Περιμένοντας τους βαρβάρους ή περιμένοντας τον Γκοντό;

Γιατί έπεσε στο στράτευμα μια τέτοια απραξία; / Τί κάθοντ’ οι Αριστεροί και δεν πολυλογούνε; / Απ’ τους βαρβάρους του ΠΑΣΟΚ ψάχνουνε σωτηρία; / Γιατί οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους; Γιατί οι βάρβαροι θαρθούν Οκτώβριο. Κι αυτοί βαριούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί τον αρχηγό τους. / Μάλιστα ετοίμασε για να τον δώσει μια περγαμηνή. / Εκεί τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα..

Είδα ένα όνειρο θερινής νυκτός, πως η προαγωγή μας σε Banana republic κινητοποίησε σφόδρα τους ηγέτες της Αντιπολίτευσης.
Προχώρησαν, λέει, σε πυρετώδεις πρωτοβουλίες επικαλούμενοι κατά σειρά: Κάσο, Τέμπη, υποκλοπές, πόθεν έσχες, Άρειο Πάγο, επιταγές Predator στο «Πρώτο Θέμα», χειραγώγηση της Αστυνομίας από την Mafia, συνεχιζόμενες διεθνείς καταδίκες π.χ. Καραιβάζ, συστηματική διάλυση ΕΣΥ, εκποίηση δημόσιας περιουσίας με όρους Attica Bank κά.
Αρχικά, λέει, εξέτασαν οι ηγέτες τα περιθώρια θεσμικών παρεμβάσεων στην Ορμπανία της Μεσογείου. Κάπου μεταξύ των σεπτών φυσιογνωμιών Σακελλαροπούλου, Τασούλα, Αδειλίνη, Καραμήτσου, Τζιτζικώστα κ.ο.κ. διαπίστωσαν ότι τα περιθώρια τούτα είναι πολύ στενά. Ανέκραξαν τότε, ομοφώνως, το ανδρεΐκό: «ΚΑΝΕΝΑΣ ΘΕΣΜΟΣ, ΜΟΝΟΝ Ο ΛΑΟΣ!»
Πρακτική συνέπεια αυτού, ήταν το να θέσουν επί τάπητος το θέμα της πολιτικής εξουσίας, χωρίς πολλά-πολλά. Όταν επικρέμανται στην χώρα απειλές μη αναστρέψιμων καταστροφών, τότε μοναδική ελπίδα είναι η αφύπνιση του λαού της, που βρίσκεται σε δεκαετή μνημονιακή χαύνωση. Κάπου εκεί αντί για τον λαό, ξύπνησα εγώ κι αναρωτήθηκα:
Μπορεί να αφήσει άραγε ο Κασελάκης την αμεριμνησία Μυκόνου, Ύδρας και Σπετσών και την αντιπολίτευση με ατάκες;
Μπορεί να αφήσει ο Ανδρουλάκης τον μικρομεγαλισμό ότι εκπροσωπεί (Χ4), το 48% του ‘81;
Θα πάψει ο Δούκας να παριστάνει τον Ναπολέοντα τσέπης;
Ο Χαρίτσης θα πάψει να νοσταλγεί τα καλύτερα τους χρόνια;
Ζωή, Πολάκης, Βαρουφάκης, Κόκκαλης θα σταματήσουν να θέλουν από μια μπάλα μόνοι τους;
Στα καθωσπρέπει τραπέζια, πολιτικά και μη, οι συνδαιτημόνες είναι μεν περισσότεροι από τον αριθμό των Μοιρών, είναι δε λιγότεροι από τον αριθμό των Μουσών. Το πολύ-πολύ λοιπόν να φωνάξουν κι έναν απο τους συνταξιούχους, για να τους κρατήσει διαδικασία …

Ξαναβυθίστηκα στας αγκάλας του Μορφέως και το όνειρο συνεχίστηκε:
Δεκαπενταύγουστο, λέει, και τους φώτισε η Παναγιά! Μαζευτήκαν γύρω από την πισίνα Κασσελάκη και φτιάξαν νέα Φιλική εταιρεία. Την ονόμασαν «Δημοκρατική Παράταξη» και κατέθεσαν ο καθένας στο τραπέζι της ό,τι διέθετε. Διαδικασίες, όργανα, προηγούμενες εξουσιοδοτήσεις, ιεραρχίες, δεσμεύσεις, ταξίματα, μπλεξίματα κλπ Έγιναν όλα δια μιας ιστορία και πολιτικά εκμηδενίστηκαν. Restart!
Ακόμη και με απλή αριθμητική είχαν πια >36% με το Καλημέρα! Δεδομένης δε και της πολιτικής άλγεβρας, το παιγνιδάκι σχόλασε προτού καλά-καλά ξεκινήσει. Οι άλλοι είπαν αμέσως «πάμε γι’ άλλα» και διαλέξανε τον επόμενο. Στην ΔΕΘ θα εμφανιζόταν ο νέος, που θα είχε πάρει το δακτυλίδι από τον ρίψασπι Μητσοτάκη
Αυτή την φορά αφυπνίστηκα για τα καλά. Θαυμάσιο μεν ως θαύμα αλλά δεν θα έπρεπε απο πριν τα καινούργια ‘αφεντικά’ να ξέρουν τι θα κάνουν με Τούρκους, δικαστές ,εκδότες/καναλάρχες και με τα πολλαπλά ανομήματα της απελθούσης συμμορίας; Αλλιώς κλάφτα Χαράλαμπε, χειρότερα κι από το 2015!
Δεδομένου ότι οι ανωτέρω ηγέτες δεν προβλέπεται να μαζευτούν, τουλάχιστον άμεσα, περί την ολυμπιακών διαστάσεων πισίνα, ίσως μπουν στον κόπο εν είδει προσομοίωσης να μας διευκρινίσουν τι θα μας συνέβαινε στους τέσσερις αυτούς τομείς, αν και εφόσον…
Τάκης Λιδωρικιώτης, 5 Αυγ. 2024 /Tvxs.gr