Γιάννης Σιδεράκης «Μηχανάνθρωποι»

Γράφει ο Κώστας Τραχανάς

5-10-2022 .Οι εφημερίδες : Θλίψη προκάλεσε στην οικογένεια του μπάσκετ η είδηση ότι σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα με τη μοτοσικλέτα του ο αρχηγός του Φοίβου Κω, Δημήτρης Παπούλης,ο οποίος έχασε τη ζωή του σε ηλικία 34 ετών.
Δεν μαθαίνουμε από το παρελθόν. Επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη σαν να είμαστε υποκείμενα παβλοφικών πειραμάτων. Αλλά αυτό είναι σχεδόν σύμφυτο της ανθρώπινης κατάστασης.
Από τότε που εφευρέθηκε η μοτοσικλέτα, ο άνθρωπος είναι πολύ στενά συνδεδεμένος με αυτό το μηχάνημα. Αυτή η μηχανική «Εδέμ» είναι ένας εφιαλτικός παράδεισος. Η έξοδος από τον παράδεισο, όπως και στον βιβλικό μύθο, είναι η ελευθερία και ο δρόμος…
Ο κλασικός Έλληνας μοτοσικλετιστής αυτήν έχει για τη δουλειά,για τη βόλτα, με αυτήν πηγαίνει τα παιδιά του στο σχολείο, στις διακοπές, στα ψώνια, με αυτήν ξεκαυλώνει.
Χιλιάδες μηχανόβιοι χάθηκαν ή τραυματίστηκαν σε τροχαία δυστυχήματα και σε κόντρες.Το ΚΑΤ στην Αθήνα είναι γεμάτο τραυματίες μηχανόβιους…

Το βιβλίο «Μηχανάνθρωποι» είναι στ΄αλήθεια μια σπουδή πάνω στη μοτοσικλέτα, αυτό το τζίνι που ο άνθρωπος έβγαλε αστόχαστα από το μπουκάλι και δεν μπορεί να το ξαναβάλει μέσα…
Το βιβλίο του συμπατριώτη μας Γιάννη Σιδεράκη περιέχει μπονσάιδιηγήματα για μηχανές και μηχανόβιους.Μηχανόβιος και ο ίδιος.
Ο συγγραφέας ταλαντευόταν πάνω από ένα κενό .Τον απασχολούσε καθημερινά τι θα κάνει με τα σκόρπια κείμενα που έγραφε από παλιά και καταχώνιαζε στα συρτάρια. Φίλοι, γνωστοί, συγγενείς του ζητούσαν να τα βγάλει σε βιβλίο. Δεν φιλοδοξούσε να γίνει συγγραφέας. Τελικά αποφάσισε να ακολουθήσει εκείνο τον δρόμο που βουτάει… στις λέξεις. Μέχρι τώρα δεν είχε βρει τον δρόμο του .Έπρεπε να ωριμάσει και ως άνθρωπος .Γιατί για να μπορείς να αφηγηθείς μια ιστορία,πρέπει να έχεις κάνει πρώτα μια διαδρομή στη ζωή και στους ανοιχτούς δρόμους. Μια ασταμάτητη δύναμη τελικά τον ώθησε να εξερευνήσει τους δρόμους που είχε ανοίξει από παιδί γράφοντας .Μια απόφαση γεμάτη ρίσκο, που όμως τον γέμιζε ηρεμία και αποφασιστικότητα .Και να το αποτέλεσμα .Μια συλλογή 33 ιστοριών,με ανθρώπους που αγαπάνε,πονάνε και λατρεύουν τη μηχανή.
Σύντομες ιστορίες,ενός ευσύνοπτου εγχειριδίου, που ταιριάζει με τις απαιτήσεις της εποχής ως προς τον διαθέσιμο χρόνο και την ανάγκη άμεσης πρόσβασης και διαλόγου με ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό .
Ιστορίες ανθρώπων, που οδηγούν γαντζωμένοι πάνω στη μοτοσυκλέτα, τρέχουν, ταξιδεύουν, γκαζώνουν, ξεμπουκώνουν, κάνουν σούζες, κάνουν κόντρες, καβαλάνε και βολτάρουν.
Μηχανές που τελικά μοιάζουνε πολύ με τον αναβάτη, που είναι η αντανάκλασή τους, σαν να κοιτάνε σε ένα απόκοσμο αόρατο καθρέφτη, τη φάτσα τους, τη ζωή τους.

