Clémence Michallon: συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

Η ΚλεμάνςΜισαλόν γεννήθηκε και μεγάλωσε κοντά στο Παρίσι. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, πήρε μάστερ στη δημοσιογραφία από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια και άρχισε να εργάζεται ως πολιτιστική συντάκτρια στην εφημερίδα The Independent τo 2018. Εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη το 2014 και πήρε την αμερικανική υπηκοότητα το 2022. Τώρα μοιράζει τον χρόνο της μεταξύ Νέας Υόρκης και Ράινμπεκ με τον σύζυγό της και τη σκυλίτσα τους, Κλοντίν. Λατρεύει την αστυνομική λογοτεχνία από την εφηβεία της, οπότε έκλεβε τα αστυνομικά μυθιστορήματα που αγόραζε η μητέρα της. Το θρίλερ Η ήσυχη ένοικος είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, σε μετάφραση της Γωγώς Αρβανίτη, και μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη.

Με ποιον τρόπο ετοιμάζεστε για τη συγγραφή ενός βιβλίου; Ακολουθείτε κάποια συγκεκριμένα βήματα;
Δεν είμαι γενικά τύπος που κάνει λεπτομερείς σχεδιασμούς. Συνήθως αυτό που συμβαίνει είναι ότι παθιάζομαι με ένα συγκεκριμένο θέμα, όπως λόγου χάρη οι κατά συρροή δολοφόνοι, και μια μέρα απλώς πιάνω τον εαυτό μου να χρησιμοποιεί αυτή τη γνώση στη συγγραφή. Όταν μου έρχεται η ιδέα για ένα μυθιστόρημα, την αφήνω να επωαστεί για μερικούς μήνες. Έτσι, παίρνω μια γεύση για το πώς θα είναι η ιστορία μου και ποιοι θα είναι οι χαρακτήρες.

Μέχρι ν’ αρχίσω τη συγγραφή, γνωρίζω πώς θα ξεκινήσει η ιστορία και πώς θα τελειώσει και έχω κάποιες ιδέες για ορισμένα πράγματα που θα συμβούν στη μέση. Όλα τα άλλα τα βρίσκω κατά τη διάρκεια της συγγραφής.
Ποιο ήταν το κίνητρο για να γράψετε το θρίλερ Η ήσυχη ένοικος;
Άρχισα να το δουλεύω τον Απρίλιο του 2020, σε μια περίεργη και οξυμμένη περίοδο. Ζούσα σε ένα σπίτι λίγο έξω από την πόλη με τον σύζυγό μου και τους γονείς του. Γνωρίζαμε τη δουλειά του καθενός σε αυτή τη μικρή κοινότητα, αλλά ξαφνικά μπορέσαμε να δούμε την πραγματική καθημερινότητα του καθενός. Ήταν φανταστικό.

Πώς επιλέξατε το σενάριο που αποτέλεσε τη βάση του μυθιστορήματος;
Άρχισα να παίζω με κάποια σενάρια στο μυαλό μου. Έτσι, κατέληξα στην ιστορία ενός κατά συρροή δολοφόνου, ο οποίος κρατά αιχμάλωτο ένα θύμα του μέσα στο σπίτι του και ο οποίος, όταν πρέπει να μετακομίσει, βλέπει να ανατρέπεται όλο το σύστημα που έχει χτίσει.

Ο τίτλος Η ήσυχη ένοικος είναι συμβολικός ή δηλώνει κάτι κυριολεκτικά;
Στα αγγλικά [The quiet tenant] νομίζω πως οι περισσότεροι, όπως κι εγώ, υποθέτουν ότι αναφέρεται στο αιχμάλωτο θύμα του μυθιστορήματος. Αλλά θα μπορούσε να αναφέρεται και στον κατά συρροή δολοφόνο, που την κρατάει αιχμάλωτη. Μου αρέσει αυτή η διττή σημασία που παίρνει στα αγγλικά, αλλά δεν είναι εφικτό να διατηρηθεί αυτό σε κάθε γλώσσα.

