της Παναγιώτας Π. Λάμπρη,
πεζογράφου – ποιήτριας
Πριν κάποια χρόνια είχε δημοσιευτεί άρθρο μου στην εφημερίδα «Αμβρακία» με τον τίτλο «Ελληνικά και Eurovision» ( https://users.sch.gr/panlampri/arthr19.html ), στο οποίο εξέφραζα απόψεις σχετικά με την αναγκαιότητα χρήσης της ελληνικής γλώσσας στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού (Eurovision), θυμίζοντας εδώ πως τότε, δηλαδή το 2010, η ελληνική συμμετοχή με τραγούδι, γραμμένο στα ελληνικά, πήρε την όγδοη θέση.
Και φτάσαμε στο 2025, που η συμμετοχή μας, με ωραίο τραγούδι, υπέροχη, θεϊκή φωνή και ξεχωριστή συνολική σκηνική παρουσίαση, κατέκτησε την έκτη θέση, ενώ η καρδιά πολλών από μας παλλόταν από ποικίλα συναισθήματα. Βέβαια, εδώ και καιρό οι εντόπιες Κασσάνδρες, μεμψίμοιρες και μικρόψυχες, δεν έβρισκαν ούτε ένα θετικό σχόλιο γι’ αυτή την εθνική αποστολή, ενώ η εκλεκτή Κλαυδία δέχθηκε απαράδεκτη λεκτική και ψυχολογική κακοποίηση (bullying).
Και τούτα, διότι το επιλεγέν τραγούδι «δεν ήταν για τη Eurovision!» ή «λόγω της γλώσσας δεν θα το καταλάβαιναν, για να το εκτιμήσουν και επομένως να το ψηφίσουν!» ή «δεν μπορείς να κερδίσεις έναν διαγωνισμό σαν κι αυτόν, προβάλλοντας τα εθνικά σου τραύματα!» και άλλα πολλά. Από την κακεντρέχειά τους δεν γλίτωσαν όσοι υπερασπίζονταν το θέμα, αλλά και προσωπικότητες, όπως η Νάνα Μούσχουρη και η Μαρίζα Κοχ, οι οποίες μίλησαν με θετικά λόγια για την Κλαυδία και το τραγούδι της, δέχθηκαν τη μήνη τους! Τόση έκπτωση!
Το τραγούδι κατηγορήθηκε ακόμα πως εκφράζει πατριωτικά αισθήματα, πως το έκαναν σημαία τους οι ακροδεξιοί και πάει λέγοντας, λες και το να τραγουδάς για θέματα που αφορούν στην πατρίδα σου και να τα προβάλεις σε κάνουν άτομο που δεν αντιλαμβάνεσαι το πολιτικώς ορθό και σε κατατάσσουν αναγκαστικά κάπου! Λησμονώντας, θαρρώ, την αρχαία ρήση (Πλάτων, Κρίτων 51a), «μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾿ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι», δηλαδή, από τη μητέρα και από τον πατέρα κι απ’ όλους τους άλλους προγόνους το πιο πολύτιμο, το πιο σεβαστό, το πιο ιερό, το ανώτερο αγαθό είναι η Πατρίδα, σύμφωνα με την κρίση των θεών και των γνωστικών ανθρώπων!
Αλλά ας πάμε σ’ αυτό που τελικά απολαύσαμε στους δέκτες μας. Είδαμε μια αυθεντική και ταλαντούχα νέα γυναίκα, μια δωρική μορφή, η οποία μας καθήλωσε με τη φωνή και το ήθος που εξέπεμπε τραγουδώντας την «Αστερομάτα» της, ένα τραγούδι που μιλάει για τον ξεριζωμό με σεβασμό, ψυχική δύναμη και ακοίμητη, γενεσιουργό μνήμη, γραμμένο στη μητρική μας γλώσσα. Τη γλώσσα που, όπως σημείωσε ο ποιητής μας, Οδυσσέας Ελύτης, στην εκδήλωση για την παραλαβή του Νόμπελ Λογοτεχνίας, «κουβαλάει την ψυχή του λαού μας κι όλη του την ιστορία και όλη του την ευγένεια»!
Επίσης, η πρόσφατη παρουσία της χώρας μας στη Eurovision απέδειξε πως, όταν συναντιούνται η εξαιρετική φωνή, το καλό τραγούδι, η θαυμάσια σκηνική παρουσίαση και η παράδοση σε εκφάνσεις της και με ό,τι σηματοδοτεί, το αποτέλεσμα είναι πάντα αξιοπρεπές.
Συμπερασματικά, η φετινή συμμετοχή της χώρας μας στον εν λόγω διαγωνισμό υπενθύμισε πως οφείλουμε να μετέχουμε σ’ αυτόν, αναδεικνύοντας τη μακραίωνη ιστορία και τον ιδιαίτερης σημασίας πολιτισμό μας με σοβαρότητα, σεβασμό και ήθος! Το σημείωσε με τον τρόπο της, πριν την επίσημη τελετή του διαγωνισμού, και η σπουδαία τραγουδίστρια, Μαρίζα Κοχ: «Είναι η πρώτη φορά, που μετά από 50 χρόνια μιλάω για τη Eurovision, διότι είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη, γιατί το τραγούδι αυτό που θα τραγουδήσει η Κλαυδία, είναι αυτό που στην κυριολεξία μας εκπροσωπεί. Μιλάει για προβληματισμούς και για το πόσο έχουμε αυτή τη συνείδηση που πιστεύω ότι έχουμε.»
