Μια ηπειρώτισσα ποιήτρια, Πηνελόπη Τριάντου

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου

Είχα την ευτυχή συγκυρία να τη συναντήσω μετά από πολλές δεκαετίες, αγαπημένη συμμαθήτρια και συμφοιτήτρια και να την ανα-καλύψω εκ νέου, γιατί ζώντας ξέχωρα και μακριά εξελισσόμαστε και πάντοτε δημιουργούμε κάτι νέο αλλά όχι ξένο. Αρχίσαμε μια επανα-γνωριμία με την Πηνελόπη Τριάντου.

Ποιά είναι η Πηνελόπη Τριάντου;

Καλημέρα! Θα αρχίσω με τις ιδιότητες. Μητέρα ενός σχεδόν οχτάχρονου αγοριού και σύζυγος. Κόρη δύο σπουδαίων γονιών και τυχερή αδερφή. Σπούδασα Ψυχολογία και μετεκπεδεύτηκα στη Φιλοσοφία.
Η τελευταία με κέρδισε για πάντα. Δεν υπάρχει ώρα που να μην την διάγω έτσι. Έχω φτιάξει, μαζί με ανθρώπους που επίσης την αγαπούν, μια φιλοσοφική ομάδα στην Ερμούπολη της Σύρου, όπου κατοικώ και εργάζομαι τα τελευταία επτά χρόνια.
Είμαι Φιλόλογος, δουλειά που αγαπώ και δεν αλλάζω με τίποτα. Με εξελίσσει καθημερινά, κρατώντας με στον ρου της Ιστορίας.

Πώς; Η επαφή με τα παιδιά και την ελληνική γλώσσα. Το λέει και ο Ποιητής: “Δεν έχω άλλο στο νου μου πάρεξ Ελευθερία και Γλώσσα.”
Σε συνεχή τριβή και με τα δύο λοιπόν, είτε στην τάξη είτε έξω από αυτή. Διότι πάντα έγραφα. Από όταν με θυμάμαι. Πριν λίγα χρόνια άρχισα να δημοσιεύω κάποια από τα ποιήματα και τα πεζά μου σε συλλογές : “23 και 1 ποιητές”, εκδόσεις Ακρωτήρι – “Συγγραφείς εξ Αγχιστείας” εκδόσεις Ars Libri – “Οι κήποι των Κρεμασμένων” εκδόσεις Ars Nocturna.
Αλλά η Συλλογή για την οποία είμαι πραγματικά περήφανη είναι τα “Λογο-τεχνήματα”, εκδόσεις Ars Libri, διηγήματα μαθητριών μου και μαθητών μετά από ασκήσεις δημιουργικής γραφής που κάναμε στην τάξη. Την ονειρεύτηκα, το χαρήκαμε πολύ και, όταν εκδόθηκε – και πρέπει να πω εδώ ότι ήταν πρώτη φορά που παιδιά εξέδωσαν το έργο τους στο πανελλήνιο – ένιωσα σπουδαία.

Πριν ένα χρόνο, έφτιαξα τον προσωπικό μου ιστότοπο https://photopoetry.webnode.com/
και
μια σελίδα στο Facebook, https://www.facebook.com/PhotoPoetry-564159440754761/ όπου και αναρτώ τα ποιήματά μου, για την ακρίβεια εκεί τα ΦωτοΠοιήματα.
Τώρα ετοιμάζω μια προσωπική συλλογή διηγημάτων και μια ποιητική.

Τι σημαίνει ποίηση και τι ΦωτοΠοίηση;

Τι είναι η Ποίηση; Μπορώ να μιλώ για ώρες. Η ποίηση σε γδύνει από τις ιδιότητες. Σε αφήνει ατόφια. Όταν σε “κατοικεί”, σε στέλνει στον πυρήνα. Σε κείνο το υλικό μέσα σου από το οποίο είναι φτιαγμένο το ίδιο το σύμπαν. Είμαστε αστερόσκονη, κυριολεκτικά υπολείμματα των άστρων. Έχουμε μέσα μας πολύ αρχαίο υλικό συμμεμιγμένο με νέο.
Η ποίηση είναι το μέσον της επι-στροφής μας στον πυρήνα, μια συμβολική πορεία ή χορός προς και από την πρώτη αφαιρετική εκδοχή του ελεύθερου όντος.

