Έρχονται τα…στρατιωτικά!
Παλιά, τη δεκαετία του ’80, όταν τα αποτελέσματα στις εκλογές έβγαιναν με το χέρι, υπήρχαν γειτονιές που μπορεί να ανέτρεπαν το αποτέλεσμα… υπήρχε τότε η έκφραση «έρχονται τα στρατιωτικά», που παρέπεμπε στα παλιά χρόνια, όταν ψήφιζε ο στρατός και τα αποτελέσματα έβγαιναν τελευταία, για γνωστούς λόγους…
Τώρα στη εποχή των ταμπλετ, υπάρχουν ακόμη τμήματα στους δήμους της Άρτας, που δεν έχουν ενσωματωθεί οι σταυροί των υποψηφίων στα αποτελέσματα… μου λένε λοιπόν πως υπάρχουν ανακατατάξεις στη σειρά που μπορεί να αλλάξουν και την εκλογή κάποιων υποψήφιων συμβούλων στον Δήμο Αρταίων, ή στην πρωτιά σε άλλους δήμους…
Να πούμε λοιπόν, πως τα αποτελέσματα και οι σταυροί που δημοσιεύουμε είναι από το υπουργείο εσωτερικών, οπότε μόλις έλθουν τα «καθυστερημένα» τότε, αν χρειαστεί θα κάνουμε και τις διορθώσεις…
Βέβαια όσα τυπώθηκαν στο χαρτί, τυπώθηκαν… δεν υπάρχει η πολυτέλεια, να «κατέβουν», όπως έκαναν στον Δήμο Αρταίων, που πήραν και «ανέβασαν» τα πρακτικά από τα εκλογικά τμήματα, έτσι χωρίς καμιά επεξεργασία, με αποτέλεσμα να φαίνονται ονόματα, τηλέφωνα και τα λοιπά… είναι δυνατόν να κάτσει κάποιος και να προσθέτει ένα-ένα τα τμήματα;
Τελικά μετά από διαμαρτυρίες, τα «κατέβασαν», οπότε ούτε γάτα, ούτε ζημιά, που λένε…
****Πάντως μια διαμαρτυρία, είδα στο facebook, από τον φίλο γιατρό, τον Στάθη Μπαρτζώκα, που δεν εκλέχτηκε και δήλωνε χολωμένος… σε όσους του έλεγαν «συγχαρητήρια», απαντούσε μονότονα «δεν εκλέχτηκα»!!!
Κατανοητή η πικρία, αλλά μπροστά στη νίκη του συνδυασμού, νομίζω πως τα υπόλοιπα έπονται… εντάξει και ο γιατρός δίκιο έχει, αλλά, ας μην το κάνουμε και όπως στον ΣΥΡΙΖΑ, που τους έφταιγε ο λαός… φίλε μου γιατρέ, δεν είναι πως οι «ντόπιοι» δεν σε ήθελαν… είναι το σύστημα της σταυροδοσίας τέτοιο, που αν δεν έχεις μηχανισμό, ή αν δεν σε πάρει στην «πλάτη» κάποιος πολιτικός, δεν βγαίνεις σύμβουλος…
Ασφαλώς και ο αγώνας του Στάθη Μπαρτζώκα απέναντι στην απερχόμενη Δημοτική Αρχή, ήταν έντονος και τα λοιπά… οπότε μένει η ικανοποίηση, θέλω να πιστεύω, της μεγάλης εικόνας… επειδή είδα στο facebook, κάποιους και κάποιες να υπερβάλουν σε «ζήτω», να υπενθυμίσω πως Δήμαρχος εκλέχτηκε ο Χριστόφορος Σιαφάκας… και σύμβουλοι εκλέχτηκαν αυτοί που εκλέχτηκαν…
****Ας πούμε, πρώτος σε σταυρούς εκλέχτηκε ο άνθρωπος-φαινόμενο, που λέγεται Χρήστος Γιώτης… ήρθε με μεταγραφή από την παράταξη της Τζένης Ταπραντζη και χωρίς να πεί δημόσια, το οτιδήποτε είτε υπέρ του Σιαφάκα, είτε εναντίον του Τσιρογιάννη, πήρε χίλιους τόσους σταυρούς…
Να επισημάνω δε –γιατρέ μου- πως ο συγκεκριμένος συμπολίτης, έχει εκλεγεί μέχρι τώρα Δημοτικός Σύμβουλος με τρείς διαφορετικές παρατάξεις… εκλέχτηκε με τον Ιωάννη Παπαλέξη, εκλέχτηκε με την Τζένη Ταπραντζή και τώρα εκλέχτηκε με τον Χριστόφορο Σιαφάκα…
Να επισμάνω επίσης πως και ο εκ μεταγραφής Σωτήρης Χρηστούλης, με τον Τσιρογιάννη, ήλθε επίσης πρώτος με πάνω από χίλιους σταυρούς… βεβαια δεν έφτασαν για να δώσει τη νίκη στον Τσιρογιάννη, αλλά η πρωτιά, είναι πρωτιά…
Ασφαλώς και οι δύο θήτευσαν στο μεγάλο σχολείο του ΠΑΣΟΚ, εκεί που μάθαιναν πως θα πείσουν τους ψηφοφόρους και να πάρουν στον σταυρό, είτε είναι υποψήφιος Δήμαρχος ο ΧΙ, είτε ο ΨΙ…
Στον…βραστήρα!
