Γράφει ο Πάρις Ν. Κονιτσιώτης
Ήτον νύχτα, εις την στέγη εβογγούσε
Ο βορειάς, και ψιλό έπεφτε χιόνι.
Τι μεγάλο κακό να εμηνούσε
Ο βορειάς που τ΄αρνάκια παγώνει;
Το παγωμένο βοριαδάκι της προηγούμενης εβδομάδας μαζί με το θανατικό που σκέπασε τον ουρανό της χώρας μας από την πτώση του μαχητικού και το ξύπνημα του Εγκέλαδου με τις καταστροφές και τους χιλιάδες νεκρούς στην Νοτιοανατολική Τουρκία, ενώθηκαν στο μίξερ του μυαλού με αποτέλεσμα την κατάληξη στους παραπάνω θλιμένους στίχους του συμπατριώτη ποιητή Γιώργου Ζαλοκώστα (από το Συρράκο Ιωαννίνων), που γράφτηκαν με αφορμή το θάνατο του γιού του.
Πρώτα ήρθε ο αδόκητος χαμός των δύο πιλότων που ο θρήνος από τους χαροκαμένους γονείς μπήκε και πλημμύρισε – μέσω της τηλεόρασης – τα σπίτια μας, ταρακουνώντας τον συναισθηματισμό μας, έτοιμοι σαν από καιρό ένας λαός ολόκληρος να βγούμε στους δρόμους και να φωνάξουμε «αθάνατοι» και να ακουστεί ως τα πέρατα του ουρανού.
Νοιώσαμε ότι εκεί πάνω στο αεροπλάνο μπορεί να ήταν ο γιός μου, ο γιός σου, ο γιός της αδελφής μου, της αδελφής σου, που ρίσκαρε τη ζωή του στο βωμό του πατριωτικού καθήκοντος.
Είναι πολύ σπουδαίο να αισθάνεσαι ότι έχεις ανθρώπους που σε νοιάζονται και σε αγαπάνε γι αυτό που είσαι και γι αυτό που κάνεις. Κι αυτούς τους ατρόμητους θα τους αγαπάνε πολλοί για πάντα, αρκεί όλοι αυτοί που προστρέξανε στο ξόδι τους να φροντίσουν να μην ξεχαστούν. Η ζωή έχει αξίες και μία σημαντική για πολλούς αξία μπορεί να είναι ένα μετάλλιο ανδρείας.
Μπορεί ο Έλληνας» να ζει δυο φορές πάνω από τα οικονομικά του μέσα, να υπόσχεται τα τριπλάσια από αυτά που μπορεί να κάνει, να γνωρίζει τα τετραπλάσια από αυτά που πραγματικά έμαθε» αλλά όταν είναι για την πατρίδα κάτι ξυπνάει μέσα του και τον γεμίζει υπερηφάνεια, εγωϊσμό, ανδρειωσύνη και υπερνικάει τα ελαττώματά του.
Προϊόντος του χρόνου είδαμε να στήνεται το πολιτικό σκηνικό ενόψει εκλογών και διαπιστώσαμε ότι δεν θα μας αφήσει καθόλου να πλήξουμε. Κι εκεί που αναμέναμε να γίνει «σεισμός» από αντεγκλήσεις και αποκαλύψεις μας προέκυψε ο πραγματικός σεισμός στην Τουρκία και αυτό θα μονοπωλήσει για καιρό την καθημερινότητά μας.
Υπάρχουν και οι λεγόμενοι αστάθμητοι παράγοντες στη ζωή που ανατρέπουν αυτά που περιμένουμε ή προβλέπουμε ότι θα γίνουν.
Η Αραβική πλάκα μετακινήθηκε λέει κατά τριάντα ολόκληρα μέτρα κι έδωσε ένα σεισμό 7,8 ρίχτερ, από τον οποίο προβλέπεται ότι ο αριθμός των νεκρών θα είναι τρομακτικός.
Τέτοια φαινόμενα σε κάνουν να αναρωτιέσαι ότι βαριέται η γη μερικές φορές να μας κουβαλάει πάνω της.
Ένας τεράστιος αριθμός συνανθρώπων μας χρειάστηκε βοήθεια κι εμείς προστρέξαμε άμεσα να βοηθήσουμε σε όλους τους τομείς, γιατί είναι επιεικώς άδικο και αχαρακτήριστο να επιχαίρει κάποιος με τον πόνο χιλιάδων ανθρώπων, όσο μακριά κι αν βρίσκονται από σένα και σε απόσταση και σε συναισθήματα.
Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι ότι οι λαλίστατοι κατά τα άλλα Κυβερνητικοί παράγοντες της γείτονος έχουν σιωπήσει, μηδέ του Σουλτάνου εξαιρουμένου που είναι εξαφανισμένος, περιμένοντας προφανώς να κατακαθίσει ο κουρνιαχτός από τις εντυπώσεις και τα σαθρά κτήρια που καταρρεύσανε λες κι είχαν τοποθετήσει εκρηκτικά στα θεμέλιά τους.
Εδώ έγινε «χαλασμός» για τα δυο παιδιά που χάσαμε κι εκεί που «φύγανε» χιλιάδες, όλα ήπια,« σαν να μην τρέχει κάστανο».
Πάνω σε αυτό μπορεί να στηρίζεται και η φιλοσοφία του Ερντογάν «στο θα έρθουμε νύχτα». Αν σκοτωθούν και μερικές χιλιάδες τι έγινε ; Είμαστε τόσοι … Αρκεί να επανεκλεγεί στην εξουσία.
Εκεί παραμονεύει όμως ο αστάθμητος παράγοντας. Είναι αυτό το κάτι που μπορεί να προκύψει αλλά δεν είμαστε ικανοί να το προβλέψουμε ή να υπολογίσουμε το τελικό αποτέλεσμα, όταν μάλιστα αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειές του.
Έτσι είναι η ζωή «μια ομορφιά που γίνεται διάβολος». Ας μας αφήσουν τους δυο λαούς να ζήσουμε αρμονικά και ειρηνικά, πάνω στα καθημερινά μας προβλήματα κι όχι στον ανταγωνισμό των εξοπλισμών που βάζει το χέρι βαθιά στην τσέπη μας.
«Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα.. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει» Ν. Καζαντζάκης.
Υ.Γ. Ο Γιώργος Ζαλοκώστας γεννήθηκε το 1805 στο Συρράκο κι ο πατέρας του ήταν πλούσιος έμπορος με συναλλαγές με την Ιταλία. Έπεσε στη δυσμένεια του Αλή πασά και διώχτηκε σκληρά. Έτσι ο Γιώργος μεγάλωσε στο Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου σπούδασε φιλόλογος και κατόπιν νομικά. Πολέμησε στο Μεσολόγγι και βγήκε ζωντανός στην Εξοδο. Απέκτησε με τη γυναίκα του εννέα παιδιά, χάνοντας τα επτά από αυτά σε πολύ μικρή ηλικία. ΄Εζησαν τα δυο τελευταία στη σειρά ο Ευγένιος και η Βικτωρία. Όταν πέθανε το τέταρτο παιδί του ο Χρήστος, ο Ζαλοκώστας έγραψε το ποίημα «ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει» στη μνήμη των χαμένων παιδιών του. Χαρακτηρίστηκε ο ποιητής της Επανάστασης του ΄21 και» ο κατ’ εξοχήν λυπημένος πατέρας της νεοελληνικής λογοτεχνίας».
Αρτα 12.02.2023