Του Δημήτρη Βλαχοπάνου
Όταν φεύγουν για το μεγάλο ταξίδι της αιωνιότητας άνθρωποι όπως εσύ, φίλε μας Γιώργο, νιώθουμε μέσα στην απέραντη θλίψη μας να φτωχαίνει ο κόσμος μας δραματικά κι ένα πολύτιμο κι ανεκτίμητο μέρος του πολιτισμού μας να γλιστράει μέσα απ’ τα χέρια μας και να μεγαλώνει σαν τον ίσκιο του απογεύματος το μέγεθος της ορφάνιας μας. Δε θα ’σαι εδώ τις μέρες που η αγαπημένη σου «Αρτινή παρέα» θα παραδώσει στον συλλογικό τόμο της ιστορίας της πόλης μας και του τόπου μας το μελωδικό πέρασμά της απ’ τις πλατείες, τα θέατρα και τις αίθουσές τους και θα εμπιστευτεί την αυθεντική της σφραγίδα στα χέρια της νέας γενιάς.
Το δικό σας ταξίδι, φίλε μας Γιώργο, δεν είναι απλά μια ληξιαρχική πράξη θανάτου. Δεν είναι ένα επιπλέον τυπικό επεισόδιο ενταγμένο στην αλυσίδα της μοίρας μας και στα κατάστιχα των συμβάντων που συνθέτουν την καθημερινότητα της μικρής και πικρής μας συνάμα ζωής. Ο δικός σας αποχαιρετισμός είναι μια στιγμή και μια αιωνιότητα. Είναι η συνείδηση μιας μακράς πορείας ειρήνης με τους οδοιπόρους της να πλάθουν εναγωνίως το αδύνατο και να δίνουν σχήμα στο ονειρικό. Εκείνο που ψάχνει την άλλη φωνή για να πλημμυρίσει την ψυχή των ανθρώπων με το υπέροχο φως του «αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας!»
Το δικό σας ταξίδι είναι το ασήκωτο και τραγικό τέλος μιας ολόκληρης εποχής ταλαντεύσεων και συγκρούσεων. Είναι το μετέωρο βήμα και το θολό μεταίχμιο μιας γενιάς που αναμετρήθηκε με τους κλειστούς ουρανούς και τους βαρείς καταπέλτες των σιδηρών εντολών. Και νίκησε. Κι έψαξε αγέρωχη νέους ουρανούς κι άνοιξε ασυμβίβαστη καινούργιους ορίζοντες μες στ’ αποκαΐδια και στα συντρίμμια που άφησαν πίσω τους οι εθνικές και παγκόσμιες ταραχές κι εκατόμβες.
Τι θ’ απογίνει όλος αυτός ο σπάνιος θησαυρός σας; Ποιος θα στεγάσει την αλλόκοτη αυτή ιστορία που κουβαλήσατε τα παιδιά που γνώρισαν και γνωρίστηκαν με την κατοχή και τον πόλεμο, τα παιδιά που αισθάνθηκαν να χτυπούν μανιασμένες και σχισμένες σαν τρύπιες σημαίες στα δυο οι καρδιές τους μες στα χαλάσματα του εμφυλίου σπαραγμού, τα παιδιά που ξυπόλητα και γυμνά βάδισαν μες στα φλογισμένα τοπία και κατόρθωσαν με τη δύναμη της ψυχής τους μονάχα να δαμάσουν τους άγριους και δαιμονισμένους καιρούς και ν’ αλλάξουν τη μοίρα τους; Ποιος;
Γιατί εσύ δεν ήσουν ένας σαν τους άλλους θεατής των γεγονότων της εποχής σου. Δεν ήσουν μονάχα ο πιστός υπηρέτης της ιατρικής επιστήμης. Δε σου ’φταναν και δε σε γέμιζαν τα ιατρικά σύνεργα με τις συνταγές και τις εντολές που γιάτρευαν και ημέρευαν τις καρδιές των ανθρώπων. Ήσουν πλασμένος αλλιώς. Μα ήσουν, προπάντων, δημιουργός γεγονότων. Κι ήσουν κι εσύ που έβαλες μαζί με τους φίλους σου Τάκη Κρεμπούνη και Μιχάλη Αλίβερτη τον θεμέλιο λίθο για να χτιστεί πάνω της και να υψωθεί η «Αρτινή Παρέα».
Και κινήσατε, οι φίλοι της μουσικής και της Άρτας, τις διαδρομές σας στο χρόνο και στις λυρικές παραδόσεις της πόλης που αγαπήσατε και σας αγάπησε. Και κατέθεσες σ’ αυτή την ακριβή και τη σπάνια συλλογική έκφραση την ξεχωριστή σου ταυτότητα με τη φυσαρμόνικά σου να βγάζει απ’ τα βάθη σου μιαν ευγένεια και μιαν αγάπη που σε κάνει ν’ αγαπάς τη ζωή και να υμνείς το μεγαλείο της!
Ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σου η απάντηση στα στριφνά και στα δύσκολα της καθημερινής διαπάλης. Υπήρξες ο ιδανικός σύζυγος και πατέρας. Μας χάρισες δυο υπέροχους μαθητές: τον Στέφανο της ήρεμης δύναμης και τον Κώστα της γλυκιάς καταιγίδας. Και μας αντίκριζες τους δασκάλους τους με την κατανόηση, την εκτίμηση και τον βαθύ σεβασμό που ταιριάζει στο έργο εκείνων που σμιλεύουν τις ψυχές των παιδιών κι ετοιμάζουν το αύριο της τοπικής και παγκόσμιας κοινωνίας. Ήσουν δίπλα μας. Γιατί ήσουν αληθινός, γιατί ήσουν ο άνθρωπος της φιλίας και της αγάπης.
Γιώργο Νύχτη, φεύγεις. Μια γενιά φεύγει μαζί σου. Κι ένα κομμάτι της πόλης μας περνά στις πίσω σελίδες της και γίνεται παρελθόν. Μια γενιά φεύγει. Μάλλον έχει προ πολλού αρχίσει να φεύγει. Αφήνοντας πίσω της τη δραματική ομολογία πως τα κενά της δεν αναπληρώνονται. Και οι δείχτες του χρόνου δε γυρίζουν πια πίσω.
Ευελπιστούμε πως στο Μουσείο Νεότερης Ιστορίας της πόλης μας σε κάποια προθήκη θα βρίσκει ο επισκέπτης μιαν από τις φυσαρμόνικες που κράτησες και αγάπησες. Και καθώς θα την περιεργάζεται σιωπηλός, μπορεί να ψιθυρίζει περίσκεπτος: αυτός είναι ο Γιώργος Νύχτης. Και τότε μπορεί να ηχεί τρυφερά μέσα του η μελωδία της φυσαρμόνικας του Γιώργου Νύχτη και να τον ταξιδεύουν μακριά οι απίθανες νότες της Αρτινής Παρέας.
Αντίο, γλυκό παιδί με τη φυσαρμόνικα. Καλό σου ταξίδι, τρυφερέ και αγέραστε έφηβε Γιώργο. Θα σε θυμόμαστε με αγάπη, φίλε μας Γιώργο.
Άγιος Νικόλαος Άρτας
Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2023