Sleepy Joe…
Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
Στην αγορά στο Λαύριο
Είμαι μεγάλος με τιράντες και γυαλιά
Κι όλο φοβάμαι το αύριοΠώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα
Και μας κοιτάζουν με ματιά σαν κι αυτά
Όταν ξυπνούν στις δύο ή ώραΖούμε μέσα σ’ ένα όνειρο που τρίζει
Σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας
Μα ο χρόνος ο αληθινός
Σα μικρό παιδί είναι εξόριστος
Μα ο χρόνος ο αληθινός
Είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός
(1979, Άλμπουμ: Η ρεζέρβα, Διονύσης Σαββόπουλος)
Γεια σας συμπολίτες και συμπολίτισσες… για όσους δεν διαβάζουν κείμενα, αλλά αρκούνται μόνο σε τίτλους, θα επισημάνω λίγο τα στοιχεία που έδειξαν τι σκέφτεται η νεολαία της Άρτας για τον τόπο που ζούμε…
Η έρευνα από το «ΒΗΜΑ της Άρτας) αποκαλύπτει ότι η συντριπτική πλειονότητα των νέων (90%) δεν είναι ικανοποιημένη από την καθημερινότητα και τις υποδομές στην πόλη µας. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν επίσης ότι ελάχιστοι από αυτούς επιθυμούν να παραμείνουν στην πόλη µας μετά την αποφοίτησή τους (µόνο 8 στους 100!).
Δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία των εφήβων της περιοχής μας, (92%), μόλις τελειώσουν το Λύκειο, περάσουν δεν περάσουν σε κάποια Σχολή, επιθυμούν να πάνε αλλού… πού; Η έρευνα δεν προχώρησε, αλλά δεν θέλει και πολύ μυαλό να καταλάβει κανείς πως θέλουν να ζήσουν σε πιο μεγάλες πόλεις, με περισσότερες (και καλύτερες) ευκαιρίες…
Οι νέοι μας επιζητούν καλύτερες ευκαιρίες στην ψυχαγωγία (83 στους 100 θεωρούν ότι δεν υπάρχουν αρκετά μέρη ψυχαγωγίας για την ηλικία τους), καλύτερες αγορές (90% δεν είναι καθόλου έως ελάχιστα ευχαριστημένοι και 8% λίγο)…
Το χειρότερο πατριώτες, είναι πως οι προσδοκίες των νέων, για τη βελτίωση της κατάστασης της πόλης µας είναι χαμηλές… µόνο 24% πιστεύουν ότι η κατάσταση στο μέλλον θα βελτιωθεί, ενώ 43% θεωρούν πως θα μείνει ίδια και 33% προβλέπουν ότι θα χειροτερέψει…
.»Να επισημάνω πως η έρευνα μιλά για την «πόλη» και σωστά, αφού η πόλη της Άρτας είναι το μόνο μέρος του νομού, όπου έχουν συγκεντρωθεί το μεγαλύτερο μέρος και των κατοίκων και των δραστηριοτήτων… αν γίνονταν έρευνα για τα χωριά, τα πράγματα θα ήταν απείρως χειρότερα…
Το θέμα όμως είναι για εμάς τους μεγάλους… έχουμε λάβει τα μηνύματα, πως η Άρτα καταρρέει; Και αν τα έχουμε λάβει, μας ενδιαφέρει; Γιατί, άλλο να βλέπεις το παγόβουνο να έρχεται κι άλλο να κάνεις κάνα ελιγμό μπας και γλιτώσεις την «τόκα»….
