Αξίζει το ρίσκο;

Του Βασίλη Τσίρκα

Με μάσκες παντού αλλά τα σχολεία ανοιχτά. Tα μαγαζιά με αραιωμένα τα καθίσματα αλλά τα σχολεία ανοιχτά. Στα εμπορικά ένας ένας αλλά τα σχολεία ανοιχτά. Στα κομμωτήρια με ραντεβού αλλά τα σχολεία ανοιχτά.
Δεν θέλουμε να φανταστούμε καν ότι η κυβέρνηση ανοίγει τα σχολεία χωρίς να λάβει υπόψη τις ενστάσεις και τους προβληματισμούς των επιστημόνων για να εξυπηρετήσει άλλες μικροπολιτικές σκοπιμότητες.

Σε άλλες χώρες που βγαίνουν από την καραντίνα τα σχολεία θα ανοίξουν τον Σεπτέμβριο, ενώ όπου ανοίγουν τώρα έχουν προβλεφθεί καθημερινά δεκάδες χιλιάδες τεστ. Η Ελλάδα όμως δεν έχει αποκτήσει ακόμα μαζικά τεστ.
Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη να ανοίξουν τα σχολεία για την τρίτη λυκείου και πρέπει να διασφαλιστεί με κάθε τρόπο η ασφαλής διεξαγωγή των πανελλαδικών εξετάσεων. Με τους όρους βέβαια και τις προϋποθέσεις των ασφαλών αποστάσεων και του πολύ μικρού αριθμού ανά τάξη.
Δεν καταλαβαίνω όμως. Άλλαξε η κυβέρνηση; Ή ο εκπρόσωπος του υπουργείου υγείας; Τα παιδιά δεν μεταδίδουν πλέον ως ασυμπτωματικοί φορείς πιο εύκολα τον ιό; Δεν είναι πια υγειονομική βόμβα όπως έλεγαν πριν δύο μήνες; Δεν κινδυνεύουν τα ίδια; Τζάμπα τόσες διαφημίσεις που απέτρεπαν παππούδες και γιαγιάδες να έρθουν σε επαφή με τα εγγόνια τους;

Πόσο επικίνδυνοι είναι που άφησαν τον κόσμο να κινείται χωρίς μάσκα όλες αυτές τις μέρες αν πραγματικά τώρα το θεωρούν υποχρεωτικό; Τι άλλαξε ξαφνικά; Μήπως πρέπει να διαθέσουν δωρεάν μάσκες στον πληθυσμό δεδομένου ότι το κόστος για πολλές οικογένειες θα είναι δυσβάσταχτο; Το Βέλγιο αγοράζει 12 εκ. μάσκες και τις μοιράζει δωρεάν στους πολίτες. Μπορούν να εντάξουν το κονδύλιο στις ευρωπαϊκές δαπάνες για την υγεία. Στα σχολεία τα παιδιά θα φοράνε μάσκες;
Τι θα γίνει με τις πολυάριθμες σχολικές τάξεις; Τι θα γίνει με τον μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών που είναι μεγάλης ηλικίας ή ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες; Τι θα γίνει με τους μαθητές που μετακινούνται με αστικά ή λεωφορεία του ΚΤΕΛ ή ταξί; Τι θα γίνει με τα παιδιά που διαμένουν με παππούδες και γιαγιάδες κατά τις ώρες εργασίας των γονέων και προσέρχονται ή αποχωρούν συνοδευόμενα από αυτούς; Υπάρχουν καθαρίστριες διαθέσιμες σε όλες τις σχολικές μονάδες καθ’ όλη τη διάρκεια λειτουργίας του σχολείου;
Ποιο υγειονομικό πρότυπο ακολουθεί τελικά η χώρα μας; Το λίγο απ’ όλα δεν οδηγεί πουθενά. Γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί ανησυχούν. Γιατί κανείς δεν τους εξηγεί που οφείλονται τόσες αντιφάσεις;

Αξίζει το ρίσκο;

Υ.Γ. : Την ώρα που η εκπαιδευτική κοινότητα παρακολουθεί ανήσυχη και αμήχανη τις αποφάσεις για το άνοιγμα των σχολείων η κ. Κεραμέως εν μέσω πανδημίας έθεσε σε διαβούλευση το πιο αναχρονιστικό νομοσχέδιο για την Παιδεία των τελευταίων ετών που θέτει εμπόδια στη μόρφωση των παιδιών μας..

*Ο Βασίλης Τσίρκας είναι δικηγόρος, πρώην βουλευτής Άρτας, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.