι κρίσεις στην ελληνική οικονομία, από την περίοδο των οικονομικών επιβαρύνσεων, και του τρόπου διαβίωσης των πολιτών ;