Μηχανόβιοι με την γκορντούρα τους, τα γάντια τους, το κράνο τους, τις τιράντες να κρέμονται, τις μπότες και την μπλούζα με τη νεκροκεφαλή.
Ιστορίες με μοτοσικλέτες,ανθρώπους και μοτοσικλέτες,μοτοσικλέτες και ανθρώπους, μηχανάνθρωπους.
Μηχανάνθρωποι είναι όλοι όσοι, στις ιστορίες αυτές,θα αναγνωρίσουν,θα βρουν κομμάτι του εαυτού τους, του φίλου τους, της ζωής τους .
Ιστορίες για αυτό το μηχάνημα που αποκτά υπόσταση, αναπνέει,ζει και μέσα από κοινές πορείες με τους οδηγούς του, δίνουν ο ένας στον άλλον στοργή, δύναμη και νόημα να συνεχίσουν.
Ιστορίες που στηρίζονται σε αναμνήσεις του συγγραφέα με μηχανές και αφηγήσεις άλλων μηχανόβιων .Τελικά το βίωμα πάντα έχει κάτι ουσιαστικό να προσφέρει στην Τέχνη, μα και στην Ιστορία της μοτοσικλέτας.
Ιστορίες που συνδυάζουν την έντονη πλοκή, τα πλούσια συναισθήματα,τις επιτυχημένες περιγραφές μηχανών και ανθρώπων.

Ιστορίες που ανεπάντεχα θα συγκινήσουν ένα πολυπληθές μηχανόβιο κοινό, για αυτό και οι πέντε ανατυπώσεις του βιβλίου!!!
Ιστορίες που μας βοηθάνε να ταξιδέψουμε νοερά με μηχανές μικρές και μεγάλες ,ιστορίες για μηχανόβιους που έτρεξαν,τρέχουν και θα τρέχουν,με μεγάλη ταχύτητα, να εξερευνήσουν δρόμους και τόπους, ιστορίες που μας βοηθάνε να μείνουμε άνθρωποι.
Ιστορίες ανθρώπων που θα δουν ανοιχτό δρόμο και θα τρέξουν με τη μηχανή τους πριν καταλήξουν σε κάποιο καφενείο ή μπαράκι ή ροκάδικο για μπύρα, για ουίσκι,για ούζο, για τσίπουρο, για μουσική, για κουβέντα, για χαβαλέ …
Ιστορίες για τους αφανείς ήρωες, τους μηχανόβιους, ασχέτως κυβισμού, που ζουν την στιγμή που το δίτροχο θα ξεκινήσει να κινείται.

Ιστορίες που σε κάνουν να φύγεις για λίγο, να πας κάπου καλύτερα, να θυμηθείς, να κλάψεις, να γελάσεις…
Ιστορίες ρεαλιστικές, φανταστικές, ποιητικές, απλές, άμεσες .
Ιστορίες που αξίζει να ταξιδέψουμε…
Μηχανές για φιδίσια ανεβάσματα σε όμορφα βουνά,τρομερές ταχύτητες σε μεγάλες ευθείες .
Ένα όμορφο, ονειρικό ταξίδι με μια μηχανή θηρίο!
Όνειρα για δρόμους και περιπέτειες.
Το τετρακύλινδρο να ουρλιάζει μανιασμένα!
Γαζώνει το εργαλείο!!
Αναβάτες που ρίχνουν το σώμα τους μπροστά, μέχρι που το στήθος τους ακουμπά στο ντεπόζιτο και καρυδώνουν το γκάζι…
Μηχανόβιοι ξέγνοιαστοι καβαλάρηδες.
Μηχανόβιοι να περνάνε γκαζωτοί τον κεντρικό δρόμο και να γυρνάνε τα κορίτσια να κοιτάνε λάγνα,γεμάτες υποσχέσεις .
Μωρό,πάμε μια βόλτα με τη μηχανή ;
180,200,230, τα χιλιόμετρα έρχονται πριν να το καταλάβεις,ζω-πεθαίνω.