.»Νομίζω πως απ’ τους πολιτικούς άρξασθαι… διαχρονικά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα, οι πολιτικοί του τόπου μας, δεν έκαναν κάτι που όχι να ανατρέψει την καθοδική πορεία της περιοχής, αλλά τουλάχιστον να την ανακόψει…
Αν σκεφτείς πατριώτη, πως οι νέοι μας, που ζητούν αξιοποίηση του κάστρου της πόλης μας, ενός κάστρου που ενδεχομένως να μην το έχουν δεί ποτέ εκ του σύνεγγυς, αρκεί για να καταλάβεις τις αβελτηρίες της τοπικής πολιτικής σκηνής…
Το γεγονός πως οι νέοι μας επιθυμούν περισσότερα κέντρα ψυχαγωγίας και χώρους διασκέδασης για νέους, περισσότερα μαγαζιά, καταδεικνύει και την υστέρηση της επιχειρηματικότητας στην πόλη μας… ειδικά αυτό φαίνεται από την έλλειψη τουριστικών υποδομών… μεγάλη τουριστική μονάδα μέσα ή δίπλα, στην πόλη, έχει να λειτουργήσει πάνω από 50 χρόνια…
Τέλος, ας δούμε και τις δικές μας ευθύνες, ημών των ιδίων των πολιτών… διότι για να επικαλεσθώ ξανά τον Σαββόπουλο, «φταίνε τα τραγούδια μας, φταίει κι ο λυράρης, μα φταίει κι ο ίδιος ο λαός, γιατί ‘ναι μαραζιάρης»… και η τοπική μας κοινωνία, φευ, κυριαρχείται από ατομισμό και αδιαφορία για το «κοινό καλό»…
Νομίζω πως στην Άρτα, στην πόλη και το νομό, είμαστε πολλοί οι «Sleepy Joe», όπως είναι το παρατσούκλι του Τζον Μπάιντεν… «Νυσταλέο Τζο», τον έλεγαν οι αντίπαλοί του και κυρίως ο Τραμπ… και η κοινωνία μας, παραείναι «νυσταλέα», προσπερνάει πράγματα, δεν διεκδικεί δυναμικά την πρόοδο και την ανάπτυξη του τόπου…
Όλα είναι μια αλυσίδα πατριώτες… νυσταλέα κοινωνία, βραδύποδες πολιτικοί, κοινωνικοί και συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι και πάει λέγοντας… οι νέοι όμως, δεν ικανοποιούνται απ’ τα λίγα… μας ειδοποιούν, πως οσονούπω θα μας κουνούν μαντήλια…
*********ΑΣΤΟΧΙΑ…. Με τι δική του ιδιαίτερη γραφή και την αιχμηρή πένα του, ο Ευάγγελος Σακέλλιος, επεσήμανε ένα γεγονός που συνέβη στην πόλη και εμπεριέχεται σε όλα όσα παραπάνω επισημαίνω, σχετικά με την τοπική μας κοινωνία και τους κοινωνικούς μας ταγούς…
Ο Ευάγγελος, που παρακολούθησε ο ίδιος την ενημερωτική ημερίδα «Υπογεννητικότητα και Υπογονιμότητα στην Σύγχρονη Κοινωνία : Καταγραφές και Προτάσεις», που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του «Σκουφά» και διοργανώθηκε από την Ακαδημαϊκή Εταιρεία Άρτας και τον Σύλλογο «ΣΚΟΥΦΑΣ», κατέγραψε τις αστοχίες της ημερίδας…
Τι επισημαίνει ο Βαγγέλης Σακέλλιος; Πως μια επιστημονική ημερίδα, κατέληξε «promotion» μιας εμπορικής εταιρείας που παρέχει ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας στον ευαίσθητο χώρο της Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής… κι αυτό, όταν ομιλητές και παρόντες, ήταν και έγκριτοι ακαδημαϊκοί και επιστήμονες, που προφανώς μπορεί να μην γνώριζαν την τελική της μορφή…
Θεωρώ πατριώτη, εάν δεν θεωρείς πως περιλαμβάνεσαι στην μεγάλη τοπική συνομοταξία των «Sleepy Joe», να αναζητήσεις το άρθρο του Ευάγγελου, να το διαβάσεις και ενδεχομένως να διαμαρτυρηθείς κι εσύ… μπορεί γενικότερα όλα (;) να οδηγούνται στην ιδιωτικοποίηση, αλλά δεν μπορεί να το δεχόμαστε όλοι (και όλες…).
Γιατί; Μα, επειδή όπως έγραψε ο Βαγγέλης Σακέλλιος, η συγκεκριμένη θεματική προσλαμβάνεται ως οιονεί «απρέπεια»: «Απρέπεια» προς τα έννομο δημόσιο αγαθό της Υγείας, προς το Γενικό Νοσοκομείο Άρτας που καταρρέει , προς τον Ιατρικό κόσμο της Άρτας που, ίσως από ένστικτο ίσως από καχυποψία, δεν αγκάλιασε, ως θα ανέμενε κανείς, μια πράγματι ενδιαφέρουσα και χρήσιμη στους Πολίτες ημερίδα… «Απρέπεια» προς το δημόσιο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, το οποίο δια της Πρυτάνεως του και έγκριτων καθηγητών της Ιατρικής του Σχολής ως ομιλητών, τίμησε την εκδήλωση του Σαββάτου.
.»Λοιπόν; Λοιπόν, πατριώτες, όταν οι αντιστάσεις μιας κοινωνίας αδυνατίζουν, μειώνονται, υποχωρούν, τότε και οι εκπρόσωποι της, οι κοινωνικοί και πολιτικοί ταγοί, θεωρούν πως κινούνται σε μια «κοιμισμένη πολιτεία»… και γίνονται απρόσεχτοι, το λιγότερο… και δεν διαφυλάσσουν «τα τιμαλφή του τόπου μας»…
Όμως οι νέοι ενός τόπου, πλέον, δεν μένουν να αγωνιστούν για να ξυπνήσουν όσους «κοιμούνται», δεν μένουν να παλέψουν για να αλλάξουν τα πράγματα στον τόπο τους… φεύγουν, αναχωρούν για αλλού, αναζητούν άλλη γη κι άλλα μέρη, για καλύτερη τύχη…
Από τον Ν.Α.Σ