Στο βιβλίο, ο Έινταν Τόμας είναι αξιαγάπητος και σκληρά εργαζόμενος. Είναι εύκολο να δημιουργήσει καλό κλίμα στην κοινωνία;
Πιστεύω ότι ο Έινταν ξέρει να καλλιεργεί ένα όμορφο κλίμα με τους ανθρώπους γύρω του και νομίζω ότι κάποιες πτυχές της ζωής του κάνουν τους ανθρώπους να είναι ευγενικοί απέναντί του. Από την αρχή του μυθιστορήματος υπήρξε μέλος της κοινότητάς του για πολλά χρόνια και οι πιο πολλοί δε θα μπορούσαν ποτέ να θέσουν υπό αμφισβήτηση τον χαρακτήρα του.

Κρύβει όμως κάποια μυστικά. Τα κρυμμένα μυστικά μπορούν να παραμείνουν κρυφά για χρόνια ή για πάντα;
Είναι μια πτυχή που ήθελα να εξερευνήσω σε αυτό το μυθιστόρημα. Στην αρχή του βιβλίου ο Έινταν έχει αναπτύξει ένα ολόκληρο σύστημα που του επιτρέπει να ξεφεύγει από τα εγκλήματά του, αλλά οι συνήθειές του διαταράσσονται σοβαρά. Θα μπορέσει να αποτρέψει τη συντριβή αυτών των δύο κόσμων; Μήπως θα αποκτήσει υπερβολική αυτοπεποίθηση ή μήπως δε θα καταφέρει να ξεπεράσει κάποιο εμπόδιο;

Απάγει γυναίκες και τις δολοφονεί. Όταν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, πώς αντιδρά ο νόμος;
Αυτό που είχα στο μυαλό μου όταν δούλευα το βιβλίο ήταν το γεγονός ότι τα εγκλήματα που περιγράφονται, τα εγκλήματα ενός κατά συρροή δολοφόνου, είναι στατιστικά σπάνια. Γι’ αυτό θεωρώ ότι έχουν και μεγάλο ενδιαφέρον: έχουν να κάνουν με άκρως ανώμαλες συμπεριφορές. Προσωπικά, βλέπω την αστυνομική λογοτεχνία ως τρόπο με τον οποίο ερχόμαστε κοντά με τα τραύματά μας, είτε προσωπικά είτε κοινωνικά.

Μία από τις γυναίκες είναι η Ρέιτσελ. Γιατί τη συστήνει στην κόρη του;
Από την αρχή ακόμα του μυθιστορήματος, ο Έινταν πρέπει να πάρει μια απόφαση: πρέπει είτε να σκοτώσει τη Ρέιτσελ, τη γυναίκα που κρατούσε φυλακισμένη στην αποθήκη του κήπου του για πέντε χρόνια, ή να την πάρει να ζήσει μαζί του και μαζί με τη δεκατριάχρονη κόρη του, Σεσίλια, στο νέο του σπίτι. Η Ρέιτσελ φυσικά τον παροτρύνει να κάνει το δεύτερο. Το αν αυτή τον χειραγωγεί ώστε να πάρει αυτή την απόφαση ή αν αυτός φτάνει σε αυτή την απόφαση από μόνος του είναι μια ερώτηση που μένει ανοιχτή. Μου αρέσει πολύ να ακούω τους αναγνώστες μου να τη συζητούν.

Η Ρέιτσελ προσπαθεί να πλησιάσει τη Σεσίλια. Είναι εφικτό κάτι τέτοιο;
Όταν η Σεσίλια και η Ρέιτσελ συναντιούνται, έχουν ήδη μείνει μόνες τους με διαφορετικούς τρόπους η κάθε μία. Η Ρέιτσελ έχει βιώσει την απόλυτη μοναξιά, ζώντας πέντε χρόνια σε μία αποθήκη, και η Σεσίλια έχει βιώσει μια νέα για αυτή μοναξιά, μετά την απώλεια της μητέρας της. Η μία ελκύει την άλλη γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο.