«Καζάνι που βράζει» θυμίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως διαβάζω πατριώτες… οι αλλαγές που επιχειρεί να επιβάλει ο Στέφανος Κασσελάκης στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά και την ανακοίνωση της σκιώδους κυβέρνησης, αλλά και το τελεσίγραφο που έστειλε ο ίδιος στην εσωκομματική αντιπολίτευση, έχουν εγείρει εντονότατες αντιδράσεις.
Το κλίμα στην Κουμουνδούρου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εμφυλιοπολεμικό, καθώς στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης είτε αλληλοκατηγορούνται είτε τα βάζουν με τη νέα ηγεσία, άλλοτε αφήνοντας αιχμές κι άλλοτε «ξεσπαθώνοντας» κατά του Στ. Κασσελάκη.
Μάλιστα το απόγευμα της Τετάρτη «φούντωσε» ο καβγάς ανάμεσα στον Χρήστο Σπίρτζη και τον Πάνο Σκουρλέτη. Ο Σκουρλέτης επέκρινε με δριμύτητα τον Σπίρτζη για την αναφορά που έκανε ο τελευταίος για το ενδεχόμενο να υπάρξει κοινό ψηφοδέλτιο ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Όπως είπε στην ΕΡΤ ο Σκουρλέτης «θα ήθελα να ασκήσω κριτική σε συντρόφους που προσπαθούν να ερμηνεύσουν την εκλογική αποτυχία με εσωτερικούς εχθρούς. Πρόκειται για ελεεινή προπαγάνδα». Λίγες ώρες αργότερα, με μια μακροσκελή ανάρτησή του στο Facebook, ο Χρήστος Σπίρτζης διαμήνυσε μεταξύ άλλων «ο καιρός της ανοχής της προσωπικής στοχοποίησης μου και των ευρύτερων στοχοποιήσεων μας, τελείωσε» στέλνοντας παράλληλα μήνυμα προς τον Πάνο Σκουρλέτη και συμπληρώνει: «Για τα περί υπονόμευσης ξέρουν όλοι, σύντροφε Πάνο και δεν ξεχνούν».
****Έτσι, έτσι, έτσι…
Δεν ταίριαξε…
«Ένας άνθρωπος που δεν ταίριαξε ποτέ στο πολιτικό σκηνικό της Ηπείρου» έγραψε ο Γιαννιώτης δημοσιογράφος Γιώργος Τσαντίκος στο typos-i.gr για τον Σπύρο Ριζόπουλο. Το σχόλιο έχει ενδιαφέρον και το παραθέτουμε επειδή κι εμείς γράφαμε κατά καιρούς για Ριζόπουλο και τις τακτικές του…
«Η πολιτική έχει έναν τρόπο να θυμάται και να αποτυπώνει στα κατάστιχά της, ανθρώπους που με κάποιον τρόπο προσπάθησαν, είτε να την κοροϊδέψουν, είτε να τη χαλιναγωγήσουν και να τη φέρουν στα μέτρα τους.
