Γράφει η : Λεύκη Σαραντινού
Είναι αλήθεια ότι ο, πολυγραφότατος μέχρι τώρα, συγγραφέας Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, έχει συνηθίσει το αναγνωστικό κοινό του στα ιστορικού τύπου πονήματα, είτε αυτά είναι αμιγώς ιστορικά, είτε μυθιστορήματα. Όπως όμως, κάθε συγγραφέας αποτολμά να κάνει κάτι το διαφορετικό συγγραφικά σε κάποια στιγμή της ζωής του, έτσι και ο Ιντζέμπελης αποφασίζει τώρα με τη μικρή του μυθιστορηματική νουβέλα «Το κρυφό τετράδιο» να κάνει τη διαφορά. Πρόκειται κατά βάση για μία αστυνομική νουβέλα μυστηρίου, χρωματισμένη με αδρές πινελιές θρίλερ και αστυνομικού νουάρ με υπόθεση που εκτυλίσσεται εξολοκλήρου στη σύγχρονη εποχή.
Ένας ένοπλος εισβάλλει σε ένα σχολείο, τα παιδιά, όμως, ατυχώς για εκείνον, έχουν πάει εκδρομή μαζί με τους δασκάλους τους και απουσιάζουν από τον σχολικό χώρο. Μόνο δύο έχουν μείνει πίσω: ο Αναστάσης, ο μοναχικός δάσκαλος και ο διευθυντής. Ο πρώτος θα είναι αυτός που θα συναντηθεί, δίχως να το επιδιώξει, με την κάννη του όπλου του οργισμένου Περικλή… Ποια είναι η αιτία που ώθησε τον Περικλή στο να διαπράξει την έκνομη αυτή ενέργεια; Τι ζητά και από ποιον; Και ποια θα είναι η κατάληξη της τραγικής αυτής ιστορίας;
Ο Ιντζέμπελης μας ξεδιπλώνει καρέ καρέ την εξέλιξη της παράνομης αυτής ενέργειας του Περικλή. Ταυτόχρονα, όμως, εκτός από τη γραμμική προς τα εμπρός εξέλιξη της εισβολής που μας αφηγείται, γυρνάει το ρολόι προς τα πίσω και εξετάζει τη ζωή του Περικλή και του περίγυρού του προκειμένου να καταδείξει στους αναγνώστες του το ψυχολογικό υπόβαθρο του δράστη και τις αιτίες που τον ώθησαν στην τρομοκρατική αυτή ενέργεια. Διότι, τελικά, τίποτε δεν συμβαίνει άνευ αιτιών και κανένας δράστης έκνομης ενέργειας δεν υπάρχει που να μην κουβαλάει πίσω του ένα πονεμένο παρελθόν…
Ακόμη κι αν κάποιος μπορεί να θεωρήσει, ίσως, ότι η εν λόγω ιστορία δεν έχει κάτι το αξιοπρόσεκτο, εντούτοις ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας τη χειρίζεται αφηγηματικά, καθώς και τα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιεί για να την εξελίξει, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος. Και ακριβώς σε αυτήν την αφηγηματική τεχνική κρύβεται όλη η ομορφιά της νουβέλας, κάτι που μας δείχνει ότι ο συγκεκριμένος συγγραφέας είναι άριστος χειριστής του λόγου και κατέχει καλά την τέχνη της μυθοπλασίας. Επιπλέον, ο Ιντζέμπελης κατορθώνει να διατηρήσει αμείωτη την περιέργεια και την αγωνία του αναγνώστη για την εξέλιξη της υπόθεσης, κάτι το οποίο είναι, επίσης εξαιρετικά σημαντικό για οποιοδήποτε ανάγνωσμα άπτεται της μυθοπλασίας και ξεφεύγει από τη σφαίρα του δοκιμίου. Με άλλα λόγια, ακόμα κι αν τείνουμε πολλές φορές να το ξεχνάμε, εν τέλει, είναι εξαιρετικά σημαντικό να θέλει ο αναγνώστης να δει τι γίνεται παρακάτω στο βιβλίο και να κρατιέται έτσι αμείωτο το ενδιαφέρον του.
Το παρελθόν του Περικλή μας το εξιστορεί ο συγγραφέας ως εξωτερικός αφηγητής, αλλά και δια μέσου ενός κρυφού τετραδίου στο οποίο ο ίδιος ο δράστης κατέγραφε τις σκέψεις του και την πορεία της ζωής του. Αυτό παρουσιάζεται εμβόλιμα στο κείμενο, σαν ημερολογιακή καταγραφή σε πρώτο ενικό πρόσωπο και φωτίζει τις σκοτεινές πτυχές του παρελθόντος του Περικλή. Συν τοις άλλοις, ο Ιντζέμπελης δεν διστάζει να αφιερώσει χώρο στο βιβλίο του για τα πρόσωπα που έχουν σημαντικό ρόλο στη ζωή του, προκειμένου να ολοκληρώσει την ενδελεχή ανασκόπηση των αιτιών της δράσης του Περικλή.
Το πόνημα εντάσσεται αφηγηματικά στη σφαίρα του ρεαλισμού και ο λόγος του συγγραφέα είναι μεστός και περιεκτικός, με προσεκτική επιλογή των λέξεων που χρησιμοποιεί. Συγχρόνως, ο συγγραφέας δεν αποφεύγει εντελώς τις εμπνευσμένες από τον προσωπικό του βίο αναφορές, -ο ίδιος υπήρξε δάσκαλος επί τριακονταετία-και αφετέρου στο Μόναχο,-στο οποίο έζησε σε κάποια στιγμή της ζωής του.
Η αφήγηση, επομένως, εξελίσσεται σε μικρά σύντομα κεφάλαια που εναλλάσσουν το αγωνιώδες παρόν της εισβολής με την αφήγηση για το παρελθόν του δράστη. Στο τέλος του βιβλίου, όπου παρατίθεται και η λύση του δράματος, ενώ και άλλα πρόσωπα προστίθενται στον αφηγηματικό καμβά, πρόσωπα που θα αποτελέσουν το κλειδί για τον τερματισμό της υπόθεσης.
Μικρό, αγωνιώδες και ευκολοδιάβαστο, «Το κρυφό τετράδιο» θα μας εντυπωσιάσει πρωτίστως ως ιδέα και ως σύλληψη, αλλά και για την ευφάνταστη και ιδιαίτερη δομή του και τον άριστο χειρισμό του λόγου από έναν έμπειρο συγγραφέα.
Literature.gr