Φύγε, ταξίδεψε όσο μπορείς, γράψε χιλιόμετρα,ο χρόνος δεν περιμένει κανέναν μας. Ταξίδευε ασταμάτητα,η ζωή είναι μικρή…
Ηρωικά χιλιόμετρα…
Μην κοιτάζεις τον δρόμο. Ακολούθησέ τον.
Καλό ταξίδι,καλούς δρόμους και να προσέχεις!!!
«Τι είναι ταξιδεύω, και σε τι χρησιμεύει; Οποιαδήποτε ηλιοβασίλεμα είναι ένα ηλιοβασίλεμα. Δεν συντρέχει λόγος να πας στην Κωνσταντινούπολη για να το δεις. Το αίσθημα της απελευθέρωσης που γεννούν τα ταξίδια ; Μπορώ να το νοιώσω πηγαίνοντας από την Λισαβόνα στην Μπενφίκα,και μάλιστα πιο έντονα απ΄ό,τι πηγαίνοντας από την Λισαβόνα στην Κίνα,γιατί, αν δεν υπάρχει η ελευθερία μέσα μου, δεν υπάρχει για μένα σε κανένα μέρος». Φερνάντο Πεσσόα
«O δρόμος μου είναι άσφαλτος
ο δρόμος μου είναι χώμα
ο δρόμος μου είναι ουρανός
ο δρόμος μου είναι πλατεία
και οι σκέψεις μου!» Ορχάν Βελίν Κανίκ

Ο Γιάννης Σιδεράκης εύχεται όλη αυτή η συγγραφική πορεία του με τις μηχανές να είχε μια ουσία. Και μέσω της τέχνης του να λειτουργήσει σαν σπίθα για κάποιους ανθρώπους να ανακαλύψουν τη μαγεία του ταξιδιού, του δρόμου,της ταχύτητας,της ελευθερίας με μηχανές μικρές και μεγάλες.
Η αποτίμηση ενός έργου μέσα στον χρόνο ορίζεται από την απήχηση και την επίδρασή του στο αναγνωστικό κοινό. Οι «Μηχανάνθρωποι» το πέτυχαν.
Ο λόγος του συγγραφέα καθαρός, ρεαλιστικός, συναρπαστικός, περίτεχνος υψηλής κοπής.
Ο Γιάννης Σιδεράκης έχει μάθει να παρατηρεί τους ανθρώπους και κυρίως να βλέπει τον εαυτό του μέσα στους άλλους. Στο βιβλίο του αυτό χτίζει τους χαρακτήρες πάνω από τα αλλεπάλληλα επίπεδα της πλοκής. Διάλογοι ειλικρινείς,ζωντανοί,γρήγοροι,που με την αμεσότητα σεναριακής προσέγγισης, περιγράφουν πειστικούς χαρακτήρες.
Άφθαστος μινιατουρίστας.
Ένας ύμνος στη ζωή και στο δρόμο.
Ένα βιβλίο, για όσους ξέρουν να αγαπάνε με πάθος.
Διαβάστε το.

Ο Γιάννης Σιδεράκης μεγάλωσε στην Άρτα. Έκανε πολλά επαγγέλματα. Μπάρμαν, ξυλοκόπος, πορτιέρης, ρεμάλι μηχανόβιος, ιδιοκτήτης ροκ μπαρ, μποντιμπιλντεράς και παραλίγο, σε δυο περιπτώσεις, ροκ σταρ. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια βιοπορίζεται ως βιβλιοπώλης στην «Πολυθρόνα του Νίτσε». Οδηγεί μηχανάκια, γρατσουνάει την κιθάρα του, γράφει στιχάκια και ιστορίες, κατσαβιδιάζει σίδερα . Οι μοτοσικλέτες είναι η μεγάλη του αγάπη ίσως η μεγαλύτερη, λίγο παραπάνω από τη σκληρή μουσική και την κλασσική λογοτεχνία. Ασχολείται με την ανάγνωση και όταν τα καταφέρνει με την συγγραφή. Έχει διακριθεί σε πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, ενώ έργα του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά ανάλογης θεματολογίας. Επίσης έχει εκδοθεί σε συλλογικές προσπάθειες.

Εκδόσεις Οξύ 2022 σελ.164 (5η Χιλιάδα)