Είναι δύσκολο να την ορίσεις όμως. Προσπάθησαν πολλοί πριν από μένα. Αν πρέπει, θα διαλέξω κάτι που, από όταν το διάβασα, δεν έχει φύγει από το μυαλό και την καρδιά μου. Έλεγε ο Πλάτωνας: “Ο δρόμος από το Μη Είναι στο Είναι”. Κι εγώ το καταλαβαίνω αυτό ως εξής: η αναπόδραστη πορεία της δημιουργίας, η ανάμνηση του φεγγοβόλου υλικού που έρχεται εξαίφνης και απο-καλύπτει την ουσία μας μέσα στο φαίνεσθαι. Γι’ αυτό είναι πυκνότητα και εικόνα.

Και ως εικόνα μπορεί να συν-τονιστεί με μια φωτογραφία. Η ΦωτοΠοίηση, για μένα, είναι ακριβώς αυτό.: ο συγκερασμός τους, ο χορός της μιας τέχνης με την άλλη. Βλέπω μια φωτογραφία ενός σπουδαίου καλλιτέχνη και άλλοτε οι λέξεις έρχονται αυτόματα να απο-καλύψουν μια ένταση που είναι εκεί και ζητά να απο-καλυφθεί, άλλοτε περνώ ώρα ανάμεσα στις φωτοσκιάσεις, ένας περίπατος στις αντιθέσεις και την ποιητική τους, πριν νιώσω αυτό το “ήγγικεν γάρ” του Λόγου.
Η ποίηση γίνεται ανάμεσα στα άλλα οπτικός πειραματισμός και η φωτογραφία παράγει μαζί της νέες οπτικές προκλήσεις. Τα απεικονιζόμενα αντι-κείμενα αποκτούν μια υπο-κειμενική διάσταση με τον παλμό της λέξης. Μια νέα οπτική γωνία γεννιέται.

Πήρες τη δεύτερη διάκριση στον 1ο Ετήσιο Ποιητικό Διαγωνισμό «Ανδρέας Εμπειρίκος». Τι σημαίνει αυτό ακριβώς για σένα;

Ήταν μια σημαντική και ωραία στιγμή. Έλαβα μέρος στον διαγωνισμό, που είχε αυστηρές προδιαγραφές, νιώθοντας μια ιδιαίτερη συγκίνηση. Γιατί; Καταρχάς και μόνο το όνομα του διαγωνισμού ήταν για μένα ιερό. Θεωρώ τον Εμπειρίκο έναν από τους σημαντικότερους ποιητές μας και την συλλογή του “Ενδοχώρα” ορόσημο στην σύγχρονη ποίηση.
“Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες. Όταν τ’ ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει. Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.”

Κάπως έτσι έγινε. Έκλεισα τα μάτια μου και έγραψα. Πάλεψα με τις λέξεις, δημιούργησα μία νέα και τις έστειλα. Η επιτροπή ήταν η Υπερρεαλιστική Ομάδα Θεσσαλονίκης και ο εξαίρετος ποιητής Τόλης Νικηφόρου. Θεώρησα την διάκριση τιμή. Η δράση τους στον χώρο της Πώς «περπατάς» στην ποίηση και πώς στην ζωή σήμερα; Όπως ακριβώς το είπες Κατερίνα! Δεν θα μπορούσες να το θέσεις καλύτερα! “Περίπατος”, αριστοτελικός φυσικά, άλλοτε εωθινός και άλλοτε το δείλι. “Σήμερα” είναι η άλλη σημαντική για μένα λέξη. Και για την ποίηση και για την ζωή, η στάση μου φλερτάρει με το Da-sein του Heidegger. Στην γερμανική γλώσσα σημαίνει «ύπαρξη», ο Heidegger όμως την επανασηματοδότησε. Στα ελληνικά μεταφράζεται «ώδε-είναι» ή «εδώ-είναι». Πρόκειται για την εμπειρία της ύπαρξης ως ένα σαρκωμένο γίγνεσθαι: να βρίσκεσαι εν-τω-κόσμω, να είσαι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον κόσμο. Εδώ, τώρα, μέσα σε αυτό που συμβαίνει.

Να το ζεις με ένταση και ελευθερία. Αυθεντικά. Τι σημαίνει αυτό; Να πορεύεσαι, να “περπατάς” υπερβαίνοντας τον εξωτερικό καθορισμό, στο μέτρο που μπορείς να τον μεταποιείς σε ενέργεια, να αλλάζεις την παθητική αποδοχή των κοινωνικών καταναγκασμών σε ελευθερία και δημιουργία. Το προσπαθώ καθημερινά. Όπου κι αν βρίσκομαι, στο σπίτι στην δουλειά, στον κόσμο. Σε ευχαριστώ θερμά για την ωραία μας κουβέντα.ποίησης, και της λογοτεχνίας γενικότερα, είναι σπουδαία.