Το τραύμα που έχει η Ρέιτσελ την αναγκάζει να ψάχνει τρόπους να επιβιώσει. Αυτό δε θυμίζει την πάλη του καλού με το κακό;
Για μένα πρόκειται περισσότερο για μια μάχη μεταξύ της Ρέιτσελ και του κόσμου. Για να παλέψει για την επιβίωσή της, πρέπει ακόμα να πιστέψει ότι υπάρχει ακόμα κάτι εκεί έξω που να αξίζει. Πρέπει να πιστέψει ότι υπάρχει ακόμα καλό στον κόσμο παρά τη σκληρότητα που έχει αντιμετωπίσει.

Τι είναι αυτό που γοητεύει την Έμιλι στον Έινταν;
Η Έμιλι είναι ερωτευμένη με τον Έινταν για χρόνια, από την αρχή ακόμα του μυθιστορήματος. Αντιπροσωπεύει όλους τους τρόπους με τους οποίους ο Έινταν έχει καταφέρει να «μαγέψει» την κοινότητα. Η Έμιλι μπορεί να δει μόνο το προσωπείο που ο Έινταν θέλει να παρουσιάσει στον κόσμο: του καλού γείτονα και του στοργικού πατέρα.

Δεν έχει ιδέα για τη διπλή ζωή του και δε θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί ότι είναι ικανός να κάνει τέτοια πράγματα.
Με τρεις κύριους χαρακτήρες χτίζεται μια υπόθεση που γίνεται θρίλερ. Γιατί αρέσουν στους αναγνώστες τα θρίλερ;
Η πρώτη μου επαφή με τα θρίλερ ήταν ως αναγνώστρια και μετά έγινα συγγραφέας. Τα αγαπημένα μου θρίλερ συνδυάζουν όμορφο αφηγηματικό λόγο, συναρπαστικούς χαρακτήρες και φυσικά μια πλοκή που σε κάνει να μην μπορείς να σταματήσεις να γυρνάς τις σελίδες. Τα θρίλερ αποτελούν επίσης ένα μεγάλο ρίσκο για τον αναγνώστη: πολύ συχνά, για να διαβάσεις ένα αστυνομικό μυθιστόρημα πρέπει να σκεφτείς έννοιες όπως η σκληρότητα, η τιμωρία, τα τραύματα, η λύτρωση και πολλά άλλα.

Στο βιβλίο υπάρχει άφθονη αγωνία και μας κόβεται η ανάσα. Είναι αναγκαίο στοιχείο το σασπένς, ώστε να έχουμε μια επιτυχημένη αστυνομική ιστορία;
Σας ευχαριστώ. Ως αναγνώστρια, τα αγαπημένα μου βιβλία είναι αυτά που καταφέρνουν να με εκπλήσσουν και να με αιχμαλωτίζουν. Όταν ξεκίνησα να γράφω θρίλερ, το να δημιουργήσω σασπένς μού ακουγόταν σαν κάτι το τρομακτικό. Μου φαινόταν αδύνατο να το κάνω ή τουλάχιστον είχα πολλές αμφιβολίες αν θα τα κατάφερνα. Αυτό που έμαθα γράφοντας την Ήσυχη ένοικο είναι ότι το σασπένς και η ένταση έρχονται κατευθείαν από τους ίδιους τους χαρακτήρες. Απλώς βάλ’ τους σε μία κατάσταση που κάθε κίνησή τους μετράει. Κάν’ το έτσι ώστε όλη τους η ζωή να κρέμεται από μια κλωστή σε μια συγκεκριμένη στιγμή. Για μένα αυτό είναι πραγματικά μεθυστικό – και από την πλευρά της αναγνώστριας, και από την πλευρά της συγγραφέα.

Πώς νιώθετε όταν οι αναγνώστες/τριες σας εξομολογούνται ότι τους άρεσε το βιβλίο σας;
Είναι η μεγαλύτερη τιμή. Δεν έχω να εκφράσω τίποτε άλλο παρά τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που αφιερώνουν χρόνο για να διαβάσουν όχι μόνο το δικό μου βιβλίο, αλλά βιβλία γενικώς, και που τα δέχονται γενναιόδωρα.

Μετάφραση από τα αγγλικά: Θοδωρής Ιντζέμπελης
diastixo.gr