Υπό του Πρωτοπρεσβυτέρου
Ιωάννου Λάκκα
Θεολόγου, Συντ/χου εκπ/κού
Στην καθημερινή μας ζωή, όπως έχει παρατηρηθεί από νεότερους και παλαιούς εκκλησιαστικούς συγγραφείς, ξεκινάμε τη μέρα μας με το σημείο του Σταυρού. Μ’ αυτό τις εργασίες μας, μ’ αυτό καθόμαστε στο τραπέζι μας για να απολαύσουμε τις δωρεές του Θεού, μ’ αυτό κατακλινόμαστε, και μάλιστα ο Άγιος Αμβρόσιος συμβούλευε να σταυρώνουμε κάθε βράδυ το μέτωπο και την καρδιά μας. Με το Σταυρό-πολύτιμο κόσμημα και φυλακτό-στολίζουμε τα σώματά μας, τα προσκυνητάρια μας, τις εκκλησίες μας και τα ιερά άμφια των κληρικών μας. Ακόμα και ολόκληρες εκκλησίες κατασκευάζουμε με σταυροειδείς ρυθμούς.
Τον χαράζαμε παλαιότερα και επάνω στα εθνικά μας νομίσματα, για να διακηρύξουμε όχι μόνο τη σωστή χρήση του νομίσματος, που πρέπει να γίνεται, αλλά και τον χαρακτήρα του χριστιανικού κράτους μας. Με το σημείο του σταυρού εγκαινιάζουμε τα έργα μας, τα σπίτια μας, τα καταστήματά μας. Παλαιότερα-που οι άνθρωποι ήταν πιο ευσεβείς- στην αρχή των σπουδαίων εγγράφων τους έβαζαν το σημείο του Σταυρού. Σώζονται πολλά προικοσύμφωνα και διαθήκες της εποχής της δουλείας που ως προμετωπίδα είχαν το Σταυρό και τα τέσσαρα τετράγωνα που δημιουργούνται τα γράμματα ΙΣ-ΧΡ-ΝΙ-ΚΑ(Ιησούς Χριστός Νικά). Σε κάθε κίνδυνο, σε κάθε δυσκολία μας και σε κάθε ανάγκη μας το Σταυρό μας κάνουμε και το Χριστό και την Παναγία μητέρα Του επικαλούμαστε. Γι’ αυτό και προσβαλλόμαστε προσωπικά όταν το άγιο αυτό σύμβολο βεβηλώνεται η βλασφημείται.
Από την εποχή των κατακομβών και μέχρι σήμερα, τοποθετούμε πάνω στην τελευταία κατοικία μας τον τίμιο Σταυρό, ως σύμβολο ελπίδας και νίκης κατά της φθοράς του θανάτου. Από τη βυζαντινή εποχή οι Έλληνες – στην Εθνική ζωή- το Σταυρό είχαμε συμπολεμιστή και σύμβολο για την επιβίωσή μας, γιατί είμαστε αντιμέτωποι με εκατομμύρια αλλοθρήσκων επιδρομέων. Γι’ αυτό και οι πατέρες μας από την τρομερή ημέρα της Άλωσης νιώθουν την ανάγκη να περισώσουν και το Σταυρό. Στο περίφημο θρησκευτικό τραγούδι ‘’ σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα επουράνια…’’ ζητούν ν’ άρθουν απ’ τη Δύση για να σώσουν το Σταυρό, το Ευαγγέλιο και την Αγία Τράπεζα τρία καράβια, όχι γιατί, όπως παρατηρήθηκε, ο όγκος τους είναι τόσο μεγάλος και δεν χωράνε σε ένα, αλλά γιατί ‘’σαν σύμβολο με ιερό και Εθνικό βάρος και σημασία, είναι τόσο μεγάλο και βαρύ που καθένα μοναχό του θέλει καράβι ολόκληρο’’:’’ Μόν στείλε λόγο στη Φραγκιά να’ ρθούνε τρία καράβια, τόνα να πάρει το Σταυρό και τ’ άλλο το βαγγέλιο, το τρίτο το καλύτερο την Άγια Τράπεζά μας, μην μας την πάρουν τα σκυλιά και μας την μαγαρίσουν.’’
Σε δύσκολες για το γένος και την θρησκευτική μας ελευθερία, απευθυνόταν η ικεσία στο Χριστό, όπως εκείνη των κρυπτοχριστιανών: ‘’Σκύψε Χριστέ, σκύψε Σταυρέ, σκύψε να σε φιλήσω και με το μαντιλάκι μου το αίμα Σου να σφουγγίσω.’’ Το Σταυρό αποτυπώνουν στις πολεμικές τους σημαίες και οι επαναστάτες του 1821 και αυτόν έχουν προστάτη και προπύργιο. Στην καθημερινή μας πνευματική ζωή και στον αγώνα μας για βελτίωση και σωτηρία καταφεύγουμε στο Σταυρό για να αντλήσουμε παρηγοριά και ενίσχυση. Ιδιαίτερα οι μοναχοί, μαζί με την επίκληση του ονόματος (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) τον Σταυρό έχουν όπλο κατά τις μεθοδείες του διαβόλου.
Ο Σταυρός είναι μυστήριο γεμάτο τραγικότητα, αλλά και γεμάτο φιλανθρωπία και αγάπη. Σήμερα 14 Σεπτεμβρίου η Μητέρα μας Εκκλησία γιορτάζει την παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού επί Κων/νου του Βασιλέως, Υιού Κων/νου του Μεγάλου 350 μ. χ. Αλλά και σε άλλες ημέρες τιμάμε ιδιαίτερα τον Τίμιο Σταυρό όπως: Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως (Γ.’Κυριακή των νηστειών Μ. Τεσσαρακοστής) και την 1η Αυγούστου ‘’η πρόοδος του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού ήτοι η έξοδος αυτού από το ιερό παλάτι στην πόλι’’.
Δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι ‘’ ο Λόγος ο του Σταυρού για τους χαμένους είναι ανοησία, γι’ αυτούς που θέλουν να σωθούν είναι δύναμη θεού’’. –