Ο «αμερικάνικος τρόπος» ανέδειξε διάφορους τέτοιους, από την εποχή που ο Οδυσσέας Γκραντ έσβηνε τις αναμνήσεις της νίκης στον Εμφύλιο, σε μεγάλες ποσότητες ποιοτικού (και μη) αποστάγματος, μέχρι το «φαινόμενο Τραμπ», σημειώνει ο Τσανίκος…
.»Ανεξάρτητα δηλαδή από το πολιτικό πρόταγμα του υποκειμένου, ο τρόπος που προσπαθούσε να μπει στην πολιτική καθημερινότητα ήταν αυτός που χαρακτήριζε την προσπάθειά του-άρα και την ύστερη ανάμνησή του.
Ό,τι πιο κοντινό σε αυτό το μοντέλο ήρθε ποτέ στην Ήπειρο, είναι ο Σπύρος Ριζόπουλος. Όπως ξαφνικά και με θόρυβο μπήκε στη διεκδίκηση ενός πολιτικού μεριδίου, έτσι ξαφνικά, πιο αναμενόμενα όμως, βγήκε από το κάδρο. Με μια φωτογραφία όπου αποχαιρετά με χαμόγελο, μια ανακοίνωση παραίτησης και μια σημείωση: «Παρακαλούμε να μπει η συγκεκριμένη φωτό».
.»Πίσω στο φθινόπωρο του 2017, ο Σπύρος Ριζόπουλος ήταν ακόμα το πρόσωπο που συζητούσαν τα «πηγαδάκια» και έστελνε την πρώτη του επίσημη ανακοίνωση. Μέσα σε έξι χρόνια λοιπόν, ο κ. Ριζόπουλος πρόλαβε να βάλει, αν μη τι άλλο, ένα διαφορετικό χρώμα στην πολιτική αντιπαράθεση: στόχευσε σχεδόν αποκλειστικά τον περιφερειάρχη Αλέκο Καχριμάνη, προσπαθώντας να τον συνδέσει με τα πάντα.
.»Το ενδιαφέρον είναι ότι ο περιφερειάρχης «τσίμπησε» και επέλεξε τον κ. Ριζόπουλο ως βασικό του αντίπαλο, δείχνοντας και μια σχετική ανησυχία μετά από αρκετά χρόνια εμφανούς βεβαιότητας για την αδυναμία (εσκεμμένη ή όχι…) των αντιπάλων του. Έτσι, χωρίς κανένα συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο, που δεν το πρόσφερε ο αντίπαλός του. Η αντιπαράθεσή τους γινόταν συνήθως για πράγματα επουσιώδη ή για ουσιώδη τα οποία απεκδύονταν από την πραγματική τους πολιτική ουσία. Ο κ. Ριζόπουλος διαχεόταν ο ίδιος στην επικοινωνιακή του «all in» τακτική και ακόμα και κάποιες ενδιαφέρουσες προτάσεις του, συμμειγνύονταν με άλλες που τον έκαναν εύκολο στόχο.
.» Ο κ. Ριζόπουλος ήταν, κάθε προεκλογική περίοδο, στο στόμα όλων ως πιθανό «αντίβαρο», ως πιθανός ρυθμιστής, ίσως νικητής, ως κεντρική επιλογή κομμάτων. Ανακοίνωνε εκατοντάδες υπογραφές στήριξης που κάποιες, αφαιρούνταν με δημόσια δήλωσή τους, έβγαζε φωτό με τον Τσίπρα, μιλούσε μέσω skype με τον Στουρνάρα, σύστηνε ανθρώπους με μεγάλα βιογραφικά, τους οποίους δεν τους ξανάβλεπες ποτέ όμως, ανακοίνωνε συνομιλίες με κόμματα με ύφος ανθρώπου που του έχουν έτοιμο τον καφέ όταν μπαίνει σε κάποιο γραφείο, μιλούσε με βεβαιότητα για ποσοστά, πιθανότητες, εκλογικές μάχες και νίκες και έχανε με τον ίδιο βέβαιο τρόπο.
.»Κάπου αλλού, ενδεχομένως όλα αυτά να τον είχανε βάλει σε επιτελική θέση σε ομάδα κάποιου υποψηφίου. Στην Ήπειρο, πήραν 9,77% και τρίτη θέση (το ’19) 7,95% και πέμπτη θέση (φέτος). Και μετά, ήρθε αυτή η φωτό του αποχαιρετισμού με χαμόγελο, από έναν τύπο ο οποίος δεν θα μπορούσε να χωρέσει ποτέ στο πολιτικό σκηνικό της Ηπείρου. So long, λοιπόν…»